Najciekawsze materiały do: King's Bounty: Legenda

Zawsze uważałem Heroes za najlepszą grę w jaką grałem. Myliłem się.
King's Bounty Legenda to jak dla mnie NAJLEPSZA gra w jaką grałem!!!
Genialny gameplay, super klimat i JEDEN Z NAJLEPSZYCH SOUNDTRACKÓW NA ŚWIECIE!!!!!
To jedyna gra, której muzyka mnie do głębi wzruszyła! Długa rozgrywka i fajna grafika dodają kopa tej grze!
WIELBIĘ! KOCHAM! UWIELBIAM! Mam wszystkie części!
Serdecznie polecam! Załamałbym się, gdyby Katauri Interactive upadło...
+10/10

Porównanie do Hirołsów oczywiście narzuca się samo, i nie bezpodstawnie. Niemniej jednak King's Bounty oferuje trochę innego typu rozrywkę. Rozrywkę fantastyczną i szalenie przebogatą (najnowsi Hirołsi się chowają pod tym względem) należy dodać.
Jeżeli miałbym polecić, którąś z tych dwóch gier: King's Bounty czy Heroes VI, zdecydowanie bardziej poleciłbym King's Bounty, a w Heroes oczywiście także zagrać, ale "trójkę" bądź ewentualnie "piątkę".

Największa (jedyna?) wada tej gry to brak trybu hot-seat, dzięki któremu przy Hirołsach spędza się tyle czasu. No, ale brak tego trybu wynika z konstrukcji gry, a nie z lenistwa twórców (choć jakiegoś typu multi mogli by dać), tak że dużym minusem to znowu nie jest. Z drugiej strony tak bardzo chciałoby się zanurzyć w ten świat na "gorących krzesłach"...

Kurde, zapomniałem wystawić ocenę, a edytując się nie da. :P

da gra mnie prześladuje, zawsze jak chce zagrać to muszę reinstalować nagle system, bo wirus awaria itp, nigdy nie zdążam skopiować savów. Jakieś fatum :P

King’s Bounty: The Legend będę wychwalał pod niebiosa, bowiem była to dla mnie wspaniała przygoda. Plusy... Przepiękny baśniowy świat, który ujmuje swym urokiem i zaskakuje rozmachem. Brak mi słów na to jak piękne, spójne i niezwykłe krainy zaserwowali nam autorzy. Zachwyca krajobraz, kolorystyka, żyjąca przyroda, zmieniająca się pora dnia - dosłownie każdy element na mapie przygód. Do tego żywe areny walk. Ach, scenerie bitew są wręcz niesamowite. A same pojedynki okazują się niezwykle emocjonujące, często nieprzewidywalne i wymagające zmysłu taktycznego. Fantastycznie przedstawia się magia oraz szał. Zaklęcia, duchy szału oraz efekty specjalne to czysta poezja. Na szacunek zasługują projekty jednostek – nie wszystkie idealne, ale zawsze wykonane bardzo rzetelnie. W przeciwieństwie do przemieszania frakcji w serii HoMM, tutaj odnajduję logiczne zależności między rasami, poparte zresztą historią zawartą w dialogach oraz światem przedstawionym. Bardzo mi się to podoba, bo można wtedy utożsamiać się z daną frakcją i całym jej temperamentem, oraz dobrać armię to swojego stylu gry. Warto zaznaczyć, że praktycznie każde stworzenie posiada dodatkowe zdolności, premie oraz racjonalne słabości. Cieszą także świetne animacje i okrzyki bojowe potworów. Sztuczna inteligencja radzi sobie naprawdę dobrze i sprawnie korzysta z dobrodziejstw ataków specjalnych oraz magii. Dodając do tego nutkę losowości, batalie stają się arcyciekawe. Rozpatrując mechanikę gry, stwierdzam, że połączenie rozgrywki w czasie rzeczywistym z turowymi walkami to strzał w dziesiątkę. Taki układ pozwala na wiele możliwości, jak chociażby szansa wyminięcia wrogo nastawionego stwora lub wyprowadzenia go w korzystniejszy dla nas teren. Zastosowano też inne znakomite rozwiązania, takie jak dowodzenie, które ogranicza ilość wojaków w naszych szeregach czy zwoje, z których w razie potrzeby można się nauczyć czarów i później ulepszać ich działanie. Fajnie zrealizowano żywe przedmioty i artefakty. Rozwój bohatera został naprawdę dobrze pomyślany. Interfejs zaprojektowano wzorowo. Niezwykle przydatnym elementem okazuje się mapa, na której możemy stawiać znaczniki. Pomagają one nie zgubić się w tak wielkim królestwie, szczególnie gdy uwzględnimy mnogość zadań dodatkowych. Uważam, że zarówno wątek główny, jak i questy poboczne tworzą fascynującą otoczkę fabularną. Byłem autentycznie zaangażowany w poznawanie wykreowanego świata, chętnie rozmawiałem z npc-ami, z zaciekawieniem wysłuchiwałem ich historii, zawsze chciałem im pomóc i dzielnie szerzyłem dobro w Endorii. Nie sposób nie docenić humoru zawartego w wypowiedziach, specyficznego języka oraz znakomitego przełożenia dialogów w wersji polskiej. Pozytywnie zaskoczyły mnie różne biegi wydarzeń i konsekwencje podjętych decyzji. Gra dzięki swojemu urozmaiceniu wciąga jak bagna na Błotnych Moczarach. Nie przypuszczałem, iż tytuł ten będzie tak obszerny i dostarczy zabawy na tak wiele godzin. Atmosfera King’s Bounty jest naprawdę sympatyczna, szczególnie przy akompaniamencie ślicznej, kojącej zmysły muzyki. Minusy... Z początku mogą razić przydługawe teksty w rozmowach. Czasami trzeba się naszukać i nabiegać, by wypełnić zadanie. Sterowanie na odległość często sprawia, że wierzchowiec przyblokuje się o jakiś element terenu. W końcowych etapach zbyt często walka za walką. Ubolewam też nad faktem, że nie można mieć drugiego bohatera i zapasowej armii. Świadomy mechaniki gry i jej ograniczeń, i tak uważam, że jest genialna. Legenda oczarowała mnie swoim cudownym światem oraz tym, jak bardzo przemyślana i dopracowana jest pod każdym względem. Czapki z głów za ogrom pracy i serce włożone w tę produkcję. Moja ocena – 9.5/10

