Forum: Nieszczęśliwie zakochany - Et non facere facere est, część czwarta

Nieszczęśliwie zakochany - Et non facere facere est, część czwarta

Na życzenie agEnt'a zaczynam w nowym wątku.

EDIT:
Poprzednie wątki:

https://www.gry-online.pl/S043.asp?ID=10241120
https://www.gry-online.pl/S043.asp?ID=10707823
https://www.gry-online.pl/S043.asp?ID=10891646&N=1

_agEnt_
Dalej... Skoro motyw z kwiatkiem wydaje ci się akceptowalny, proponowałbym nie wszczynać kłótni, by później za nią przepraszać :>, tylko już znaleźć jakiś inny pretekst dla podarowania go Telimenie :D Może być też wersja bez pretekstu - wręczasz jej kwiatek i mówisz, że np. poczułeś od rana taką nieodpartą potrzebę, ale nie potrafisz jej wyjaśnić!
I ważne, wszystko musi dziać się w szkole, bo jak dostanie ona kwiatek w szkole to niezależnie że od buraka :P i niezależnie z jakiego był on powodu, będzie czuła się wyjątkowo, będzie chodziła z nim i będziesz miał dużego PLUSA. Nie masz się kryć z kwiatkiem tak, żeby nie dostrzegł tego ten twój kumpel :> Wręcz przeciwnie.

Na serio tak myślisz? Jak dla mnie brzmi to całkiem sensownie. Chyba spróbuję, ale na pewno nie teraz. Kwiatek będzie kolejnym krokiem, ale nie pierwszym. Taki kwiatek to mimo wszystko coś więcej, mogłaby go nawet nie przyjąć, a wtedy to bym się chyba pociął ze wstydu.

Moniash
sorrow jack - co Ty się tak ciągle spóźniasz na te lekcje? ;)

Cóż mogę rzec :) Tak już jest i już. Nie moja wina, że mamy tak poronione godziny.

Megera_

Trochę przesadzasz, czytając twojego posta zastanawiałem się czy nie czytam przypadkiem Faktu i co tym razem będzie na ostatniej stronie. Słusznie, piszesz fakty, ale w taki sposób i tak niektóre naginając, że odniosłem wrażenie, że piszesz o kimś innym. Czym cię tak rozgniewałem?

_agEnt_ :)))))) Kwiatek dany w szkole przy wszystkich jest tak boskim pomysłem, że ludzie nie będą się mogli pozbierać z wrażenia przez miesiąc, co najmniej ;)

Na serio tak myślisz? Jako, że jesteś kobietą, twoja opinia liczy się dla mnie bardziej aniżeli opinia faceta, więc byłbym wdzięczny za potwierdzenie. A i nawet na jakieś rozwinięcie bym się nie obraził.

Mizutsu
Człowieku ja w wieku 12 lat nie miałem takich problemów!
Weź się zepnij, też tak miałem i jak się pierwszej spytałem to potem 3 inne chciały się ze mną umawiać, i to na prawdę fajne dziewczyny! Teraz mam 1 fajną a ile miałem w życiu bym Ci nie zliczył (a powiem, że jeszcze na studniach nie jestem)

Ja z całą pewnością nie jestem człowiekiem, który by nawet nie pamiętał imion dziewczyn, z którymi spędził jakiś czas. Mi nie chodzi o to, żeby z nią chodzić dlatego, że znajomi zaczną mówić, że ten sobie znalazł jakąś dupę, i żebym mógł tą dupę sobie wymacać. Ja liczę na coś poważniejszego, gdyby tak nie było, to już dawno poszedł bym na jakieś disco i sobie pomacał.

Hayabusa
Być może zresztą panna jest w pełni świadoma tego co czujesz albo się domyśla ale bez Twojego DZIAŁANIA nic z tym nie zrobi. I tylko patrzeć jak pojawi się na horyzoncie ktoś kto skutecznie zwróci Jej uwagę na siebie. I nie będziesz szczęśliwy.

O, o. Kiedyś rozmawiając z koleżankami mówiła o związkach itp., wiecie jak to potrafią pieprzyć godzinami bez sensu, w każdym razie ona powiedziała coś takiego: co oni sobie myślą, że to my będziemy się za nimi uganiać, to oni są w końcu facetami. A ja się zastanawiam, czy to one nie mogły by chociaż raz dać jakiś wyraźny sygnał? Dlaczego to ja lub jakikolwiek inny chłopak musi się przed nimi łasić w nadziei, że mu się powiedzie. Wiem, że lekki offtop, ale nie mogłem tego zatrzymać dla siebie.

Raz3r
Poza tym jesteś kompletnie oderwanym od rzeczywistości, niepoprawnym romantykiem. Przypominasz mi Wertera, mam tylko nadzieję że nie skończysz tak jak on. Co do osobowości to ja czytając zarówno o introwersji, jak i ekstrawersji odnoszę wrażenie, że "o! to o mnie", więc ja bym się tym wcale nie sugerował

Wolę już żyć w nędzy i nieszczęściu, niż zabić samego siebie. Zawsze coś będzie lepsze od niczego. Zawsze tak myślałem i ta sytuacja wcale tego nie zmieniła. Jeśli chodzi o sprawy introwersji. Ja mam tak, że KAŻDY punkt na tamtej liście pasuje do mnie bardziej, aniżeli nawet słowo "pusta" do zapomnianego potworka jakim była Rutowicz.

A Jak poznałem oglądałem na Comedy Central, ze dwa sezony.

kriswar
Ja tam, nigdy nie miałem problemów z dziewczynami .Do rzeczy na początku musisz jej pokazać że chociaż trochę ci na niej zależy, a potem stopniowo, co raz to bardziej musisz, okazywać jej zainteresowanie, a nie siedzieć jak dupa i tulić żale we wyborowej !!!

Ależ ja zainteresowanie nią okazuje i to nawet bardzo. I jestem pewien, że ona to w jakiś sposób musi zauważać. Czego przykładem jest sytuacja, którą już opisywałem. Wtedy kiedy leżała na ławce i powiedziała "wiem, bo ty mnie przecież tak bardzo strasznie kochasz". Może chciała mi powiedzieć, że wie, może dawała mi sygnał, nie wiem. Żadnej analizy od was nie dostałem, a mnie samemu bardzo trudno w tej sprawie powiedzieć cokolwiek obiektywnie.

Milka^_^
Oczywiście, ze by Ci było łatwiej. Klina najlepiej załatwić klinem. Zaklinować jedną pannę drugą, jeśli wiesz o czym mowie...

Niestety nie mam zielonego pojęcia. Mam wziąć jakąś drugą i jebnąć nią w tą pierwszą? Musisz mi, Miyagi, wyjaśnić o co chodzi, bo naprawdę nie rozumiem metafory.

Czarny_xD

Jeśli chodzi o wygląd. Nie jestem ani pryszczem, ani grubasem. Jeśli mam wady w swojej aparycji, to jedyną możliwością na ich zmianę są operacje plastyczne. Ale masz rację z tym, że nie mam żadnego stylu, i że się nie wyróżniam. Problem w tym, że mi to pasuje. Jeśli miałbym się określić, chodzi o styl ubierania się, to byłby to BigStar. Coś mniej więcej takiego. A jeśli o pierwsze wrażenie chodzi, to w tym przypadku wypadło raczej kiepsko, więc miejmy nadzieję, żr to tak naprawdę sprawa marginalna.

Ragn'or
Zamiast na tej dziewczynie, to Ty jesteś skoncentrowany na meandrach swoich uczuć. Ona jest tylko pretekstem dla Twojej podróży wgłąb siebie. Analizujesz bez końca, rozkminiasz swoje motywacje, co powoduje totalny paraliż aktywności w kierunku rozwinięcia znajomości.

Czy ty aby przypadkiem nie radzisz mi przestać myśleć :) A skoro już tak sprowadzasz tą dziewczynę do roli pretekstu, to wyobrażałem sobie raz, że ona do mnie podchodzi i przeprasza za coś i okazuje wyraźną chęć bycia w związku ze mną - tak wiesz, żeby sprawdzić sobie jak bym mógł zareagować. Pierwsze co przeszło mi przez myśl, to odrzucenie jej. Dziwne. Być może rzeczywiście to nie jest miłość, tylko jakaś psychiczna dysfunkcja z mojej strony. Albo być może dalej byłem pod wpływem myśli, że mam ją w dupie i tak mi się pomyślało. Osobiście wierzę, że to jednak jest szczere uczucie. Wierzę, że moje wątpliwości rozwieje pani psycholog.

j-bobo
Tak samo w milości, kwestią tego, czy dziewczyna zechce "wspołpracować" jest odpowiednie wciśniecie kitu...

Czyli co? Mam z siebie robić nie wiadomo kogo? A co będzie później, kiedy okaże się, że to wszystko to były tylko puste słowa?

Dryf Wiatrów Zachodnich
Nowa czesc pewnie bedzie za pare miesiecy

:P

Piszę trochę późno, ale to tylko dlatego, że nic się nie wydarzyło, nic też nie miało prawa się wydarzyć. W piątek nie było jej w szkole. Niestety. Drugie niestety tyczy się grupki 5 osób, które chciały być fajne i wjebały się na ustawiony przeze mnie wypad do baru, gdzie mógłbym porozmawiać i (wdech, wydech) otworzyć się w gronie osób, którym w miarę ufam. Trzecie niestety tyczy się fryzjera, który nie rozumie polskich słów, i który już nigdy na mnie nie zarobi ani grosza.

Oczywiście nie było mowy o tym, aby przez taki długi okres czasu nie wydarzyło się coś znaczącego. Chodzi o tego kolegę, pierwszego. Często o nim ostatnio myślę i dochodzę do wniosku, że przez całe życie czuję się jak gówno w dużej mierze przez niego. Zawsze odkąd pamiętam był on i byłem ja. Dokładnie w tej kolejności. Staje się to dla mnie tym ewidentniejsze, im dłużej go nie ma w szkole (choroba). Zawsze czułem się cieniem, gdy on był w pobliżu, zawsze. Nie ma sensu rozpisywać się co, jak i kiedy (coś musi zostać dla pani psycholog). W każdym razie zauważyłem - i to jest ważne - że jestem bardzo dużo pewniejszy siebie, gdy go nie ma gdzieś obok. Naprawdę, w tym tygodniu byłem tak... przebojowy, powiedzmy, jak nigdy wcześniej.

I to co mnie niepokoi i smuci, to to, że on w poniedziałek w końcu przyjdzie do szkoły.

Ale to nie koniec sprawy. Nie wiem czy to dzięki wam, czy to dzięki temu, że nie widziałem go przez prawie tydzień, ale znacznie zyskałem na pewności siebie. I gdy zawsze przedtem długo rozmawialiśmy, gdy się spotykaliśmy gdzieś przypadkiem poza domem, to ostatnie dwa razy były całkiem inne. Po prostu szedłem przez siebie i mówiłem: idę tam a tam, nie mam czasu, co było wystarczająco wymowne. A jeśli by nie było, to już nie odpisywanie i nawet nie czytanie tego co mi pisze przez gg jest swego rodzaju dopełnieniem całości. Nie pamiętam już kiedy ostatnio czułem się tak rozpierany energią, jak gdy szedłem przed siebie, podczas gdy on stał za moimi plecami, zapewne z rozdziawioną japą, zastanawiając się o co chodzi. On już dobrze wie, o co chodzi.

Przejdźmy do innego tematu. Tak się nakręciłem na rozmowę z kimś, że chyba porozmawiam z kolegą czy koleżanką w szkolę. Po prostu zapytam się czy możemy porozmawiać na osobności i zacznę rozmawiać.

PS i EDIT2 zarazem: ta pewność siebie została chyba zauważona, bo zaczyna już do mnie pisać na gg, ona!

sorrow - Z tym kwiatkiem to Megera ironizowała.

Zresztą spróbuj przytaszczyć samego kwiatka do szkoły, wielką różę. Nie musisz jej nikomu dawać, zapewne nie zdążysz bo ktoś wcześniej Ci ją wsadzi do dupy.

Zaraz odpiszę na wasze posty, najpierw muszę coś napisać.

Nie pamiętam kiedy ostatnio byłem tak zły, naprawdę, zaraz chyba wyjdę się wyżyć siekierą na kawałkach drewna. Gdy pisałem ostatnią wypowiedź, tj pierwszy post tutaj, to miałem dobry humor. Wszystko szło świetnie i mogło być już tylko lepiej, byłem pewny siebie, pełen energii, planów i nadziei. Teraz wiem, że nie ma niczego. Co się stało? Pisałem, że zaczyna do mnie pisać na gg. Dzisiaj akurat byłem przy komputerze jak do tego doszło. Strasznie się ucieszyłem, gdy zobaczyłem, że [ona] przesyła wiadomość. Zawsze wcześniej pisała do mnie tylko wtedy, gdy czegoś ode mnie chciała. Dobrze wiedziałem, że tym razem niczego nie chce, bo zawsze wcześniej jak nie odpisywałem, to po prostu zostawiała wiadomość, załatw mi to, to i to, a tego już nie. Coś w tym stylu.

Przed chwilą napisała chyba 3 raz w przeciągu dwóch dni coś w stylu "jesteś" czy "hej?". No to jak pisałem, strasznie szczęśliwy i pełen nadziei na rozmowę, z której może i coś wyniknie odpisałem jej. I co? Od razu dostałem obuchem po twarzy. "Jesteś zły na [pierdolony kolega]?". Przysięgam, że prawie rozjebałbym klawiaturę i monitor, niewiele brakowało. Nie widziałem innej opcji jak odszczeknąć jej jak najbardziej chamsko umiałem i po raz pierwszy chyba w całej tej historii dostałem to, na co liczyłem. Obraziła się, pożegnała i tyle, koniec.

