Najciekawsze materiały do: Max Payne

Max Payne 1 i 2 to super mroczne Noir i super gliniarz z klasą, który jednak ma wiele problemów i załamań po stracie rodziny. Klimat wylewa się z ekranu. Max Payne 3 niby też dobra gra ale po co z Maxa zrobili łysą pałe na sterydach no bez jaj.

Gra dzieciństwa. Ale odpalana tak wiele razy, tak wiele razy ją przeszedłem, i to we wszystkich możliwych trybach, że naprawdę znam ją na pamięć, pomimo upływu lat. Odpalam ją sobie od czasu do czasu i za każdym razem świetnie się bawię. Gra trafiła z premierą, gdyż rok 2001 to era filmów Matrix, które na zawsze zrewolucjonizowały filmy akcji i wprowadziły bullet time, jakże charakterystyczne elementy serii Max Payne.

Na dzień dobry z produktem urzeka nas fabuła, która, bez zdradzania szczegółów, jest mroczna, ma nieoczekiwane zwroty akcji, jest przedstawiana w formie komiksów (btw: spolszczenie gry jest absolutnie genialne) i wkręca gracza w brudną intrygę. Akcja gry, gdzie kierujemy tytułowym Maxem Payne, jest obserwowana z perspektywy TPP. Akcja jest wartka, gęsta, pełna strzelanin, użycia bullet time i w ogóle jest mega mega efektowna. Muzycznie- majstersztyk: każdy poziom ma swoją oprawę muzyczną, a muzyka pasuje do danego etapu gry. Imponujący jest też arsenał broni: korzystamy z m.in. klasycznej beretty, uzi, karabinku M4, granatnika, strzelby. Zabrakło tu chyba AK47, ale jest on już w dwójce. Każda z tych pukawek ma moc, czuć radochę z ich korzystania.

Max Payne wciągał i wciąga dalej. Watro odpalić go 19 lat po premierze. Jedynie grafika nie przetrwała próby czasu, gdyż są to tekstury o niskiej rozdzielczości. Przy tym twarze wrogów wyglądają komicznie. Jednakże wszystko inne w tej grze jest kapitalne: bullet time, fabuła, mroczny klimat, wartka akcja. Można grać! :D

Max Payne 2001 PC 8/10

Siemanko wszystkim graczom, jak wiecie Max Payne to już istny klasyk oraz arcydzieło, którego można ukończyć w około 5h, ja ukończyłem go dziś po raz pierwszy - co prawda grało się w 2007/2008 za dzieciaka w tą grę, ale nigdy się jej nie ukończyło gdyż była trudna a doświadczenie było małe w grach komputerowych. W tym roku ograłem masę gier, które nie dokończyłem i jestem zadowolony z tego arcydzieła. Grafika jak na 2001 rok dobra, oczywiście polecam zainstalować sobie Max Payne Remastered plus Reshade oraz resolution Fix, dzięki temu grafika jest dużo lepsza dla oka. System animacji jak na tamte lata bardzo dobry, świetnie przeładowuje się bronie, animacje na konkretnym poziomie - dobry rozrzut w broniach, strzelało się bardzo przyjemnie. Dźwięki broni również na plus. Rewelacyjny system bullet time. Muzyka w grze to istny majstersztyk. Klimat w grze przedni, tak samo jak i grywalność. Zaskakują tutaj również cutscenki rodem z komiksu oraz dobry polski dubbing. Nie spodziewałbym się, że tak spodoba mi się ta gra po tylu latach! :O Jednak klasyki mają w sobie to coś czego dzisiaj brakuje wielu grom, a może to sentyment - tamte lata, dzieciństwo? Sam nie wiem. Odnośnie fabuły to jak wiecie wcielamy się w Maxa, gdy zostaje zamordowana jego żona oraz córka Max usiłuje odszukać zabójców i skojarzyć fakty, węszyć, itp oraz zemścić się, gdy wpada na trop przenosimy się do DEA, usiłujemy odnaleźć zabójców - przenikamy do jednej z rodzin mafijnych, jak się potem okazuje jesteśmy na tropie narkotyku Valkiri, zostajemy wrobieni w zabójstwo Alexa, w TV oraz radiu robią z nas przestępce a my po trupach dowiadujemy się co raz to więcej na temat powiązań mafii a jak się potem okazuje korporacji rządowej na temat śmierci żony oraz córki Maxa, a wszystko przez projekt Valkirie z lat 90'tych, żona Maxa za dużo węszyła i musiała zniknąć. Kiedy dowiadujemy się kto wydał wyrok śmierci na naszą rodzine odnajdujemy babkę z korporacji i zabijamy ją po przez zniszczenie helikoptera, gliny nas łapią i koniec gry. Wiele wątków pominąłem np: o pomocy ze strony rosyjskiego gangstera, czy też zdradzie ze strony innej bliskiej osoby i nie tylko - Zagrajcie a przekonacie się sami, że na prawdę warto! Gra wciąga od początku do końca! Fabuła na prawdę zaskakująca, pełna emocji - dobrych dialogów z nutką psychologi mrocznego klimatu i nie tylko! Serdecznie polecam całą Serie Max Payne na PC oraz świetny film z Markiem Wahlbergiem pod tytułem "Max Payne" z 2008 roku. To już koniec. Powodzenia i trzymajcie się!