Zrób kilka akapitów bo ciężko to przeczytać.

Wspaniała gra cRPG ala herosi tylko bez tur, doskonale się przy niej bawiłem, piękna grafika i ścieżka dźwiękowa.

Pare porad mowi o uruchomieniu gry.exe (lub steama, jezeli gre masz tam) z prawami administatora
Right click executable ---> Compatibility ---> Check Run as administrator.

Jakby to nie dało rady to mozesz sprobowac folderowi z sejwami(zgaduje, ze cos w stylu Moje dokumenty\My Games, ale sciezki w win10 nie znam) dac pelne prawa dla twojego konta usera.

Natomiast trochę dziwnie zachowuje się księżniczka (kolejna część). Na początku gry potrafi zamrozić ekran na ponad minutę, później gra już bez niespodzianek.
Generalnie W 10 nadal nie wygląda na system pełnowartościowy. Ale pożyje z nim przez dwa tygodnie zanim podejmę decyzję, czy nie należy wracać do 7.

Wracając do tematu, proponuję odinstalować, zainstalować ponownie, tu pozwolić na instalację DX 9c (zgodnie z pytaniem instalatora). Instalację dokonać w trybie "jako administrator" i tym trybie odpalić grę.

Powiem wprost Gra mi się niespodobała,Grafika wygląda tak jagby ktoś rozsypał Lentynki na Ekran cukierkowa na maxa,i jakoś sztywno te jednostki się poruszają na mapie bitwy jagby szczotke połknął,Kierowana raczej nie +12 tylko powinni napisać nie dla graczy powyżej 12 roku życia ,Wytrzymałe godzine i wyrzuciłem Nie jest zła ale wole tego znudzonego heroesa niż to coś

Od kiedy ją kupiłem to toczyłem kilka walk, wyłączałem grę i nigdy do niej nie wracałem, a dopiero w tym roku zdecydowałem się przysiąść do niej porządnie i ją ukończyć. Jakimś cudem już wczoraj udało mi się to osiągnąć, jednak czasu gry niestety nie jestem w stanie określić, ponieważ nie grałem na steamowej wersji, którą też posiadam, a na pudełkowej DRM-free z pomarańczowej kolekcji klasyki.