No co za jebana egocentryczna szmata! Za kogo się uważa? Myśli, że jestem jej jakimś pieprzonym służącym? Że robi mi łaskę w ogóle zauważając moje istnienie? I ten buc, kolega. Ma problem i od razu leci do swojej ukochanej. Woli go? Proszę bardzo, chce chodzić z leniwym pijakiem, który od dzieciństwa dostawał co chciał, ze słabeuszem, który przy każdym problemie musi sobie przyćpać, z gburem, który myśli, że we wszystkim jest najlepszy, i któremu zależy tylko na tym jak widzą go inni. Proszę bardzo, droga wolna. Życzę szczęścia w związku. Ja się wypisuję. Nie zamierzam dalej się poniżać. I to za nic. Nie potrzebuję jej, mogę być z wieloma innymi dając im radość i to pewnie ze wzajemnością. Mimo iż myślałem wcześniej na tym co napisał mi bood ("Jeżeli miłość twoja nie ma żadnych szans, powinieneś zamilknąć... Bo nie należy mieszać miłości z niewolnictwem serca. Miłość, która prosi, jest piękna, ale ta, która błaga, jest uczuciem lokajskim."), ale dopiero teraz chyba w pełni to zrozumiałem. Oboje są siebie warci.

Ja jej nie potrzebuję, dopiero teraz zaczynam dostrzegać cały obraz mojej sytuacji. Tak jak pisał Ragn'or: "Zamiast na tej dziewczynie, to Ty jesteś skoncentrowany na meandrach swoich uczuć. Ona jest tylko pretekstem dla Twojej podróży wgłąb siebie." To była stuprocentowa racja. Tu od samego początku nie chodziło o nią, ale o mnie. Nie potrzebuję jej do życia, ona nigdy nie była i nie będzie moim raison d'etre. Tym co trzyma mnie przy życiu i pcha dalej koło tego życia, jestem ja. To co daje mi siły do dalszego życia, zgodnie z definicją introwersji ma Wikipedii, to: energia ze świata wewnętrznego, tj. uczuć, idei, wrażeń. A niech ta szmata dalej żyje sobie dla opinii innych ludzi. Niech zdechnie w tym przekonaniu.

kubicBSK
Mogę tylko wiedzieć, co Ci ten biedny kolega zrobił, że teraz w stosunku do niego zachowujesz się, jak gbur?

Od razu zaznaczam, że nie przeczytałem wszystkich postów z poprzedniego wątku.

Najprościej mówiąc, jest bucem.

j-bobo
sytuację z kolegą całkowicie rozumiem.

Milka^_^

Wielkie dzięki za radę, na pewno skorzystam.

Glob3r
Ja chyba na podstawie tych wątków spróbuję napisać jakiś scenariusz filmowy. Jakiś pełnometrażowy melodramat, tragikomedia bądź komedia romantyczna. Opcji jest sporo, zależy od spojrzenia.

Jeżeli moją rolę dostanie Clive Owen, to nie mam nic przeciwko.

k4m
Jestem po seansie, po raz wtóry z resztą "dziewczyny mojego kumpla". Komedia całkiem nie głupia i uznałem że całkiem nieźle obrazuje jakie podejście w stosunku do dziewczyn skutkuje, a jakie nie, polecam Ci sorrow jako film poglądowy. Może taka forma przekazu bardziej do Ciebie przemówi

Sorry, ale nie oglądam polskich filmów.

Dycu
sorrow - Z tym kwiatkiem to Megera ironizowała.

Coś tak właśnie myślałem.

-->

[10] Dokładnie :D

powiem jedno:
wać pan wstydu oszczęć.... i skończ wreszcie tworzyć te głupie wątki. Jeśli to prowokacja to bardzo dobra i szacun się należy, a jeśli nie to.... szkoda gadać

Teraz kiedy emocje już opadły, to muszę przyznać, że rzeczywiście głupio zrobiłem. Ale spróbujcie postawić się w mojej sytuacji. Co wy byście zrobili, gdybyście byli tak wściekli, że moglibyście nawet własnego kota gołymi rękoma rozszarpać. Znowu spieprzyłem, wiem. Co mam teraz zrobić?

Deton
Nie pomyślałeś, żeby rozwinąć kwestię? Żeby popisać z nią o tym? Może chodziło jej też o Ciebie.
Może nie chciała, żeby on był dla Ciebie problemem. Może on, Twój kolega, zwrócił się do niej,
żeby wybadała sytuację, bo nie wie co się stało że się tak zachowujesz?
Wg mnie powinieneś z nią pogadać, a nie znowu pokazać, że nie warto w ogóle się z Tobą zadawać.

To oczywiste, że on jej się wyżalił i pewnie powiedział, żeby spróbowała wybadać sprawę. Ale dlaczego JĄ? Mamy kilkunastu innych znajomych na gg, ale to ją musiał zapytać. To chyba jasno obrazuje jak oni "są blisko".

kwiaciarnia -> szkoła -> przepraszasz -> wygrywasz

Zamiast "przepraszasz" byłby tam uraz na kolejnych dwadzieścia lat. Widziałem już taką scenę jak młodzik przylazł do szkoły z kwiatkiem. Rok później dalej wszyscy się z niego śmiali. Urok szkoły. Urok dzieci, nie Ja to wymyśliłem, ale nie dawaj mu takich rad.

właśnie, niech leje na to że cała szkoła będzie się z niego śmiała. dziewczyna też na pewno nie będzie miała oporów żeby chodzić z pośmiewiskiem.

btw, [8] post niszczy :>

A jakie to ma znaczenie czy to było 7 czy sto lat temu? Badziewnie chłopakowi doradziłeś, bo kwiatek dziewuszce w szkole dawać to tragedia, koszmar i żenada. Zaprosić gdzieś, randkę zrobić, spoko, ale na przerwie między lekcjami łapać z kwiatkiem i przy wszystkich się wydurniać? No miej litość. Takie głupoty się 7 lat temu robiło?

dobra stary przeczytaj ten wątek - cały
http://beztabu.com/showthread.php?t=12520&page=3

jak po nim nie skumasz, że zachowujesz się jak cipka to nie ma dla ciebie ratunku.

Autor wątku przeżywa chyba syndrom swojego kolegi. Widocznie już wcześniej odbił mu dziewczynę i boi się, że teraz sprzątnie mu sprzed nosa kolejną.

Ale tego pewnie się nie dowiemy czemu tak znienawidził gnoja.

Deton
Przypuszczenia nigdy nie oddają całego obrazu sytuacji.
Ja bym pogadał z kumplem.

Ale po co? Jeśli czuje to samo co ja do tej dziewczyny, to taka rozmowa, będąca już chyba nawet rzuceniem rękawicy, nic mi nie da. Tylko pogorszy sprawę.

_agEnt_
poniedziałek -> wyłączenie myślenia i analizowania -> kwiaciarnia -> szkoła -> przepraszasz -> wygrywasz

Za wcześnie na dawanie kwiatków. Ja nawet nie wiem czy ona coś do mnie czuje, gdy tego będę pewny, to czemu nie, ale teraz...

Dryf Wiatrów Zachodnich
Sorrow Jack - a nie przyszlo Ci do glowy ze, przykladowo, pytanie o kumplu bylo pytaniem "wstepnym", zadala je bo chciala zaczac od tematu jaki wydawal jej sie neutralny i potem przejsc do pytan powazniejszych?

Pytaniem wstępnym może być pytanie o jutrzejsze lekcje, pytanie o piosenkę lub pytanie o moje samopoczucie. A jak chciałaby porozmawiać poważniej, to by rozmowę kontynuowała, mimo wszystko.

Zjebales sprawe kompletnie. Nie dosc ze sobie nie radzisz kompletnie z wlasnymi emocjami to jestes nieprzyjemny dla otoczenia. Idz lepiej do tego lekarza szybko nim staniesz sie niebezpieczny.

Rozumiem, że ty byłbyś szczęśliwy jak skowronek, gdyby ktoś z ciebie drwił? Gdyby ktoś grał na twoich emocjach? Nawet jeśli nie naumyślnie.

Nie zauwazyles ze jestes niesamowicie uzalezniony od opinii innych, od porownywania siebie z nimi? W poprzednim watku sporo pisales jak to czujesz sie gorszy od kumpla, non stop analizujesz zachowanie tej kolezanki i w zaleznosci od niego skacze lub opada Twoje samopoczucie. Wspominales o introwertyzmie, ale nie zdziwilbym sie jakbys byl bardziej zalezny od opinii innych niz ten "któremu zależy tylko na tym jak widzą go inni". Doskonale z zewnatrz widac ze masz bardzo niskie poczucie wlasnej wartosci i jestes niestabilny jak choragiewka na wietrze.

Uwierz mi na słowo, że sytuacja wygląda tak, jak ją przedstawiłem. Jeśli zależałoby mi na opinii innych, to byłbym całkowicie innym człowiekiem. A sprawa z tym kumplem jest sprawą tak dużą, że musiałbym założyć oddzielny wątek dla niego. Ale to, że jest próżny, i że bardzo zależy mu na opinii innych, to jest fakt. Wspominałem już, że lubię obserwować ludzi, a to zauważyłem już na długo przed poznaniem tej dziewczyny. Tylko, że teraz zaczyna mi to przeszkadzać. A czuję się gorszy od kupla, bo taki jestem. Tj. obiektywnie oceniając nas z zewnątrz. I jak ma mi samopoczucie przy nim nie spadać, gdy wiem, że ma relacje z tą dziewczyną, o których ja na razie mógłbym jedynie pomarzyć. Podobnie z prośbami o analizę zachowania tej dziewczyny.

A jeśli chodzi o moją stabilność umysłową. Nigdy wcześniej nie miałem żadnych wybuchów, jeśli byłem mocno poirytowany, to zawsze udawało mi się z tym ukryć. A dzisiaj zareagowałem tak, jak zareagowałem, bo czułem się w miarę pewny siebie i byłem niezwykle szczęśliwy, że ona do mnie pisze, że będziemy rozmawiać itp. A ona mi tu od razu wyjeżdża z nim. Co dalej się działo w mojej głowie macie w [8], więc odpisałem jak odpisałem.

VildWolf

Przeczytam cały. Ale z tego co tam na razie wyczytałem, to tamta sprawa nijak się ma do mojej. Tzn. są pewne podobieństwa, ale ja i autor tamtego wątku, to dwoje różnych ludzi. Fakt, płakałem, ale nikt nigdy mnie nie widział podczas, a samo zdarzenie było spowodowane dość mocnym emocjonalnym kopem w zęby. Nie jest tak, że zachowuję się jak jakiś prawiczek czy laluś. I uwierz mi, że nigdy bym się nie odkrył z tej strony. Robię to teraz, bo szukam pomocy i przedstawiam wam sytuację.

Belert

Przykro mi to słyszeć.

_agEnt_
Wyjaśnij proszę, jak od tego, że ona zapytała się, czemu zły jesteś na swojego kolegę, doszedłeś do tego, że jest egocentryczną szmatą...? :>

To była tylko taka ogólna refleksja. Byłem mocno zdenerwowany, trochę zresztą cały czas jestem, więc po prostu wygarnąłem to, co o niej myślałem. Wszystko chyba wyjaśniłem w poprzednich wypowiedziach.

Abdul Jarrah
Autor wątku przeżywa chyba syndrom swojego kolegi. Widocznie już wcześniej odbił mu dziewczynę i boi się, że teraz sprzątnie mu sprzed nosa kolejną.

Nigdy on mi, ani ja jemu nie odbijałem dziewczyny. Spróbuj się postawić w mojej sytuacji, od samego początku, od pierwszej części, a może zrozumiesz dlaczego tak bardzo nie chcę widzieć buca na oczy.

Dryf ma rację. Ja w poprzednim wątku to podobnie pisałem. Za bardzo twoje emocje są zależne od otoczenia a za mało skupiasz się na sobie. Bywa ciężko i trzeba sobie z tym radzić bo inaczej nie idzie żyć :)

Dupa. Nie było jej dzisiaj w szkole.

Dryf Wiatrów Zachodnich
Jasne ze nie bylbym z tego zadowolony ale robilbym wszystko aby nie zepsulo mi to calkiem humoru i co wiecej nie rozwalilo mojego poczucia wlasnej wartosci.

Poczucie własnej wartości straciłbym właśnie, gdybym nie zareagował i pozwalał się ranić dalej.

Ludzie sobie robia duzo gorsze rzeczy niz te ktore Ty opisujesz. Klamia, zdradzaja, cokolwiek bym nie zrobil w koncu ktos Cie zrani naprawde powaznie i bedziesz musial sobie z tym poradzic. Zycie to nie bajka.

Wiem, że życie to nie bajka. W dzieciństwie z zazdrością patrzyłem na innych i na to, jak im się szczęśliwie układa w życiu, jak są szczęśliwi i jak łatwo im to przychodzi. A ci inni, to prawie wszyscy, wszyscy, których znałem. Dużo przeszedłem w życiu i jestem w pewien sposób z tego dumny, nigdy nie miałem niczego podanego na tacy i raczej nigdy mieć nie będę, ale zawsze sobie radę dawałem. To coś za co powinienem dziękować swoim rodzicom, mimo, że ich za to nienawidzę.

I tu jest sedno problemu - jestes CALKOWICIE zalezny od tego jak ktos Cie odbiera. Odezwie sie - zaczynasz miec nadzieje, nastroj idzie w gore, okazuje sie ze rozmowa nie spelnia oczekiwan - sruu w dol. Naprawde lepiej nad tym popracuj, zachowywalem sie kiedys zupelnie jak Ty teraz i wiem ze to do niczego nie prowadzi.