Jestem fanem serii, dla mnie wszystkie trzy czesci to arcydzielo

Dobre wspomnienie prawie jak MATRIX czyli "bullet time".

Doskonała produkcja przy której można się świetnie bawić nawet teraz zawierającą różne poziomy trudności. Klimatyczne lokacje wprowadzenie spowolnienia będącego wizytówką tej serii znana także z ,,Bazarowego tłumaczenia". Mimo to jest grą intensywną wymagającą czasu głosy zostały dobrane dobrze dzięki temu nadaje to dramaturgii rozgrywce podobnie jak muzyka. Produkcja warta zagrania

Całość robi do dzisiaj wrażenie. Wygląda to po prostu przyzwoicie.

Dla wielu Max Payne to gra legenda, która broni się o własnych siłach nie potrzebując ochrony w postaci nostalgii przede wszystkim przez ikoniczny już, świeży sposób prowadzenia narracji i idealne wstrzelenie się w świat gier z efektem bullet time.

Robią pełny remake pierwszej i drugiej cześci!

Świetna giera, mam nadzieję że dwójka będzie jeszcze lepsza.

2 część gry wygrywa wszystko ze względu na dźwięk broni soundtrack lub design postaci. Przepraszam, bo mam Max Payne antologia na PC w pudełku Superseller i kiedy zainstalowałem pierwszą grę na laptop i komputer to dźwięki, lub mówienie postaci jest zepsute oraz chciałbym żeby płyta z pudełka działała bez włożenia dysku do komputera.