Ogólnie mam spory problem z tą grą, ponieważ z jednej strony się świetnie bawiłem, ale z drugiej ogromnie wynudziłem. Zaczynając od plusów, to na pewno świat, tutaj fajnie zarysowany z własną historią, którą poznajemy wraz z postępami w historii. Ciekawie zrealizowany system rozwoju bohatera podzielonego na trzy drzewka. Trzy odmienne klasy bohaterów, które też wpływają na poziom trudności. Masa opcji rozwoju swojej armii w kwestii jej różnorodności, jak i czarów wspomagających. Do tego udźwiękowienie, które świetnie zostało dopasowane, a jakby tego jeszcze było mało to klimacik wgniata w fotel. W zasadzie to wszystko w jakiś dziwny sposób trzymało mnie przy grze.

Z takich błędów to na pewno poziom trudności, ale nie chodzi o to, że przeciwnicy są trudni, a to dlatego, że liczba posiadanych jednostek zależy od punktów dowodzenia, które posiadamy, a początkowo nie mamy go za dużo, tak jak i czarów, które mogą przechylić szalę zwycięstwa na naszą stronę. Tu wchodzi właśnie grind, musimy walczyć z dosłownie każdym przeciwnikiem, aby nabić poziom, ponieważ nie dostajemy zbyt dużo punktów doświadczenia, a za zdobycie nowego poziomu mamy szansę dostać za to nagrodę w postaci dowodzenia. Oczywiście to dowodzenie możemy zwiększyć przy pomocy jakiegoś reliktu, trzystopniowej zdolności, czy sztandarów/pomników rozstawionych po świecie. Ilość zdobywanego dowodzenia zależy również od klasy naszej postaci. Jest to o tyle irytujące, że właśnie wtedy wkrada się ta nuda, ale tutaj też należy zaznaczyć, że fanom strategii turowej może się to spodobać, ponieważ rzadko się zdarza, że przeciwnicy są zdecydowanie od nas słabsi, dzięki czemu musimy zdawać się na nasze zdolności strategiczne.

Grałem jako palladyn na normalnym poziomie trudności i przez większość gry miałem problem, ponieważ punktów dowodzenia miałem dość średnią ilość, a i z czarami trochę kiepsko było, jednak z czasem głównie opierałem się na czarach, a nie na liczebności. Też może być moja wina, że było mi ciężko, ponieważ grałem tylko ludźmi i rzadko wymieniałem jednostki na zdecydowanie lepsze.

Miałem problem z oceną tej gry, ale tak sumując plusy i minusy wyszło mi, że najbardziej ta gra zasłużyła na 8/10 :) To naprawdę dobra gra z może słabą fabułą, ale grywalnością i lore na naprawdę dobrym poziomie :)

Ciekawa alternatywa dla gier z cyklu HoMM, mimo zachowania części fundamentów herosów w wielu miejscach przedstawiająca zupełnie inne rozwiązania dzięki którym zamiast kalki otrzymujemy zupełnie świeży produkt. W moim odczuciu nie wszystko jednak zagrało, dobrze bawiłem się głównie dzięki odkrywaniu nowych terenów, jednostek, rozwijaniu bohatera oraz toczeniu walk, jednak w momencie w którym rozwinąłem wszystkie interesujące mnie umiejętności(a warto zaznaczyć, że cała masa umiejętności jest tutaj bezużyteczna, zwłaszcza te znajdujące się w drugim drzewku) a do końca zostało jeszcze sporo czasu, to gra zaczęła się zwyczajnie dłużyć. Natomiast to co w moim odczuciu jest najsłabszym elementem gry to kompletnie sztampowa, nieangażująca fabuła którą mimo usilnych prób śledzenia, stosunkowo szybko zacząłem traktować z przymrużeniem oka(to samo zresztą tyczy się zadań pobocznych) skupiając się przede wszystkim na mega wciągającym gameplayu.

Naprawdę świetna gierka . Herosi przy tym to gniot . Polecam i zapraszam na serię z całej gry . https://www.youtube.com/watch?v=rJmGApIbnIo&list=PLVYHO_RNJKKgGB87JRPSWO3gnvaGDkYlI&index=1

Barklo zależy jacy Heroesi. Szóstka i siódemka Heroes z pewnością to gnioty przy tej grze.

HoM&M V może też jest troszkę gorsze od King's Bounty: The Legend, ale zdania są podzielone wśród wieloletnich fanów strategii.

Ale znów King's Bounty: The Legend to gniot przy HoM&M 2 oraz HoM&M 3 overall w które wygodniej się gra,
gdzie jest lepsza grywalność, do których chętniej się wraca i przy której chętniej spędzimy 500 godzin.

Każdy znajdzie swego pogromcę.