Ludzie, dajcie spokój. Nigdy nie zdarzyło się wam wybuchnąć? Zadziałać pod wpływem impulsu? Nigdy się z nikim nie kłóciliście? Świat to nie jest żaden Rok 1984 Orwella czy Equilibrium Wimmera. Emocjonalne reakcje są częścią ludzkiej natury. Fakt, może i zrobiłem źle. Zdaję sobie z tego sprawę. Ale czy to nie na własnych błędach człowiek uczy się najlepiej? To była dla mnie lekcja, wyciągnąłem swoje wnioski. Tyle.

j-bobo
czyli w sumie można zamknąć wątek, bo nie widze szans na rozwój

Rozwiń myśl, proszę.

Baalnazzar
Dryf ma rację. Ja w poprzednim wątku to podobnie pisałem. Za bardzo twoje emocje są zależne od otoczenia a za mało skupiasz się na sobie. Bywa ciężko i trzeba sobie z tym radzić bo inaczej nie idzie żyć :)

Z tym, że za mało się skupiam na sobie, to mnie zbiłeś z tropu, że tak powiem. Nie wiem czy oto ci chodziło, ale to chyba oczywiste, że to właśnie otocznie wywołuje w człowieku emocje. To chyba byłoby absurdalne, gdybym sam był sobie alfą i omegą, człowiek mimo wszystko to zwierzę stadne. W pełni to akceptuję i rozumiem, nawet jeśli wolę pobyć w samotności.

Jeśli już piszę. Co myślicie o tym, żebym ją jutro przeprosił za to, że jej chamsko odszczeknąłem, że powinienem nad sobą panować, nie działać pod wpływem impulsu, i że traktowanie mnie przez nią jak powietrze jest dla mnie raniące? Nie jestem pewien tej ostatniej kwestii, co powiedzieć, by ją ująć? A może iść na spontana i pleść co mi ślina na język przyniesie? Chociaż z doświadczenia wiem, że z tego raczej nigdy nic dobrego nie wychodzi.

Fakt, może i zrobiłem źle. Zdaję sobie z tego sprawę. Ale czy to nie na własnych błędach człowiek uczy się najlepiej? To była dla mnie lekcja, wyciągnąłem swoje wnioski. Tyle.

Jeśli wyciągnąłeś tyle wniosków ile się nauczyłeś podczas tych trzech części to zbyt wiele Ci to nie dało :)

Ja widzę dwie możliwości.

Szczera rada ode mnie to: odpuść sobie. Nawet jej dobrze nie znasz a twierdzisz, że zrobiłbyś dla niej wszystko. Musisz nabrać więcej dystansu zarówno do siebie jak i do niej. Wszystko traktujesz zbyt poważnie i to jeden z powodów Twojego niepowodzenia. Proponowałbym zająć się czymś co da Ci wiele radości. Zacznij uprawiać sport, kup gitarę i ucz się grać. Cokolwiek. Nie dość, że zabierze Ci trochę czasu i nie będziesz tyle myślał to jeszcze da Ci dużo satysfakcji.
Jak trochę odpuścisz to zobaczysz, że nie warto się tak napinać. Musisz mieć jakieś swoje życie poza nią.

Druga możliwość w przypadku, gdy się uprzesz nadal zawracać głowę nam, jej, kolegom i przede wszystkim sobie. Jeśli już musisz to proponuję jak najbardziej przeprosić, ale może bez tego dziwnego tekstu, że Cię rani. Jeśli chcesz (chociaż i tak wiem, że tego nie zrobisz) to byłaby to jakaś okazja żeby ją zaprosić np. na piwo (chyba, że nie pijecie). Coś a'la "wiem, że zachowałem się głupio, więc masz u mnie piwo w ramach przeprosin. Jeśli będziesz chciała się wybrać to daj znać." Nie brzmi to jakoś nachalnie. Po prostu "jakbyś chciała". W przypadku gdy nie będzie chciała to coś Ci to powie. I odwrotnie w drugim przypadku.

Nie mogę zrozumieć tylko czemu jesteś dla wszystkich taki niemiły. Zwłaszcza dla niej? No nic, może Ci przejdzie.

Mógłby mi to ktoś streścić? Tak w kilku zdaniach.

W sumie to mnie najbardziej interesuje ta kwestia "niczym sorrow jack - eliminuje konkurencje". Jakieś zwroty akcji były? Elementy kina sensacyjnego? Czy przez 3 sezony, odcinek w odcinek to samo?

Moim zdaniem sorrow jack nadal nie po..... w tym odcinku.

sorrow, człowiek to zwierzę mieszane raczej. Lubi stado ale też ma swój rozum i potrzebuje własnej indywidualnej przestrzeni prywatnej do której nikt nie ma wstępu, bez której popadnie w obłęd. Trzeba umieć odciąć się od tego, co tą przestrzeń narusza i radzić sobie z przeciwnościami, bo życie jest ich pełne i bez tego nie da się funkcjonować nie wariując. Jak zauważyłem każdy tutaj jakoś to robi, każdy na swój sposób.
Jeśli o mnie chodzi to lubię ludzi, ale jak ich nie ma to mi ich nie brak. Jeśli większość ludzi wokół robi coś czego nie akceptuję, to przebywam z nimi, ale się nie asymiluję i nie robię tego, czego nie lubię, bo dla mnie najważniejsze jest żebym sam ze sobą dobrze się czuł i każdego dnia mógł sam sobie spojrzeć w twarz bez odrazy.

Nikogo nie można zmusić do lubienia siebie ani też do dokonywania wyborów, które uznajemy za lepsze. Koncentruj się na tych, którym na tobie zależy, a resztą się po prostu nie przejmuj. Można żyć i współpracować nawet z kimś za kim się nie przepada. Po prostu pusta przestrzeń w relacjach jest wyczuwalna i są one ograniczone. Następuje obustronna akceptacja sytuacji i to wystarczy, nie muszę komuś mówić co o nim myślę, ani usłyszeć tego samego od tamtej osoby i w ten sposób mimo różnice nadal można wspólnie budować a nie niszczyć swoją waśnią.

Wiele osób, które tu ci pisały miały podobne problemy z którymi jak widać sobie poradziły więc i ty możesz. Zaczerp z całego doświadczenia jakie ci ludzie przekazują.

Megera_
Jeśli nie masz siły ani ochoty dać sobie spokoju - to daj go przynajmniej tej dziewczynie. Jestem przekonana, że jeśli coś by z tego wyniknęło /choć nie potrafię sobie wyobrazić, co by musiało się stać, by tak było/, tylko ją unieszczęśliwisz. Masz realne szanse na stanie się jej największym życiowym dramatem. Miej litość.

Ale co ze mną? Kocham ją i chcę, by była szczęśliwa, ale co ze mną? Nie zasługuję chociaż na nadzieję na szczęście? Wybacz, ale nie mogę jeszcze złożyć broni, nie, kiedy jest jeszcze chociaż cień szansy na powodzenie. Myślałem o tym wcześniej, jeśli będzie trzeba, to usunę się w cień, ale nie teraz. I nie wiem dlaczego uparcie twierdzisz, że ona będzie ze mną na 100% nieszczęśliwa. Może jednak będzie inaczej.

Bullzeye_NEO - :)

_agEnt_
Nie czytałem, ale sorrow mógłby i zdałby relację :))

Może i mógłby, ale nie w najbliższej przyszłości. Już sobie zamówiłem książkę o introwertyzmie i jak na razie brak mi czasu i funduszy.

PatriciusG.
A żeby Cie drzwi ścisły, motyla noga, marudo Ty jedna!

[zdziwiona mina] ?

blood_x
Zainteresuj sie jedna a zobaczysz jak ta druga ucieka Ci przez palce :]

Ale jak ja się mam w jakikolwiek sposób na poważnie zainteresować inną, gdy cały czas myślę o tej?

Jeż.
Druga możliwość w przypadku, gdy się uprzesz nadal zawracać głowę nam, jej, kolegom i przede wszystkim sobie. Jeśli już musisz to proponuję jak najbardziej przeprosić, ale może bez tego dziwnego tekstu, że Cię rani. Jeśli chcesz (chociaż i tak wiem, że tego nie zrobisz) to byłaby to jakaś okazja żeby ją zaprosić np. na piwo (chyba, że nie pijecie). Coś a'la "wiem, że zachowałem się głupio, więc masz u mnie piwo w ramach przeprosin. Jeśli będziesz chciała się wybrać to daj znać." Nie brzmi to jakoś nachalnie. Po prostu "jakbyś chciała". W przypadku gdy nie będzie chciała to coś Ci to powie. I odwrotnie w drugim przypadku.

Jeśli chodzi o dzień dzisiejszy, ani jej, ani kolegi nie było w szkole.

To jest dobre. Tylko, że piwo wymienię na kawę dostępną w szkole.

Nie mogę zrozumieć tylko czemu jesteś dla wszystkich taki niemiły. Zwłaszcza dla niej? No nic, może Ci przejdzie.

Niemiły? Może i masz rację, ale o co dokładnie ci chodzi, jak dla wszystkich i jak ma mi przejść?

Baalnazzar
Nikogo nie można zmusić do lubienia siebie ani też do dokonywania wyborów, które uznajemy za lepsze. Koncentruj się na tych, którym na tobie zależy, a resztą się po prostu nie przejmuj. Można żyć i współpracować nawet z kimś za kim się nie przepada. Po prostu pusta przestrzeń w relacjach jest wyczuwalna i są one ograniczone. Następuje obustronna akceptacja sytuacji i to wystarczy, nie muszę komuś mówić co o nim myślę, ani usłyszeć tego samego od tamtej osoby i w ten sposób mimo różnice nadal można wspólnie budować a nie niszczyć swoją waśnią.

W pełni to rozumiem. Uwierz mi, że miałem ochotę powiedzieć temu koledze, że uważam go za gnoja, ale dobrze wiem, że to pogorszyłoby sprawę. Problemem na skupieniu się na swoich bliskich jest ich teoretyczny brak. Ludzie chyba się nauczyli, że nie rozmawiam o uczuciach i część z nich raczej uważa mnie za płytkiego typka, który tylko żyje z dnia na dzień. Mnie jest bardzo trudno się otworzyć przed innymi ludźmi. Cały czas staram się to zmienić, pogadać czy to z kolegą, czy z koleżanką, ale albo zawsze coś przeszkadza, albo ja nie potrafię.

No co za jebana egocentryczna szmata! Za kogo się uważa? Myśli, że jestem jej jakimś pieprzonym służącym? Że robi mi łaskę w ogóle zauważając moje istnienie? I ten buc, kolega.

Od kolegi to Ty się odwal. Jak dalej tak będziesz postępował z ludźmi to na starość umrzesz w samotności, o ile własne szczuny można nazwać towarzystwem.

Kawa jest dobra. Kosztuje 2 zł mniej niż lane Tyskie ale co tam! Przynajmniej nie pomyśli że jesteś pijakiem. Poza tym, kto sprzeda piwo chłopakowi z 4kl podstawówki? Przynajmniej tak zachowują się ludzie na tym poziomie.

[53] On gdzieś pogubił musk i jest kompletnie nieogarnięty.

NIE DAJCIE MU SIĘ ZWIĄZAĆ W JAKIKOLWIEK SPOSÓB Z TĄ DZIEWCZYNĄ!! JEŚLI ONA OD NIEGO ODEJDZIE, CHŁOPAK STRZELI SOBIE W ŁEB.

I teraz nie żartuję, Panowie. Przeanalizujcie jego posty, i zobaczcie, że chłopak ma nierówno pod deklem.

Kiedyś też założyłem wątek dotyczący uczuć. I powiem Ci szczerze, że tylko niepotrzebnie zapchałem kilkaset kb na serwerze.
O kant dupy rozbić porady, własne refleksje jeśli chłopak nie może zrealizować nawet podstawowego punktu(Nie wiem czy był wymieniony) mianowicie- Nawiązać zdrową relację między sobą.

Teraz kiedy dziewczyna się spłoszyła wyzywa ją od szmat.

Jeśli ona jest szmatą, to TY jesteś szmaciarzem, i obracasz się wśród znajomych- szmat.
Biorąc pod uwagę, że płaczesz na klęczkach jestem w stanie stwierdzić że dziewczyna ma większe jaja niż Ty. To jakaś męska popierdółka, a nie chłopak.

Dobra, teraz załóżmy że z nią jesteś.
-Klikacie na gadu. Siedzicie razem na stołówce i wpieprzacie romantycznie kleik albo inną kaszkę.
-Nosisz jej plecak i kredki po szkole.
-Wychodzisz z nią na spacer- nie zapominając o psie, bo trzeba o czymś pogadać.
-Pożyczasz jej długopis jak jej sie wypisał.
-temperujesz dla niej na lekcji kredki.
-kasujesz jej bilet wchodząc na fotel- bo normalnie nie dosięgniesz.

Co jesteś jej w stanie zaoferować brnąc w to bagno? będziesz ją kochał? Da jej to co 2 chłopak, i jestem święcie przekonany, że będzie bardziej rozgarnięty w tych sprawach. Poza tym, w ogóle chłopak, ile masz lat?

Weź się stary wyorientuj trochę, bo żal/przerażenie/smutek ogarnia człowieka kiedy czyta Twoje posty.

sorrow jack --> Jeśli nie jesteś szczęśliwy sam ze sobą, to nigdy nie uszczęśliwisz drugiej osoby. Daruj sobie to użalanie i weź się za siebie zanim zaczniesz się brać za innych.

[58] Tak, niech rzuci w nią plecakiem- tak mocno żeby straciła przytomność. Później jedziesz(karetką) do szpitala, ona się ocknie w szpitalu i zobaczy! PIELĘGNIARKĘ!