To jest dzikie. To jest chaotyczne. To jest szalone. To jest pełne energii. To jest Max Payne.
Max Payne to strzelanka z perspektywy trzeciej osoby, która opowiada o mrocznych i brudnych sprawach tajnego agenta DEA Maxa Payne’a w formie retrospekcji. To brutalna strzelanka, która wyraźnie inspirowana jest stylowymi zdjęciami i choreografią filmów akcji z Hongkongu, a w szczególności wczesną twórczością reżysera Johna Woo. Historia jest tak dobrze opowiedziana i tak wciągająca, a sceny akcji są tak widowiskowe, że można odnieść wrażenie jakbyśmy odtwarzali film akcji "Dzieci triady" :)
Fabuła. Jest grudzień 1999 roku. Świat powinien zacząć przygotowywać sę do swego końca. W Nowym Jorku społeczeństwo odleciało w używkę valkyr, nowy drag przyjmowany dożylnie. Zdążył już opanować całe miasto. Policja jest bezradna, a mafia już zdążyła położyć łapy na fabrykach tego specyfiku. W ciemnych zaułkach koczują żywe trupy o spoconych dłoniach i martwych oczach, a śmierć nie stanowi już praktycznie żadnego wydarzenia. Historia rozwja się powoli, ale to dobrze, bo o wiele ciekawiej poznawać ją stopniowo i po kawałku smakować. Została podana w prawdziwie pięknej formie komiksu wykorzystując stylizowane fotografie. Kreska rysownika robi wrażenie. Elementy historii są prezentowane na różne sposoby, prezentowane poprzez przerywniki filmowe w grze, rozmowy podczas rozgrywki i panele z narracją inspirowane powieścią graficzną, które idealnie pasują do gry i naprawdę dodają grze wiele stylu i charakteru. Fabuła jest prowadzona w najlepszy z możliwych sposobów. Mamy bowiem do czynienia z retrospekcją. Wszystko się zaczyna, a w zasadzie kończy na dachu wieżowca otoczonego policją. Widzimy Maxa Payne'a z karabinem, kiedy mówi jak to wydarzenia z ostatnich dni doprowadziły go do tego miejsca. W ciągu pierwszych 20 minut gry żona, dziecko i szef naszego bohatera nie żyją. Od tego czasu wrobiony w potworną zbrodnię rozpoczyna się jego przesiąknięta krwią walka o odkrycie prawdy i zemstę. Widząc, że nie ma już zbyt wiele do stracenia ściga mafijny syndykat narkotykowy w którym pracował jako tajny kret wymierzając sprawiedliwość osobom, które jego zdaniem są odpowiedzialne za śmierć jego rodziny i przyjaciół. Dowiadujemy się o próbach znalezienia źródła valkyr oraz o tym jakim sposobem znalazł się w tej sytuacji, że ma na karku mafię i policję. Powiedzieć, że historia w Max Payne jest intensywna to mało powiedziane. Opowieść do tego jest przerażająca. Wywleka na wierzch najbardziej zaropiałe rany ludzkości oraz obnaża co bardziej ohydne blizny i oszpecenia. Opowieść pełna zgnlizny i antybohaterów. Pokazuje, że piękne wartości jak sprawiedliwość, braterstwo i współczucie są tylko tanimi kłamstwami. Ukazane to jest bez najmniejszych przemilczeń z subtelnością młota do wbijania pali mostowych za pomocą krwi, cierpienia, śmierci i ohydy. Z drugiej strony jest tu też swoista elegencja, bo wszechobecna brutalność jest tu w szczególny sposób usprawiedliwiona, bo bez brutalnych scen nie byłaby ta opowieść tak mocna i wymowna. Max Payne porównywany był z tego powodu do "Taksówkarz" Scorsese, gdzie oboje bohaterowie są pod ścianą i nie mają od kogo oczekiwać pomocy. Twórcy gry Remedy inspirowali się "Taksówkarz", "Dzieci triady" i "Matrix". Scenariusz jest również niezwykle skuteczny w tworzeniu silnej postaci, która stała się ikoną gier komputerowych jak Lara Croft czy książe Duke. James McCaffrey był idealnym wyborem dla Maxa.
Gameplay. Gwoździem programu są zabijanie, krew i narkotyki. To gra pełna czystej, intensywnej akcji. Sceneria, postacie, monologi, historie w tle są niesamowite. Bardzo łatwo jest w to wejść, ponieważ sterowanie jest płynne, proste i responsywnem, a praca kamery została opracowana rewelacyjnie. Gra przeszła do historii dzięki "bullet time" nawiązującego do Dzieci triady i Matrix. W grze można tego często używać i jest to niezwykle pomocne. W zasadzie obowiązkowe na średnich i wysokich poziomach trudności. Max wbiega do pomieszczenia, gdzie jest kilku oprychów ze spluwami, nagle akcja zwalnia, dźwięki rozlewają się