Bo Ty w karetce klęknąłeś i zacząłeś płakać, nie wyszedłeś a ona pomyślała" No tak, przecież ten tępy kutacz nawet nie wpadnie żeby mnie odwiedzić."

True Story. Poczytaj mój post[56] bo inaczej sfiksujesz, kolo.

O stary, ale akcję odjebałeś. Teraz już nie masz szans. Żadnych. Absolutnie żadnych. Nie ma nawet cienia nadziei.

Ale co ze mną? Kocham ją i chcę, by była szczęśliwa, ale co ze mną?

Jeżeli ją kochasz, to chcesz dla niej jak najlepiej. A jeżeli chcesz dla niej jak najlepiej, to daj jej żyć i nie zawracaj jej głowy. Nie bądź egocentrycznym chujem "bo mi się należy". ONA SIĘ TOBIE NIE NALEŻY! Chuj z Twoim szczęściem, jeżeli Twoje szczęście ma unieszczęśliwiać innych.

Jedyna rada dla Ciebie: odizoluj się od społeczeństwa na jakiś czas (parę godzin, dni, tydzień, zależy ile czasu dla siebie potrzebujesz) i przemyśl dokładnie swoje życie. Sięgnij się kogoś po pomoc, najlepiej do przyjaciela (ale jak Ty traktujesz swoich przyjaciół, to ja cokolwiek wątpie, żebyś miał jakiegoś) albo do psychologa. Ten drugi myślę, że nawet będzie bardziej wskazany, przynajmniej nie będzie Cię okłamywał, że wszystko jest w porządku.

Ktoś mi wytłumaczy jaki jest sens tego wątku i jaki problem ma jego autor? Ja sam nie wiem o co chodzi.

^Boskijaro: szczęściarz z ciebie :). Powodzenia.

Czyli rozumiem, że tutaj opisujemy swoje miłosne podboje?

[46] Leżę.
SettoGOne dzięki, już rozumiem. Czyli rozwiązujemy miłosne problemy autora :) Aż dziw, że nigdy nie trafiłem na ten wątek.

Jeśli o mnie chodzi: powiedziałem dziewczynie co i jak, co do niej czuję itd. Wiem, że ja jej też nie byłem obojętny. Często dawała różne aluzję nt. tego co do mnie czuje. Więc kiedy w końcu zdecydowałem się jej wszystko powiedzieć ta do mnie: nie wiem, zastanowię się. Po tygodniu to samo. Więc dałem sobie z nią spokój. Przestałem o niej myśleć i interesować się nią. Jestem dumny z siebie, że sam potrafiłem odpuścić. Że zauważyłem, że to nie ma szans. Ale również jestem dumny z tego, że jeśli chodzi o działania typowo "miłosne" to zdałem egzamin na 6 :)

W koncu, kiedy zblizal sie koniec zajec, przysiadlem sie obok niej i postanowilem pokonac stresa i zapytalem ja o fejsbuka

Niesamowicie budowane napięcie i fantastyczna puenta! Zapytał ją o "fejsbuka"!

Serio, ludzie? W jaki sposób macie zablokowane funkcje społeczne, że takie historie są dla Was tematem do chwalenia się?

Czyli jednak wariant drugi.

To jest dobre. Tylko, że piwo wymienię na kawę dostępną w szkole.

Nie wiem jak myśli reszta, ale jak dla mnie to kawa w szkole (jeszcze pewnie z automatu) to średni pomysł. Kawa ok, ale możesz ją gdzieś zaprosić. Po pierwsze kawa lepsza, ale co ważniejsze będziecie mieć więcej czasu na rozmowę. W szkole pogadacie 5 minut, wypije kawe i po frytkach. Nie wiele tym zyskasz.

Niemiły? Może i masz rację, ale o co dokładnie ci chodzi, jak dla wszystkich i jak ma mi przejść?

No z tego co wyczytałem to zachowujesz się jak cham. Jeszcze możnaby zrozumieć takie Twoje zachowanie w stosunku do tych Twoich "kumpli", ale, że ją traktujesz tak samo to już tego pojąć nie mogę. Tym bardziej, że robiłeś to w momentach, kiedy ona starała się być miła dla Ciebie.
Człowiek kulturalny potrafi radzić sobie z uczuciami. Samo z siebie to nie przejdzie. Musisz się częściej zastanawiać co mówisz, zanim to powiesz.

Jedziemy do Gęstochowy [69]

Znowu podoba mi się Twoje podejście do spraw uczuć. Przejechałem się na jednej dziewczynie, i uważam że związek nie zakończony ślubem, jest związkiem dostarczającym więcej nieprzyjemności po zerwaniu, niż sam etap "chodzenia".

Forumowa 5 please.

MIlka- On nie ma czego klinować.

Trzeba między coś wbić tego klina, on może wbić między oczy. Co najwyżej.

<- [50]

Ciekawe czyja to prowokacja.

Ja przyznam szczerze, że z zaciekawieniem przyglądam się rozwojowi akcji, jest to dość zabawne, ale cały czas mam wrażenie że to prowokacja, wątpię aby komuś chciało się naprawdę ciągnąć tego typu wątek przez 4 części i ponad 1000 postów...

Może autor po prostu zbiera materiały do jakiejś pracy dyplomowej z psychologii/socjologii?

Paudyn - http://www.youtube.com/watch?v=3khTntOxX-k&feature=fvst

Paudyn, tutaj jest to najlepiej wyjaśnione:
http://www.youtube.com/watch?v=pNOFPHUl-Oo

Z tą różnicą, że Niekończąca się opowieść ma swój koniec.

70% zajebista prowokacja (taka na 10/10)
30% choroba psychiczna i bucostwo

Nie wiem o czym temat ale chyba będzie tu pasować pytanie: Mam pewną przyjaciółkę, którą kocham, ona to wie ale chce być tylko przyjaciółmi a ja tak strasznie lubię się do niej przytulać i być blisko niej... co zrobić by się we mnie rozkochała? :(

1. Nigdy nie miała chłopaka (czyli nieco więcej szans)
2. Kocha się w jednym (wiem kto mi zagraża)
3. Nie umiem być chamski... jestem zbyt miły i troskliwy. Nie jestem typem dresa, który... a no tak zapomniałem że dla takich ludzi jak ja nie ma miejsca....

MajkelFPS
Teraz kiedy dziewczyna się spłoszyła wyzywa ją od szmat.

Widzę kolego, że masz spore problemy z czytaniem ze zrozumieniem. Gdy pisałem tamtego posta, to działałem pod wpływem impulsu, byłem mega wkurwiony. Tobie się nigdy się czegoś takiego nie przydarzyło? No właśnie.

Zenedon
sorrow jack --> Jeśli nie jesteś szczęśliwy sam ze sobą, to nigdy nie uszczęśliwisz drugiej osoby. Daruj sobie to użalanie i weź się za siebie zanim zaczniesz się brać za innych.

Umiem uszczęśliwić innych, uwierz mi. Ogólnie rzecz biorąc, to znam się na ludziach i łatwo mi wydedukować co ich uszczęśliwi. A gdy byłbym już z tą dziewczyną, to na pewno nie byłbym smutny.

mineral
Jeżeli ją kochasz, to chcesz dla niej jak najlepiej. A jeżeli chcesz dla niej jak najlepiej, to daj jej żyć i nie zawracaj jej głowy. Nie bądź egocentrycznym chujem "bo mi się należy". ONA SIĘ TOBIE NIE NALEŻY! Chuj z Twoim szczęściem, jeżeli Twoje szczęście ma unieszczęśliwiać innych.

Pamiętam, że gdzieś tutaj pisałem, że jestem złym człowiekiem. I to jest szczera prawda. Mam w czterech literach innych ludzi i ich szczęście. Jeśli nie odbieram im ich godności, to mogą mnie pocałować. Zależy mi tylko na niej, nigdy nic do nikogo nie czułem, dopóki nie spotkałem jej. Jak już wcześniej pisałem, zależy mi na jej szczęściu, bardzo. Ale dlaczego sam miałbym nie spróbować uszczęśliwić siebie?

blood_x
ale moze jakas druga mysli o Tobie a Ty ignorujesz Ja bo niechcesz tego zauwazyc?

Nawet jeżeli? Ja nie chcę być w związku tylko dlatego, żeby w nim być. Ja chcę być z nią. A jeśli jakaś ma mnie na oku, to pewnie się znamy, co raczej nie zachęca do takiego powiedzmy skoku w bok, przygody na miesiąc itp. itd.

Milka^_^
Ale jak ja się mam w jakikolwiek sposób na poważnie zainteresować inną, gdy cały czas myślę o tej?

A czy ja Ci coś nie pisałem o klinowaniu? A ty przypadkiem nie pisałeś, że sobie tego spróbujesz? /facepalm... jak grochem o ścianę. Najlepiej popełnij... a do tego też pewnie nie masz jaj...

Spróbować podchodzić za jakąś dziewczyną, to nie spróbować być z dziewczyną. Poromansować z nieznajomą dziewczyna - ok. Ale ta moja odpowiedz dotyczyła rady zainteresowania się inną, a zapomnieniu o tej. Twoja natomiast rada była taka, by pochodzić z inną, żeby zdobyć doświadczenie i zyskać na pewności siebie.

A w piątek przyszedł i kolega, i ona. I znowu to samo. Ona cieszy się na wszystko co on zrobi. Nawet jak by normalnie komuś innemu powiedziała, żeby przestał, to w jego przypadku tylko się cieszy. Już nawet nie mam sił, by to obserwować. Pożegnanie, nasza grupka ma iść w jedną stronę, ona się odłącza i idzie w stronę swojego domu. Pożegnała się z dziewczynami i przyszedł moment, w którym żegna się z chłopakami. Mówi cześć, ale z tym bucem to oczywiście musiała się inaczej pożegnać. Jak to opisać? Ruszali końcówkami palców i się nimi dotykali, mam nadzieje, że wiecie o co chodzi. Ona oczywiście nie mogła powstrzymać radości. Potem odeszła, ani się ze mną nie pożegnała, ani na mnie nie spojrzała, jednym słowem nic.

Na początku dnia, gdy byliśmy w grupie, to powiedziała, że mam się do niej nie odzywać. No więc przeprosiłem i wszystko wróciło do normy. Ale nie mogłem się przemóc, by ją zaprosić na tą pieprzoną kawę. Dlaczego? Bo już widziałem jak się nim cieszy, znowu wpadłem w ten przygnębiający stan, w którym nie mam na nic ochotę, żadnej energii, żadnej motywacji, nic. Melancholia pełną gębą.

No i tylko się utwierdziłem w tym, że kolega to rzeczywiście buc. Podczas, dy inni ponownie zaczęli skakać wokół mnie, że co ci się dzieje, on nie zwracał na mnie żadnej uwagi. W sumie to się nie dziwię. Ale gdy pod koniec dnia dojechaliśmy na przystanek, to miało miejsce wydarzenie, które sobie zapamiętam. On siedział z tyłu, ja z przodu. Znowu nie miałem ochoty z nim wracać, więc ponownie kupiłem bilet na następny przystanek. Ja siedzę, głowa oparta na szybie, on wstaje, idzie do drzwi, gdy mnie mija palcem wskazującym pstryka w mój nos jednocześnie uśmiechając się w taki szyderczy sposób. Jakby chciał mi powiedzieć, że to ja tu jestem panem, ty psem, jesteś nikim.

Widzę kolego, że masz spore problemy z czytaniem ze zrozumieniem. Gdy pisałem tamtego posta, to działałem pod wpływem impulsu, byłem mega wkurwiony. Tobie się nigdy się czegoś takiego nie przydarzyło? No właśnie.

Nie. Szacunek do ludzi nie powinien być uzależniony od emocji. Dobrze, jeśli by przeczytała te kilka wtrąceń na jej temat.
Dam sobie rękę uciąć, że ona o Tobie nie pisnęła nawet najmniejszego złego słowa. Emocje to jedno, a kultura i szacunek do ludzi to drugie.
Nigdy nie powiedziałem o swojej byłej dziewczynie/koleżance złego słowa. Nigdy. Teraz może jeszcze tego nie wiesz, ale kiedy ze sobą zerwiecie będziesz znów pluł jadem. Już to widać.
Nie dziwię się jej, że nie chce się wiązać z osobą która ma problemy z własną psychiką.

Pożegnała się z dziewczynami i przyszedł moment, w którym żegna się z chłopakami. Mówi cześć, ale z tym bucem to oczywiście musiała się inaczej pożegnać. Jak to opisać? Ruszali końcówkami palców i się nimi dotykali, mam nadzieje, że wiecie o co chodzi. Ona oczywiście nie mogła powstrzymać radości. Potem odeszła, ani się ze mną nie pożegnała, ani na mnie nie spojrzała, jednym słowem nic.

No i tylko się utwierdziłem w tym, że kolega to rzeczywiście buc. Podczas, dy inni ponownie zaczęli skakać wokół mnie, że co ci się dzieje, on nie zwracał na mnie żadnej uwagi.

I bardzo dobrze się dziewczyna zachowała. Na jej miejscu też nie zadawałbym się z frajerem, który kopie dołki pod swoimi kumplami dla jednej dupy. Poza tym, czytając Twoje opisy sytuacji to jesteś porażką życia towarzyskiego. Potrafisz wszystko rozpieprzyć. Chłopaki nie mają w nawyku głaskać i pytać "co się stało" swoich rówieśników. Rozpieprzasz atmosferę w paczce przyjaciół, kopiesz dołki pod kumplami tylko po to, żeby dziewczyna CI w najlepszym przypadku wysłała link mp3 do oceny.

Jesteś żałosny, uczucia na poziomie ameby. Dno. Mam nadzieje że ta dziewczyna Ci podrzuci szpadelek, żebyś mógł spaść niżej- chociaż nie wiem czy się da. Mam nadzieję, że zwiąże się z tym "bucem" i na Twoich oczach będą tworzyć zgraną i śliczną parę.

Btw- przez 4 części nie wrzuciłeś zdjęcia? pierwszy raz na GOL'u?

[edit] 4fumowa piąteczka please Bullzeye_NEO.

Przykro mi... Koles buc widocznie jest bucem ale zczail co sie dzieje i ma satysfakcje z swojej wygranej a Twojej przegranej. A ta dziewczyna widocznie jest w nim zauroczona, czy moze nawet zakochana... Musisz sie jakos z tym pogodzic, ale ze nie bedzie to latwe to masz pewne jak w banku. Witaj w zyciu :)

Nie mam za dużo czasu, wątku będę może jeszcze około 1, więc wtedy odpiszę.

Jutro jest poniedziałek i zastanawiam się co przyniesie ten dzień. Macie jakieś rady, cokolwiek?

Wlasnie, ja tez bym chetnie przeczytal czy byla w szkole, co robila, co tam u kolegi-buca...

weź te wszystkie wątki jakoś ładnie opraw i ogarnij i wydaj książkę :D
fajnie się to czyta :D

JdG --> To nie głupota, tylko niektórzy mają taką a nie inną osobowość i do normalnego funkcjonowania potrzebują innych, bliskich ludzi.

Jaki wątek :D

W takim razie ja też dodam coś od siebie :)

Dryf Wiatrów Zachodnich - Właściwie nie tak dawno temu byłem w podobnym stanie jak Ty :). Też miałem problemy z nawiązywaniem nowych kontaktów, choć tak samo jak Ty, gdy już kogoś poznałem to nie było problemów, aby się dogadać.

Aktualnie sam się czesto sobie dziwię jak bardzo pod tym względem się zmieniłem. Jedyne co pozostało bez zmian to sytuacja, kiedy jestem w towarzystwie wielu osób, które znają się nawzajem, ale ja nikogo nie znam. Wtedy jednak ciężko jest mi się przebić. Poza tym wyjątkiem muszę powiedzieć, że na przestrzeni kilku ostatnich miesięcy (jakieś pół roku) poznałem mnóstwo nowych ludzi i co za tym idzie mam więcej kontaktów.

Na mój "postęp" złożyło się przede wszystkim pójście na studia i poznanie nowych ludzi (nie omieszkam się pochwalić, że na roku mam jakieś 90 dziewczyn :P ).
Jeżeli miałbym Ci coś radzić to z pewnością kluczem jest jak już wcześniej hayabusa wspomniał pewność siebie, kultura i poczucie humoru. Podejrzewam, że z dwoma ostatnimi nie masz problemu, więc pozostaje jedynie praca nad pewnością siebie. Są różne sposoby i na pewno Ci się uda :).

Rzecz ostatnia i prawie najważniejsza to : łap każdą okazję! . Wcześniej nie raz mi się zdarzało, że jak gdzieś miałem wyjść to się nie chciało albo coś. Teraz jak ktoś gdzieś zaprasza (na piwo czy na imprezę, ogólnie gdziekolwiek) to raczej nie odmawiam. Przez to zacieśniam stosunki z danymi osobami, a do tego bardzo często poznaję kogoś nowego.

Mam nadzieję, że ciut pomogłem :)

Coy2K
idź spać o ludzkiej godzinie to może się nie spóźnisz znowu na lekcje

Mi w ciągu tygodnia wystarczą 3, 4 godziny snu. Później w weekendy sobie odrabiam śpiąc po 12. Może i nie zdrowo, ale się już przyzwyczaiłem. Zresztą rzadko kiedy zdarzyło się ostatnio, żebym przynajmniej w jednym dniu się porządnie nie wyspał.

_agEnt_
Weź, jack, nie rób z nas pajaców.

[zdziwiona mina]?

Dryf Wiatrów Zachodnich
A pomyslales ze myslac i funckcjonujac w ten sposob przerzucasz na nia odpowiedzialnosc za Twoje szczescie? To bardzo duze obciazenie i cos mocno odrzucajacego. Tylko TY jestes odpowiedzialny za siebie, za to czy jestes szczesliwy, nie ona. Twoje myslenie jest przykladem wykretactwa - tak naprawde odwlekasz decyzje, uzalezniasz sie od jakis rzeczy zewnetrznych. Skoncz z tym bo poza cierpieniem do niczego to nie prowadzi.

Chciałbym, żeby tak było, naprawdę. Ale wiarę w to, że jestem panem swego losu, że mogę decydować o własnym szczęściu, że to ja jestem za nie całkowicie odpowiedzialny, to już dawno porzuciłem. Tak naprawdę to moje samopoczucie w takiej samej mierze zależy jak i ode mnie, tak i od ludzi mnie otaczających. Mogę grać, że tak nie jest, udawać niezależnego, pewnego, stojącego na swoim, ale to i tak będą tylko pozory. Uwierz mi, myślałem nad tym naprawdę długo i potrzeba by argumentów wielkości Jowisza, by zmienić moje zdanie.

Jedziemy do Gęstochowy
wg. mnie słabiacy którzy nie doceniają siebie, żyją tylko innymi, popełniają samobójstwa z braku miłości itp. dla mnie tacy ludzie są zerem.

Równie dobrze ty możesz być zerem w oczach tych ludzi. A podczas gdy oni mają swoich bliskich, ty jesteś sam.

A jeśli chodzi o mnie, o Dziewczynę i o tego drugiego - buca - to niestety (a może stety?) nie miały miejsca żadne ważniejsze i znaczące momenty. Cały tydzień trwał w sielankowym wręcz nastroju. Ten drugi chyba zmienił lekko podejście. Albo zaczęło go gryźć sumienie, albo zjada go własna pewność siebie. W każdym razie powrócił do swojego poprzedniego względem mnie nastawienia. Tj. nie zachowuje się już jak ostatni skur***yn. Nadal się do siebie prawie w ogóle nie odzywamy, czasami tylko on się do mnie zwróci w jakiejś mało ważnej sprawie. Nie ma mowy o jakichś kłótniach, przepychankach czy tym bardziej bójkach (przynajmniej na razie), oboje należymy do zdecydowanie podobnych rodzai ludzi, więc mniej więcej wiem czego się spodziewać. Chociaż i tego nie jestem już całkiem pewny. Idąc sobie raz do sklepu w nocy zauważyłem kątem oka, że ten specjalnie stoi za autem tak, żeby nie doszło do naszego spotkania. Co jak co, ale myślałem, ze miedzy nami dwoma to ja jestem tą strachliwszą i niepewną siebie stroną. Nie powiem, ucieszyło mnie to.

W każdym razie pewnym jest to, że oboje kochamy się w tej samej dziewczynie. Co do tego, to nie mam żadnych wątpliwości. I oboje też staramy się na swoje sposoby ją zdobyć. Co gorsza, cała klasa zdaje się już wiedzieć, że coś do Niej czuję przez co mam ochotę czasami chwycić krzesło i zdzielić wszystkich po łbach. Dziwne jak bardzo cenię sobie intymność moich własnych uczuć i myśli. Czy jednak byłbym w stanie się przed Nią otworzyć? Cały czas powtarzam sobie, że tak, że to ona jest moją drugą połówką, moim dopełnieniem, wszystkim czego w życiu potrzebuję, ale czy nie jest tak, jak część z was pisała? Że cała ta "miłość" to tylko pretekst do moich podróży wewnątrz mnie samego? Sam się już naprawdę pogubiłem i czekam z niecierpliwością na koniec tej historii. Jak on będzie wyglądał? Kto zwycięży - ja, on czy może pojawi się ten trzeci? Jak będą wyglądały nasze stosunki, gdy to on lub ja będę w związku z Tą dziewczyną? Czy gdy nie wyjdzie żadnemu z nas, to się pogodzimy? Mówiąc szczerze, to podczas tych "podchodów" to... powiedzmy, że "dojrzałem" niesamowicie i jestem pewien, że to koleżeństwo byłbym w stanie zmienić w piękną i głęboką przyjaźń :)

Śmiesznie to wszystko brzmi, ale gdy nie ma jej w pobliżu to zaczynam nabierać ogromnego dystansu do całej sytuacji, ale gdy ona już gdzieś w tym pobliżu jest, to poślady spięte na maksa i ani mi się śni, żeby mrugnąć. Bo jeszcze czegoś nie zobaczę, coś przeoczę. Naprawdę, trudno mi się na czym innym skupić, jak nie na obserwowaniu Jej. Czasami w szkole nawet uśmiecham się pod nosem do siebie, gdy wyobrażam sobie jak ja i ten drugi musimy wyglądać, gdy tak jak jakieś sępy zawsze gdzieś krążymy w pobliżu zawsze gotowi, by dać nura i coś zagadać.

Dziwnie gadam, ale się nie dziwcie, jestem po dwóch piwach, więc humorek dopisuje, a i nawet udało mi się za niską cenę dzisiaj zdobyć pakiet świetnych filmów, więc dzień naprawdę OK.

Skończymy w końcu już z tymi spekulacjami i przejdźmy do faktów. Mowa chyba o poniedziałku teraz będzie. Wracaliśmy wszyscy (bez buca) ze szkoły, grupka kilkunastu nastolatków dość głośno ze sobą konwersujących w drodze do domu. Ja oczywiście rozmawiam z Nią, bo jakby inaczej :) Żartujemy sobie, śmiejemy się, jest fajnie. Nie zagłębiając się w szczegóły powiem, że rozmowa była o innej koleżance z innej klasy, która rozpowiadała, że Ta dziewczyna się puszcza z pierwszym lepszym. Oczywiście obrzuciliśmy ją przysłowiowym gównem za jej plecami i zaczęliśmy sobie z całej sytuacji żartować, w pewnym momencie ja patrząc się cały czas w przód i będąc lekko w przodzie (szliśmy przez fatalnie odśnieżony kawałek chodnika, mniej więcej obok siebie, tyle, że ja byłem te 5 cm do przodu i ona się wspierała ręką o moje ramię) walnąłem coś takiego: skoro jesteś taka łatwa, to się chyba z tobą umówię. Nie zdawałem sobie wagi z wypowiedzianych słów w trakcie ich mówienia, ale już sekundę po w pełni zdałem sobie z tego sprawę. Ona też. Momentalnie obróciła głowę i na mnie spojrzała. Nie wiem czy dobrze zrobiłem, ale uznałem w danym momencie, że najlepiej będzie jeśli nic nie zrobię i to, co powiedziałem zostanie uznane za kontynuację poprzednich żartów, więc szedłem przed siebie, dalej patrząc się prosto i nic nie mówiąc. I tego troszkę żałuję, bo oprócz tego, że obróciła głowę w moją stronę z prędkością światła, to nie zdołałem niczego więcej dostrzec. Zakłopotanie, pozytywne zaskoczenie? Nigdy się nie dowiem. Żałuję.

Ogólnie w ciągu tego tygodnia trochę się bardziej z Tą dziewczyną do siebie zbliżyłem. Że tak powiem nadrabiam do kolegi. Nadal reaguje zdecydowanie radośniej na jego obecność i osobę, ale ja mu jeszcze pokażę. Przykład: buc utrwalił sobie nawyk wpieprzania się w rozmowę pomiędzy mną a Nią i w pewien sposób odbierania mi mojej zdobyczy. Zawsze mu się powodziło, ale w mglisty czwartkowy poranek, gdy wszyscy czekaliśmy na pierwszą lekcję, a ja sobie miło z Nią rozmawiałem (podobno jestem świetnym słuchaczem (mógłbym zrymować i zrobić kiepski, niesmaczny żart, ale sobie daruję)) on cały czas próbował się wjebać, a ona go tak pięknie odganiała i to nie w jakiś żartobliwy sposób, że poczekaj, zaraz skończę to porozmawiamy, ale że daj mi w końcu spokój, ja tu rozmawiam do kurwy nędzy. Tyle, że w ugrzecznionej wersji, wiecie, trzeba czytać pomiędzy wierszami.

Skoro jestem już przy temacie rozmów. Nie wiem jak, ale kompletnie się przy Niej gubię i nie wiem co powiedzieć. To jest serio irytujące. Podczas, gdy mogę się zmusić i jakoś gadać przez dwie godziny z każdą inną dziewczyną czy chłopakiem z klasy, to z Nią po pięciu minutach nie wiem już co powiedzieć. Jakieś rady? Chodzenie z listą tematów na rozmowy w kieszeni chyba nie jest opcją. To jest na razie rzecz z którą się muszę uporać jak najszybciej. Czuję, że niedługo wejdę na jakiś następny poziom znajomości czy coś takiego. Potrzebuję tylko się w tym lekko podszkolić. Prawdę mówiąc to pobrałem sobie parę poradników na randki itp. itp., więc mam nadzieję, że po dzisiejszej wieczornej lekturze jutro do szkoły pójdzie całkiem nowy człowiek :)

Kończąc chciałem tylko powiedzieć, że mimo tego, że ten post jest raczej radosny, to moje samopoczucie wcale takie nie jest. No, nie przez większość czasu. Dalej króluje melancholia. W każdym razie dalej cenię sobie wszelkie rady, więc jeśli kogoś oświeciło, to dalej nadstawiam uszy na wszelkie wskazówki, rady czy krytykę.
Miałem coś jeszcze dzisiaj opisać, ale za cholerę sobie nie mogę przypomnieć co :) Normalnie jakbym opisywał codziennie, to by się coś na każdy dzień znalazło, ale wszystko mniej więcej streściłem w słowach mówiących o ty, że się z Tą dziewczyną po prostu do siebie bardziej zbliżyłem. Na zakończenie dodam jeszcze, że buc się nie odzywa do tej byłej, która często z nami przebywa, więc on często gdzieś odfruwa, bo widać, że chłopak nie lubi niezręcznych sytuacji. Ja natomiast uwielbiam. Nie wiem czy jestem aż tak bardzo aspołeczny, ale rzadko kiedy czuję się skrępowany w taki sposób.