i Max przelatuje między przeciwnikami prując w nich ołowiem. Wszystko dzieje się tak powoli, że w przeciągu kilku sekund jest czas wycelować i posłać bandziorów do piachu. Wszystko dzieje się tak wolno, że widać poszczególne pociski jak mkną do celu. Gdy zaś kula trafi kogoś w szczególnie fajny sposób kamera pokazuje to tak efektownie jak tylko możliwe. Bullet time jest spektakularny. Odgłosy wystrzałów stają się stłumione i odległe, słychać pęd powietrza, a potem bicie serca Maxa. Sytuacje, gdzie używanie bullet time jest wskazane zdarzają się bardzo często. Trzeba z tego korzystać, bo apteczki są porozrzucane dość rzadko. Choć bullet time niezwykle pomaga mamy też imponujący arsenał Payne’a obejmujący broń bliskiego zasięgu, pistolety, strzelby, pistolety maszynowe, karabin szturmowy, karabin snajperski i materiały wybuchowe. Zwłaszcza lubię korzystać z podwójnego Uzi. Sztuczna inteligencja jest całkiem dobra, ponieważ wrogowie kryją się, otaczają i atakują w grupach. Wszystko jest dynamiczne, a przeciwnicy aktywnie reagują na nasze poczynania.
Grafika i udźwiękowienie. Gra na premierę wyglądała po prostu obłędnie I to nawet na kartach graficznych lekko przestarzałych typu Voodoo 3 i Riva TNT2. Śmigała na Geforce 1. Natomiast na Geforce 2 i Geforce 3 to była miazga. Gra na maksymalnych ustawieniach miała wysokie wym.sprzętowe, ale były one w pełni usprawiedliwione. Gra rekompensuje to świetnym wyglądem. Tekstury w grze w wysokiej rozdzielczości są najlepszymi jakie kiedykolwiek widziałem do końca 2001 roku i sprawiają, że otoczenie gry wygląda niezwykle realistycznie. Jest to wzmocnione przez wyjątkowe oświetlenie, błysk z lufy i efekty ognia. Modele postaci również są pierwszorzędne. Prawie wszystko na świecie jest interaktywne co oznacza, że możemy spłukiwać toalety, włączać zlewy i prysznice, strzelać do kas fiskalnych i patrzeć jak eksplodują w deszczu iskier, rozbijać szyby, a nawet wysadzać głośniki. Dźwięk w Max Payne jest znakomity. Wszystko od efektów dźwiękowych przez muzykę w tle po głos jest bezbłędne i sugeruję granie w Max Payne w systemie dźwięku przestrzennego lub ze słuchawkami, aby uzyskać pełny efekt. Ścieżka dźwiękowa dobrze pasuje i tworzy nastrój. Chociaż dialogi są momentami ciężkie oddaje to atmosferę filmu pełnego akcji. Większa część gry rozgrywa się w obskurnych dzielnicach Nowego Jorku, które celowo mają ponury wygląd. Gra wyorzystuje lokalizacje Nowego Jorku takie jak zaniedbany klub nocny Ragna Rock i stary port morski.
Podsumowanie. Gra jest doskonała niemal pod każdym względem. Grafika, dźwięk, fabuła, sterowanie, klimat, a do tego współpracuje ze sobą każdy aspekt jak w zegarku. Gra jest do bólu liniowa i nie jest za długa, ale na tyle wypełniona atrakcyjną zawartością, ciekawymi wydarzeniami i zwrotami akcji, że broni się sama. Wady są przyćmione klasą produkcji. Ma mnóstwo stylu i wystarczającą ilość akcji, aby po zagraniu czuć adrenalinę przez wiele godzin. W Max Payne wiele się dzieje, a szybka akcja, stale zmieniająca się sceneria, niespodziewane spotkania i rozsądna akcja sprawiają, że gra jest bogata w szczegóły i wywołuje mnóstwo dobrych wspomnień. Ukończenie jej zajmuje od ok 8 do 15 godzin zależnie od poziomu trudności i wprawy. Całość ukończyłem trzy razy i zawsze świetnie się bawiłem. Dla wielu graczy to również najlepsza historia kryminalna w stylu noir jaką kiedykolwiek opowiedziano w grze komputerowej czyli przebijająca "Under a Killing Moon" 1994 i "The Pandora Directive" 1996. Sama rozgrywka jest też czymś pięknym, bo pierwszą grą z bullet time oraz rzeczywiście przypominającą akcją filmy Johna Woo z Hongkongu.

Max Payne to jedna z najciekawszych gier akcji TPP z lat 1996-2001 wraz z Tomb Raider 1-4, Indiana Jones & Infernal Machine, Shadow man, Drakan-Order The Flame, Soul Reaver 1 i 2, MDK, Nightmare Creatures, Urban chaos, Outcast, Giants: Citizen Kabuto, Heavy Metal: F.A.K.K.2, Oni, Devil May Cry, GTA III. Wtedy bylo duże zróżnicowanie wśród gier TPP pod względem gameplayu.
https://www.youtube.com/watch?v=LnlqpATCYR4&ab_channel=GTASeriesVideos