SJ --> no i plus dla Ciebie, nie poddajesz sie, walczysz, malymi krokami do przodu :-) Przeciez jestes lepszy od buca, nie? Dziewczyny to dziwne stworzenia ale kto wie, moze to w koncu do niej dotrze, zauwazy to i doceni. Jestescie w takim wieku ze niczego nie mozna byc pewnym.

To już nawet trylogia nie jest, jeszcze trochę i całe życie na Golu opisze :D

Skończ Pan, bo cipka z Pana, że do dziewczyny nie możesz podejść. I ty nazywasz się facetem?? buhahahahaha.
Brak mi słów, aby wyzbywac się prywatności dla opini internautów.

Weź się w garść i czekaj, a miłość sama Cię znajdzie (tak było w moim przypadku)

Dryf [136] [159] --> Dokładnie to co pisałem wcześniej. Uzależnienie szczęścia od czynników zewnętrznych to tylko kierowanie ostrzy prosto w siebie. To droga dla emocjonalnych masochistów. I tak jak piszesz, nikt nie chce żeby na niego spadał taki ciężar, nikt normalny nie chce być niczyim dręczycielem, który byle pierdółką może sprawić ból. Nikt nie lubi też być stawianym przed ultimatum - bądź ze mną albo oglądaj mój ból.

Jedziemy do Gęstochowy --> Widzę, że mamy podobnie. Z tym, że ja nie czuję obrzydzenia do ludzi, raczej obojętność. Nie przejmuję się i nie zwracam uwagi na tych, których nie znam, ludzie na ulicy to dla mnie powiedzmy - wory z mięsem. Nie znoszę też przebywania w tłumie. Za to garstka znajomych, którą mam to osoby, które na prawdę bardzo cenię. Nie liczy się ilość, a jakość. Czasem jednak mój umysł potrzebuje pełnej izolacji, kiedy to wyjeżdżam gdzieś w teren, gdzie nie będę przez jakiś czas musiał oglądać żadnej istoty ludzkiej i mógł w spokoju sobie porozmyślać. Odkąd skupiłem się na sobie, polubiłem siebie i w pełni zaakceptowałem, a także uniezależniłem od innych jestem znacznie spokojniejszą osobą. Tylko nie odczytywać tego jako egoizm czy apatię. Jestem otwarty dla ludzi, staram się ich rozumieć, wczuć w nich i pomagam gdy tego potrzebują i oczekują, ale po prostu nie szukam ich towarzystwa i niezbyt łatwo nawiązuję bliskie relacje.

sorrow jack --> "Równie dobrze ty możesz być zerem w oczach tych ludzi. A podczas gdy oni mają swoich bliskich, ty jesteś sam." Rozwijając z nawiązaniem do wcześniejszej wypowiedzi.

Równie dobrze ty możesz być zerem w oczach tych ludzi, ale za to silnym, szczęśliwym, radosnym i żywym. A podczas gdy oni mają swoich bliskich, zostawiają ich w tęsknocie i żalu, bo uzależnili swoje szczęście od jednostki i odrzuceni leżą sześć stóp pod ziemią nieczuli na tych, dla których mieli znaczenie.

Jedziemy do Gęstochowy może wyraził to w chłodny i surowy sposób, ale tak jest. Osoby uzależniające szczęście od jednostkowych czynników zewnętrznych pozostają często ślepi na osoby, dla których mają realne znaczenie i to dopiero jest szczytem egoizmu, bo:

1 - Obarcza się jednostki swoim nieszczęściem o czym wyżej już było pisane i dba jedynie o swoje uczucia, nie przejmując się tym, co czuje jednostka, podczas gdy powinno dać się jej żyć swoim życiem.
2 - W przypływie braku opanowania wyżywa się na osobach zarówno bliskich jak i postronnych. Zależy na kogo akurat padnie.
2 - Olewa się wszystkich pozostałych na rzecz jednostki. Rodzina, przyjaciele i ktokolwiek dla kogo ma się znaczenie nie mogą patrzeć na to cierpienie, a gdy dochodzi do samobójstwa to egoizm przeżywa swój szczyt.

Jednym słowem - trzeba nauczyć się radzić sobie ze swoimi emocjami, bo wtedy zamiast nas, cierpi nasze otoczenie, ale cierpiący skupiony na sobie zwykle tego nie dostrzega. Dlatego jeśli sam nie dajesz rady i to jakieś zaburzenie wymagające pomocy lekarza to warto w końcu go odwiedzić.

Co do tego, że rozmowy ci nie idą to powiedziałbym, że po prostu jesteś lepszym słuchaczem niż rozmówcą, jak i ja, i że potrzebujesz kogoś kto lubi mówić i być wysłuchanym i ciągnąć za język niż oczekiwać rozpoczęcia tematu, ale skoro z innymi nie masz problemu, to może po prostu z innymi masz więcej wspólnego niż z nią, ale na nią się uparłeś. Z tamtymi czujesz się swobodnie, a ta po prostu przyciąga cię zarazem budząc w tobie niepokój. Może tamte interesują te same tematy co ciebie, a jej nie. Jeśli tak, to nie ma sensu. Wymuszane rozmowy mają swój kres i wcześniej czy później nastąpi moment ciszy. A jak mój przyjaciel mówi - jak nie mamy o czym gadać, to nie mamy po co z sobą być, bo większość życia to rozmowa ;)

sorrow jack>>Jeśli chcesz ją zdobyć to umów się z nią wreszcie. Nie ma na co czekać , szczególnie że masz konkurencje. Ty jesteś facetem i to Ty musisz wyjść z inicjatywą.Co do rozmów , to z ludźmi można naprawdę o wszystkim rozmawiać wystarczy chcieć(zresztą piszesz że z innymi potrafisz rozmawiać). Po prostu musisz się wyluzować. Przykładowe tematy: Twoje/Jej zainteresowania, Twoje/Jej ulubione filmy/muzyka/książki , ciekawe miejsca w których była itd. Ogólnie jak rozmawiasz z kimś to możesz rozmawiać tak tylko żeby zabić czas albo po to by się czegoś dowiedzieć o drugiej osobie(w końcu chcesz ją lepiej poznać, tak?)/samemu opowiedzieć coś o sobie.

MOD --> Nie o wszystkim. Jeśli kogoś interesują same tematy, o których nie masz pojęcia lub cię nie interesują i nie masz nic do powiedzenia w związku z nimi, a na dodatek preferuje kompletnie odmienne poglądy na wiele rzeczy to rozmawiać się nie da. Nie ma punktu zaczepienia i tyle. Sam miałem do czynienia z wieloma osobami, których potrafiłem co najwyżej słuchać lub zamienić kilka zdań i koniec ze względu na to że jedyne interesujące tematy dla jednej strony, są nieatrakcyjne dla drugiej. I może tu tak jest też. Jest zauroczenie, ale jak przychodzi do rozmowy to okazuje się że nie bardzo jest o czym mówić.

Jedziemy do Gęstochowy

hah, to ty jestes w takim razie 100% przeciwieństwo mnie, ja jestem elementem całkowicie aspołecznym, nie chce kontaktów ani przyjaciół, od jakiś kilku lat tak się zachowuje i sprawia mi to przyjemność.

Nie wierzę w to. Nie na darmo się mówi, że człowiek to zwierzę stadne. Ja również jestem samotnikiem i nie potrzebuję zbyt dużego kontaktu z ludźmi, ale jednak czasami mi go brakuje.

zacząłem traktowac ludzi jak tylko ludzi, .....do wszystkich ludzi czuję właśnie coś w rodzaju obrzydzenia, nie wiem co się ze mną stało przez ostatnie lata.
Miałem podobnie, ale nie jest to zdrowe podejście. Radziłbym rozkminić przyczynę. U mnie głównym czynnikiem było przeszłość, rozczarowanie oraz skrywana nienawiść.

W ogóle wg.mnie największą głupota człowieka jest uzależnianie się psychiczne od innych ludzi.
Tutaj zgadzam się z tobą w 100%. Jedno z najczęstszych uzależnień, a paradoksalnie najrzadziej się o nim mówi.

Jedziemy do Gęstochowy

stałem się przez to wszystko aspołeczny, i nabawiłem się czegoś w rodzaju ADHD - to jest trzesę się i kołysze, bujam gdy siedzę np. na krześle, musze stukać o coś, poruszać rekoma bo nie wytrzymam chwili bez ruchu.O 3 miesięcznym napadzie schizofrenii nawet nie wspomnę.Często także dostaje ataków nieuzasadnionej paniki, to jest czuje jakbym miał zemdleć i serca wali jak oszalałe.

Bierzesz jakieś leki? Jeśli nie to, może złagodziłyby a nawet usunęły objawy.W dodatku zastanowiłbym się nad jakąś terapią, jeśli przyczyny twojego stanu są podłoża psychicznego..

Co najdziwniejsze co jakiś czas mam takie coś że cały czas się uśmiecham, nie to że jestem wesoły, po prostu uśmiech nie schodzi mi z twarzy, jak z kimś rozmawiam, nawet o sprawach typu pogrzeby itp.nie moge nad tym zapanować.

Nie jestem psychologiem, ale strzelam, że to są skutki gromadzenia w sobie emocji - w tym wypadku chyba pozytywnych (musisz sam to wiedzieć).

W tym problem, że człowiek przypomina trochę gorący kocioł, jeśli raz na jakiś czas nie dasz upust swoim emocjom (zarówno pozytywnym jak i negatywnym) to zaczynają się niekontrolowane wybuchy. W moim wypadku była to głównie agresja...

W tym problem, że człowiek przypomina trochę gorący kocioł, jeśli raz na jakiś czas nie dasz upust swoim emocjom (zarówno pozytywnym jak i negatywnym) to zaczynają się niekontrolowane wybuchy. W moim wypadku była to głównie agresja...

Ja nie mam z tym problemów. Rzadko do czegoś podchodzę z emocjami więc nie ma się co gromadzić. Czasem jedynie wiem. że coś powinno mnie cieszyć czy smucić ale tego nie czuję. A jeśli już jakieś emocje się pojawiają, to nigdy nie są silne i bardzo rzadko negatywne.

Naprawdę nie mam czasu, więc czytanie postów zostawię sobie na później i odpowiem tylko na pytanie agEnt'a.

_agEnt_
Jack, żyjesz? Jak sytuacja?

Żyję, a sytuacja ma się kiepsko. W przedostatni dzień przed feriami złapał mnie zły nastrój i chodziłem dość mocno przygnębiony. Jako, że było nas w szkole bardzo mało (mówię o swojej klasie), to Ta dziewczyna dość często pytała się mnie o to, co się ze mną dzieje. I o ile nie powiedziałbym jej wprost, że jestem w niej nieszczęśliwie zakochany, to mógłbym jakoś może "zagaić" rozmowę, która może by do czegoś doprowadziła. Ale oczywiście inna koleżanka musiała sobie postanowić nie opuszczać Tej dziewczyny na krok. Głupia wciskająca swój wścibski nos w każdą możliwą sytuację kur&#a! Nawet gdy już miałem nadzieję i gdy Ta dziewczyna wyłaniała się nagle zza rogu i siadała obok mnie, to ta druga musiała się przyjebać zanim Ta zdążyła się w ogóle nawet odezwać.

A to pogarszało moje samopoczucie. Miałem przeogromną ochotę się do kogoś odezwać, podzielić tym, co czuję. Wybór padł na bystrooką. Pierwszy raz w życiu się przed kimś otworzyłem. Dziwne uczucie, ale już przynajmniej mam z kim o tym porozmawiać. I rozmawiałem w ten dzień i w następny - ostatni przed feriami. Niby dobrze, tak? Ale nie. Gdy już byliśmy po szkole i mieliśmy przed sobą potencjalnie dwa tygodnie żadnego kontaktu, to zamiast pożegnania od Tej dziewczyny usłyszałem coś mniej więcej w stylu: dlaczego się mam z tobą żegnać skoro mnie i tą wścibską zdzirę olewałeś. Tyle. Mogłem tylko obserwować jak się oddala. Co dziwne przez cały dzień nie dawała żadnych oznak jakiejkolwiek urazy do mnie. Dopiero gdy nadszedł moment pożegnania się, to mi wyskoczyła z tym tekstem. A pół minuty wcześniej się ze mną śmiała.

Pozostaje mi tylko czekać na koniec ferii. No i w następnym tygodniu robię sobie wycieczkę do psychologa. Nie, że już jestem umówiony na wizytę, po prostu nie chcę takich rzeczy załatwiać przez telefon. Przyjadę, zobaczę, wybiorę i dopiero umówię się na wizytę.

[174]

zgadzam się. jeden kolega jest skur... bo robi to na co tobie brakuje jaj, druga jest szmatą bo chodzi z koleżanką. tylko czekać na reportaż o strzelaninie w szkole...

Nie rozumiem o co wam chodzi? W tym temacie staram się być tak szczery jak to tylko możliwe. A swoje uczucia staram się opisywać tak, by były one jak najbardziej bliskie temu, co rzeczywiście miało miejsce. Mam rozumieć, że wy o wszystkich myślicie jak o czekoladowych mikołajach? Pisze tak, byście mieli jak najlepszy podgląd na sytuację.

A koleżanka wścibska aż nadto jest. I nie wmówicie mi, że takie osoby się określa w superlatywach, bo tak nie jest. Takie osoby są nielubiane i założę się, że jeśli spotkaliście taką osobę w swoim życiu, to myśleliście o niej tak samo. I już mi nawet nie chodzi o to, że zwęszyła, że może się stać coś wartego uwagi, i że cały czas chodziła za koleżanką, ale już bardziej o to, że gdy już się przemogłem i otworzyłem przed inną koleżanką, to ta akurat przypadkiem musiała powolutku, ukradkiem usiąść pięć kroków obok. Naprawdę miałem jej już dość, a z koleżanką poszliśmy gdzie indziej.

Ale jeśli już mówicie o zabijaniu, to wiedzcie, że "hejterzy" z tego wątku na na samym początku mojej listy :P

I jeszcze jedno, nie uogólniajcie sytuacji tak, jak to adrem zrobił, bo takie coś strasznie zmienia obraz sytuacji.

j-bobo
(np. gdy Mr. buc się zorientuje, rzuci plotę, że nie umiesz gadać, tylko masz kartkę z tematami - co byłoby całkowitą porażką)

Z tą kartką to była tak trochę ironicznie :)

paściak - mam taką nadzieję.

Gefreiter
Skończ Pan, bo cipka z Pana, że do dziewczyny nie możesz podejść. I ty nazywasz się facetem?? buhahahahaha.
Brak mi słów, aby wyzbywac się prywatności dla opini internautów.

Podejść mogę, ba, robię to bardzo często, więc facetem się chyba mogę nazwać. I czym się różnią internauci od psychologa? Oba podmioty są dla mnie tak samo obce.

Weź się w garść i czekaj, a miłość sama Cię znajdzie (tak było w moim przypadku)

Wolę nie ryzykować i działać, fakt, robię bardzo małe kroczki, ale to zawsze jest coś

HUtH
Oj, ciekawe jak będziesz to wszystko wspominał za parędziesiąt lat :)

http://www.youtube.com/watch?v=eVF6J34FdXU

Amadeusz - chciałbym ją sobie odpuścić, ale po prostu nie mogę. Ona jest dla mnie chodzącym ideałem. Zdaję sobie sprawę z tego, że ma wady, nawet je dostrzegam, ale nie przeszkadzają mi aż tak bardzo. Raz nawet zdarzyło mi się nazwać jej zapędy do kierowania wszystkimi i wszystkim słodkimi. A z tym umówieniem się z inną dziewczyną w celach koleżeńskich, to dobry pomysł. Chyba spróbuję.

Coy2K
adrem nie uogólnia. Może przez te ataki psychozy masz też zaniki pamięci, dlatego wejdź sobie dla przypomnienia w archiwum swoich wypowiedzi, gdy to jeszcze nie tak dawno obiekt swoich uczuć określałeś mianem egocentrycznej szmaty, a jej koleżankę (wścibską czy nie, to nie istotne) - kurwą.

Określiłem ją tak i bardzo dobrze o tym pamiętam. Nie muszę patrzeć do archiwum, by sobie o tym przypominać. I nadal nie widzę w tym nic dziwnego. Byłem zły i powiedziałem to, co myślałem. Ty nigdy się z nikim nie kłóciłeś, nikogo nie obsypywałeś przekleństwami i nie życzyłeś nikomu źle? Nie rób z siebie takiego świętoszka. Tą dziewczynę zresztą później przeprosiłem i ona przeprosiny przyjęła. A to że inną nazwałem kurwą nic nie znaczy. Nie lubię jej i tyle, a że w moim słowniku są cztery, może pięć przekleństw, to akurat to na k padło na nią.

Patrząc dzisiaj na kalendarz zorientowałem się, że walentynki wypadają w poniedziałek, czyli w pierwszy dzień po feriach. Macie jakieś pomysły? To jest świetna okazja, żeby jakoś zabłysnąć, nie chciałbym jej zmarnować. Ale nic nie przychodzi mi do głowy. Najlepiej, żeby to było subtelne, może nawet niecodzienne. Nie wiem. Będę nad tym myślał, mam nadzieję, że mi ktoś z tym pomoże.

Hayabusa - pokaż mi, o który fragment, której wypowiedzi ci chodzi, bo ja nadal nie rozumiem. Niekontrolowane odruchy? Że się wściekłem i troszkę chamsko odszczeknąłem? Ludzie mówią gorsze rzeczy na nauczycieli, gdy ci zapytają nieprzygotowaną osobą albo sprawiają jakieś problemy próbującemu zdać semestr.

Nie tłumacz swojego głupiego zachowania tym, że inni też się głupio zachowują.

j-bobo
Z całym szacunkiem, ale w poprzednich kilku Twoich dłuższych postach przedstawiasz sytuacje w ktorych ludzie dzialają na Ciebie jak płachta na byka. Wystarczy tylko, że przysłowiowo "krzywo spojrzą", a Ty już obrót o 180 stopni i kill frenzy mode on...

O żadnym "kill frenzy mode" nie ma mowy. Mam wielu znajomych, ale to są tylko znajomi. Tak już mam, że nie przyzwyczajam się do ludzi tak łatwo jak inni, więc zwyczajne odwrócenie się od nich nie jest dla mnie żadnym problemem. W moich relacjach między ludzkich nie ma ani jednego stałego punktu, kogoś na kogo zawsze mógłbym liczyć, komu zawsze mógłbym się zwierzyć i kogoś, kto otrzymał by ode mnie dokładnie to samo. Zerwanie jakichkolwiek kontaktów z kimkolwiek to dla mnie nic wielkiego, ale o żadnej przemocy nie ma mowy, za bardzo szanuję swoją i cudzą godność, by wyżywać się na kimkolwiek.

Wracając do tematu, naprawdę nikt nie ma żadnego pomysłu na prezent walentynkowy? Albo jakąś "akcję"? Głupio byłoby nie wykorzystać szansy jaką daje dzień zakochanych. Wiem, że większość z was ma już mnie dość, ale co wam szkodzi napisać coś w przerwie od opierdalania się w pracy :) A połowa z młodszej części forum ma obecnie ferie, nikt nawet sobie nie chce chociażby posta nabić?

W moich relacjach między ludzkich nie ma ani jednego stałego punktu, kogoś na kogo zawsze mógłbym liczyć, komu zawsze mógłbym się zwierzyć i kogoś, kto otrzymał by ode mnie dokładnie to samo.

To masz koszmarnie przejebane. Może zamiast szukać dupy ogarnij się i znajdź sobie w końcu znajomych? Bo to pewnie nie przypadek że nie masz nikogo na kim mógłbyś polegać?

Najlepszym prezentem od ciebie byłoby zakupić kartkę, napisać piękne życzenia, a do tego bukiet pięknych kwiatów. Następnie spotykasz się ze swoją boginią na przykład na korytarzu szkolnym. W wyciągnietych rękach trzymasz walentynkowe gadżety. Kiedy ona wystawi dłonie, aby je przyjąć, gwałtownie odsuwasz je od niej, kwiaty rzucasz na ziemię, skaczesz po nich doszczętnie je nieszcząc, jednocześnie rękoma drzesz kartkę. Wszystko wyrzucasz do kosza i z obrażoną miną udajesz się w swoją stronę.

Okazywanie uczuć dziewczynom by sorrow jack.

j-bobo
nie chodziło mi o przemoc fizyczną, tylko o agresję słowną, obrzucanie mięsem bądź zwykłe bicie piany

Tu już jest mowa bardziej o grzeczności. Jeśli ktoś na nią zasługuje, to ją dostanie. Powszechnie panujące przekonania, że zawsze się powinno być grzecznym jest według mnie błędnym, w pewnych sytuacjach po prostu powinno się być niegrzecznym, niektóre sytuacje tego wymagają. Inna sprawa, że ja mam często odmienne od reszty zdanie nt. tego co grzeczne jest, a co nie. Nic na to nie poradzę, taki już jestem. A te przezwiska, których używałem w poprzednich postach, zostały wypowiedziane w moich myślach, ja ich przecież nie rzuciłem danym osobom w twarz.

Dycu
To masz koszmarnie przejebane. Może zamiast szukać dupy ogarnij się i znajdź sobie w końcu znajomych? Bo to pewnie nie przypadek że nie masz nikogo na kim mógłbyś polegać?

Znajomych mam i to pęczki. Problem w tym, że nikogo nie mógłbym nazwać przyjacielem. Nie chodzi o to, że nikt mnie nie lubi. Jest wielu ludzi, którzy się o mnie troszczą itp. itd. Problem w tym, że mam bardzo wygórowane wymagania jeśli chodzi o ludzi i osoba, z którą nawiążę jakieś bliższe kontakty musi być kimś naprawdę wyjątkowym. Osobą, która była najbliższa osiągnięcia tego statusu był kolega-buc, ale on jest już przeszłością. Mam nadzieję, że się sprawa jakoś rozwinie między mną a tą koleżanką, z którą rozmawiałem, i której się tak jakby zwierzyłem ostatnio. Nic poza tym.

Lookash
Najlepszym prezentem od ciebie byłoby zakupić kartkę, napisać piękne życzenia, a do tego bukiet pięknych kwiatów. Następnie spotykasz się ze swoją boginią na przykład na korytarzu szkolnym. W wyciągnietych rękach trzymasz walentynkowe gadżety. Kiedy ona wystawi dłonie, aby je przyjąć, gwałtownie odsuwasz je od niej, kwiaty rzucasz na ziemię, skaczesz po nich doszczętnie je nieszcząc, jednocześnie rękoma drzesz kartkę. Wszystko wyrzucasz do kosza i z obrażoną miną udajesz się w swoją stronę.

Sam przyznaję, że się uśmieszek zawitał na mojej twarzy, gdy czytałem ten post. Uśmieszek i zdumienie. Wiele osób tutaj krytykowało mnie za to, co tutaj piszę, z różnych powodów, a ja zawsze tłumaczyłem, że chcę abyście zrozumieli jak ja to widzę, jak myślę. I nie wiem na czym się opiera wypowiedź Lookash'a, ale autentycznie zostałem zaskoczony tym, co napisał. A to dlatego, że sam rozmyślając o tym, co mógłbym kupić tej dziewczynie na walentynki, przyszła mi do głowy oklepana chyba do granic możliwości płyta jej ulubionego zespołu. I pierwsza myśl jaka mi potem przyszła, to poczekanie aż będziemy - ja i ona - w odpowiednim miejscu, wyjęcie albumu, jakaś miła gadka z uśmiechem na ustach, wyciągnięcie płyty do niej, i gdy on wyciąga ręce po płytę, wyrzucenie jej do kosza obok.

Jestem naprawdę zaskoczony. I nie zrozumcie mnie źle, nigdy bym tak nie zrobił, szalony nie jestem. Wiem, że to by w pewien sposób zraniło tą dziewczynę, a ja ją naprawdę kocham. Nic nie poradzę na to, że taki mam już sposób myślenia i często działania. Oczywiście nie zawsze, to zależy od mojego samopoczucia. Gdy np. jestem happy, to jestem dobry i miły aż do przesady. Dlatego też przy tej dziewczynie zanim coś zrobię, zanim coś powiem, zawsze się staram poczekać chwilkę, przemyśleć wszystko i dopiero działać. W każdym razie zamierzam tak robić od dzisiaj.

Coy2K
zapomniałeś żeby w momencie skakania po kwiatach dodał "masz tu kurwo swoje kwiatki"

Tutaj też, przyznaję, się uśmiałem. Za takie właśnie rzeczy tak bardzo cenię sobie to forum :)

Naprawdę nikt nie ma żadnego pomysły na te walentynki? Jutro będę chodził po mieście, więc będę miał czasu a czasu, żeby coś znaleźć - tylko co? No ludzie, wysilcie się, dajcie mi jakiś pomysł!

j-bobo
A jeśli pomyślałeś podobnie, z elementami braku kultury i poszanowania, świadczy, że sytuacja jest zła, jeśli nie tragiczna.

I chyba tak rzeczywiście jest, ale o tym napiszę za chwilę.

Zgaduję, że pan buc nie rzuca w nią mięsem i nie przechodzi niczym "mruk" obok, zwłaszcza, gdy ona się do niego zwraca z miłym słowem

A pan buc jest jeszcze bardziej fałszywy i pozowany niż mi się wydawało, ale o tym też za chwilę.

Dryf Wiatrów Zachodnich
Nie mysl ze nie masz sie nie starac, ale jesli nie bedziesz spontaniczny, nie przypasujecie do siebie w stanie "naturalnym" - nic i tak z tego nie bedzie.
O cenne relacje z ludzmi nalezy dbac, pielegnowac, ale to nie oznacza ze masz sie dostosowywac kosztem bycia soba.

Problem w tym, że taki właśnie jestem. Spontaniczność w pewien sposób po prostu nie leży w mojej naturze. Dzięki temu wątkowi dowiedziałem się o takim pojęciu jak introwersja. Bardzo dokładnie wybadałem temat w internecie, poczytałem wypowiedzi innych introwertyków, a nawet nabyłem książkę o tym zagadnieniu i z ręką na sercu mogę teraz powiedzieć, że jestem introwertykiem. A mózg introwertyka działa właśnie z tendencją do ciągłych analiz i przemyśleń, a być może później dopiero akcji. Tym bardziej trudniej mi jest "walczyć" z bucem, który na skali introwersja-ekstrawersja znajduje się na drugim, ekstrawertycznym końcu. Już na starcie jestem na przegranej pozycji.

No i wbrew temu co mysli wiekszosc ludzi - nie da sie wrzucic ludzi do przegrodek "koledzy", "przyjaciele", "najblizsi" i taktowac kazda grupe inaczej, pozwolenie sobie na duza niechec w stosunku do jednej grupy oznacza ze latwiej tez zniechecisz sie do kogos z innej grupy.

Odkąd pamiętam, to zawsze dzieliłem właśnie ludzi w podobny sposób. Zawsze uważałem, że to wynik swego rodzaju skrupulatności czy dokładności. Nie wiem czy to dobrze czy źle, ale nie potrafiłbym inaczej. Tak jest prościej, i to bardzo. Bez tego traciłbym dużo energii na porządkowanie tego typu spraw. Ostatnio pogłębiłem znajomość z pewną dziewczyną i aż trudno mi uwierzyć w to, ile czasu poświęcam myśleniu o niej, o tym co mówiła, jak się zachowywała, jak ja się względem niej powinienem zachować. Aż strach się bać, co by było, gdybym miał więcej takich prawie już przyjaciół.

W każdym razie przejdźmy do dnia dzisiejszego. Czy sytuacja jest naprawdę tak zła czy nawet tragiczna jak to j-bobo wspominał? Sam sobie do dzisiaj nawet nie zdawałem sprawy, że coś rzeczywiście jest na rzeczy. Zacznijmy do tego, że bez jakichkolwiek planów odnośnie wykorzystania sposobności jaką daje dzień zakochanych, nie miałem zamiaru nic robić, więc dzień miał być jak co dzień. Najważniejszym priorytetem była rozmowa z nią i pogłębienie relacji, a także zadanie w końcu tego cholernego pytania o to, co o mnie sądzi. I co? Nic. Znowu ją ignorowałem. Ona do mnie mówi, a ja nie zwracam na nią uwagi starając się rozmawiać czy słuchać kogoś obok, nie wspominając już nawet o udawaniu niesłyszenia jej, gdy zadawała mi pytanie będąc za moimi plecami. Ja naprawdę jestem burakiem i oschłym chamem. To jest coś, co muszę zmienić i to jak najszybciej. Co do reszty dnia, bo mowa była teraz tylko o początku, to też raczej nie ma się czym chwalić. Ona jakby już całkowicie utraciła zainteresowanie moją osobą. Za to nie żałuje sobie czasu na poświęcenie go bucowi. Trzeba zacząć działać, co nie jest równoznaczne z zaproszeniem jej do kina.

Przejdźmy do motywu przewodniego dzisiejszego dnia. A jest nim moja relacja z tą dziewczyną, z którą buc nie tak dawno temu chodził. Pani Bystrooka. Zwierzyła mi się. Musiała z kimś pogadać i wybór padł na mnie. Opowiedziała mi jak to z bucem wyglądało. Nie będę parafrazował jej wypowiedzi, tylko przejdę do tego, do czego doszedłem łącząc fakty, a czego nie miałem serca jej powiedzieć. Po pierwsze, ostatnie i najważniejsze, buc to buc, prawdziwy, horrendalny i niezaprzeczalny buc. To co o mnie piszecie to w większości prawda, sam zresztą przyznałem się do tego w akapicie powyżej. Ale to i tak nie jest 1/10 tego, jakim skurwysynem jest buc. Ta dziewczyna, w której się oboje kochamy (od teraz będę ją wymieniał z dużej litery (Ona, Jej, Dziewczyna), żeby było zrozumialej), go kiedyś odrzuciła. Wtedy też zaczął się interesować bystrooką. Mówił jej jaką beznadziejną, niewartościową, obłudną i żałosną osobą jest Ona. Rozpisywał się o tym, jaki to on nie jest wrażliwy, głęboki itd. itp. O tym, jak mu zależy na bystrookiej. Robił z siebie pokrzywdzonego przez rodzinę, ludzi, ogólnie cały świat. A cały czas chodziło mu o to, żeby chodzić z tą dziewczyną, by wzbudzić zazdrość w Tej Dziewczynie.

Teraz, kiedy kontakty z Dziewczyną się poprawiły, to ten rzucił tą drugą, o czym zresztą chyba też pisałem, i zaczął się łasić do Tej Pierwszej. Najgorsze, że tamta dziewczyna myślała, że to było coś naprawdę poważnego i naprawdę się zaangażowała, a teraz przez tego gnoja cierpi. Żeby chociaż odnosił się do nie z należytym szacunkiem, był dla niej miły, to bym mógł może nawet zrozumieć. Ale on ją celowo krzywdzi. Np. tuż zaraz po zerwaniu. Ona ma dość niemiłą sytuację w domu (córka-matka, o to chodzi) i akurat było trochę ciężej, to ona mu pisze o tym na gg, że jest jej ciężko, że płacze, zwierza się z wszystkiego, odsłania przed nim wszystko co miała, a ten sadzi odpowiedź w stylu "ani mnie to boli, anie uwiera". Inny. Już nawet ona mi o tym nie musiała mówić, bo sam wiedziałem, że to buc najpierw do niej wystartował i to on zaczął to, co między nimi było. W każdym razie teraz ten gnój upiera się, że to ona nim manipulowała, że żałosna itp. Albo nawet dzisiaj w szkole. Siedzi sobie ona w bufecie z koleżankami, a ten przechodząc obok rzuca "cześć kochanie" w pogardliwym, lekceważącym tonie.

Naprawdę przykro się patrzy na tą dziewczynę, niekiedy bliska jest płaczu, może nawet szlocha w ubikacji (bo w domu to na pewno), ale stara się grać twardą. Naprawdę miałem ochotę dać bucowi w mordę. Przyznam się, że przez ferie myślałem nawet, żeby może jakoś załagodzić nasze stosunki, ale teraz jestem już pewien, że to nigdy nie nastąpi. Nie warto tracić nawet minuty na znajomość z takim człowiekiem. Co najgorsze jestem pewien, że ten sam kit, który wciskał tej dziewczynie, będzie wciskał Tej Dziewczynie. Ba, on go już pewnie wciska, i to od jakiegoś czasu. A Ona ma go za takiego człowieka, za jakiego go widzi. I nie tylko Ona, wszyscy nasi znajomi mają go za taką osobę. To mnie naprawdę denerwuję. Najchętniej to bym wszystkim otworzył oczy, żeby każdy mógł zobaczyć kim on naprawdę jest.

sorrow jack - poważne pytanie: czy uważasz siebie za osobę w pełni zdrową psychicznie?

Adam - jeżeli przeczytałeś 4 części tego wątku to do Ciebie też kieruję to pytanie :/

sorrow jack -

Znajomych mam i to pęczki. Problem w tym, że nikogo nie mógłbym nazwać przyjacielem. Nie chodzi o to, że nikt mnie nie lubi. Jest wielu ludzi, którzy się o mnie troszczą itp. itd. Problem w tym, że mam bardzo wygórowane wymagania jeśli chodzi o ludzi i osoba, z którą nawiążę jakieś bliższe kontakty musi być kimś naprawdę wyjątkowym. Osobą, która była najbliższa osiągnięcia tego statusu był kolega-buc, ale on jest już przeszłością. Mam nadzieję, że się sprawa jakoś rozwinie między mną a tą koleżanką, z którą rozmawiałem, i której się tak jakby zwierzyłem ostatnio. Nic poza tym.

O chłopie - Ty jesteś po prostu baba. Zwykła zwyczajna baba. Mówiąc "przyjaciel" masz przed oczami faceta z cipką z którym możesz porozmawiać na każdy temat spotykając się przy soczku malinowym? Weź zbierz tych kumpli, zacznij z nimi chodzić na browara, wypij z nimi trochę wódki, nagle się okaże że wcale nie musisz rozmawiać o dziołchach na forum, bo z tego co widzę to nie tyle że nie masz przyjaciół - Ty nawet znajomych nie masz, więc rusz dupsko i przestań zachowywać się jak baba.

To wykokoś jego byłą i będzie git.

Ale znając życie to nawet do tego zdolny nie jesteś.

Adam1394
3. Wyjdź z kolegami (nie pisz, że nie masz z kim - jakichś MUSISZ mieć [z gimnazjum na ten przykład]) na piwo i po prostu sobie pogadajcie - bez analiz, bez drętwości.

Wpisz sobie w google introwersja. Dla mnie to naprawdę nie jest takie łatwe. Gdy np. zwierzałem się tej dziewczynie, to robiło mi się duszno i błyskało mi przed oczami, na szczęście teraz za każdym kolejnym razem idzie mi coraz lepiej.

4. Zainteresuj się inną dziołchą.

Jeśli znalazła by się jakaś odpowiednia, to może bym i nawet spróbował.

5. Znajdź aktywne hobby (rower, bieganie, siłownia).

Do biegania wrócę jak temperatura nieco wzrośnie. Raz biegałem ostatnio, to przez 3 dni słowa powiedzieć nie mogłem.

Bullzeye_NEO - :)

Megera_
A może chodzi o to, że ten wątek zdechnie dopiero, jak ktoś napisze określone słowo-klucz? Albo zareaguje w odpowiedni pożądany sposób..
Skończyły mi się pomysły.

Wątek się skończy albo wraz z końcem obecnego roku szkolnego, albo słowami happily ever after. No ale dalej możesz szukać słowa-klucza, może w końcu trafisz.

Dycu
O chłopie - Ty jesteś po prostu baba. Zwykła zwyczajna baba. Mówiąc "przyjaciel" masz przed oczami faceta z cipką z którym możesz porozmawiać na każdy temat spotykając się przy soczku malinowym? Weź zbierz tych kumpli, zacznij z nimi chodzić na browara, wypij z nimi trochę wódki, nagle się okaże że wcale nie musisz rozmawiać o dziołchach na forum, bo z tego co widzę to nie tyle że nie masz przyjaciół - Ty nawet znajomych nie masz, więc rusz dupsko i przestań zachowywać się jak baba.

Nie rozumiem dlaczego tak wielu przedstawicieli tej mniej pięknej płci uważa, że jak z kolegami to tylko na piwo. I o co chodzi z tym facetem z cipką? Bo oczekuję, że nie będę słyszał, że ta a tamta to fajna dupa i bym ją ***? Nie rozumiem ludzi, którzy uważają, że to, co dla nich jest dobre i miłe, dla innych będzie takie samo.

j-bobo
powiedz, Ty sie temu dziwisz?

Nie.

gdy dziewczyna już zbliża się, by ... zblizyc sie do Sorrowa, Jack zawsze zachowuje sie jak niezrownowazony psychicznie

Załóżmy, że do mnie podchodzi, gdy jestem taki smutny. I co miałbym powiedzieć? Dobija mnie to, że nie jestem z tobą? Albo powiedzieć wprost, że ją kocham? Jedyne co mogę zrobić, to ignorować, nic nie mówić. No chyba, że ktoś ma jakiś lepszy pomysł? Co mógłbym w takiej sytuacji powiedzieć?

raz nawet wyzwał ją od szmat (chociaz ostatnio wprowadzil watpliwosci, czy rzeczywiscie napisal jej na gg to co w jednym z pierwszych postow u gory)

Już chyba nawet kilka razy pisałem, że wam piszę dokładnie co w danej chwili myślałem, żebyście mieli lepszy obraz sytuacji. Ja na gg napisałem jej, że gówno ją to obchodzi, żeby nie wciskała nosa w nie swoje sprawy, że jak chce z kimś sobie pogadać, to niech sobie pójdzie na te swoje durne potańcówki pokręcić dupą. Tyle. Nie jestem jakiś niezrównoważony, żeby do Tej Dziewczyny pisać to, co akurat wtedy myślałem. Przecież wtedy to ona by się do mnie do dzisiaj nie odzywała.

Bullzeye_NEO - :D

Zenedon
To wykokoś jego byłą i będzie git.
Ale znając życie to nawet do tego zdolny nie jesteś.

Ty tak na poważnie? Nie wiem co o mnie sądzisz, ale nie jestem jakimś skurwysynem, żeby zrobić coś takiego dziewczynie, która być może zostanie moim przyjacielem. Masz rację, nie jestem do tego zdolny. Mam zasady. A w ogóle tok rozumowania, by wykokosić czyjąś byłą, by na kimś się odegrać (o to ci chodziło?), jest mega dziecinny i niedojrzały. Ona naprawdę cierpi. A ja jeszcze mam ją wykorzystywać?

A dzisiaj mnie nie było w szkole. Całe szczęście Tej Dziewczyny też, więc żadnej niespodzianki jutro w szkole raczej mieć nie będę.

sorrow - Widzę tu pewną zależność - faceci którzy zachowują się normalnie i nie mają cipki w spodniach nie mają tak pierdolniętych problemów jak Ty. Możesz sobie uważać że jesteś lepszy, bo nie patrzysz dziewuchom na tyłki, od piersi odwracasz wzrok, a na myśl o piwie chce Ci się zwracać - no i koniecznie potrzebujesz PRZYJACIELA, ale i tak zostaniesz z tymi swoimi powalonymi problemami, bo jak powiedziałem - jesteś baba.

Dlatego uważam że w jakiś magiczny sposób to co Ty myślisz że jest dla Ciebie dobre, specjalnie takie nie jest. Gdyby było dobre to chyba nie musiałbyś zwierzać się ze swoich problemów na forum, ponieważ nie masz kumpli z którymi możesz pogadać, bo - finalnie znowu do tego dochodzimy - Oni są normalni, a Ty masz waginę?

Zacznij od pracy nad sobą, co byś zaczął zachowywać się jak w miarę normalny facet, zanim zabierzesz się za dziołchy, bo w tej chwili nawet jakby tej kobiecie kompletnie odbiło, podeszła do Ciebie i rzuciła Ci się na szyję to przyznaj - Nie miałbyś jej kompletnie nic do zaoferowania jako mężczyzna, zresztą to też jest fakt dla którego na szyję Ci się nie rzuci. Ani ta, ani żadna inna, póki będziesz się tak zachowywać : )