Poradniki do gier Kody i trainery Nowe poradniki Popularne Współpraca Nielimitowany dostęp
Pobierz Poradnik do Gry PDF, ePUB lub iBooks

Football Manager 2009 - poradnik do gry

Football Manager 2009 - poradnik do gry

Pobierz Poradnik do Gry PDF, ePUB lub iBooks
SPIS TREŚCI

Polecenia drużynowe | Taktyka w Football Manager 2009 poradnik Football Manager 2009

Ostatnia aktualizacja: 26 września 2019

Taktyka - Polecenia drużynowe

Ten ekran służy do ustalenia ogólnych poleceń dla zespołu. Jeśli nie włączysz zawodnikowi poleceń indywidualnych, będzie on korzystał z drużynowych.

Jak widzisz, opcji jest dość sporo - Polecenia drużynowe | Taktyka w Football Manager 2009 - Football Manager 2009 - poradnik do gry

Jak widzisz, opcji jest dość sporo.

Nastawienie

Porada:

Tutaj nie ma złotego środka. Przede wszystkim nie można popadać w skrajności - murowanie własnej bramki raczej nie pozwoli na strzelenie dużej ilości goli, a to przecież one są kluczem do zwycięstwa. Ultra-ofensywne nastawienie skutkuje lukami w obronie, przez co grający z kontry rywal boleśnie nas wypunktuje i wygra mecz na długo przed jego końcem. Nastawienie należy dostosowywać do posiadanych zawodników oraz przeciwnika, z jakim przychodzi nam się mierzyć, a także do zaistniałej na murawie sytuacji. Jeśli niespodziewanie prowadzimy z dużo lepszym rywalem, warto zagrać bardziej defensywnie i skupić się na obronie wyniku. Kiedy natomiast przegrywamy w istotnym spotkaniu, ale mamy realne szanse na zdobycie chociaż jednego punktu, warto nieco mocniej zaatakować. Trzeba jednak przy tym wszystkim zachować zdrowy rozsądek i wiedzieć, że bieg na oślep przed siebie w Football Manager nie jest dobrym wyjściem - na boisku trzeba być lisem.

Swoboda taktyczna - czyli wolność, jaką pozostawiamy zawodnikom

Porada:

Tutaj zdecydowanie nie należy przesadzać, trzymając w ustawieniach zespołowych opcję Norma . Trzeba za to zajrzeć do ustawień indywidualnych - kuriozalne pomysły środkowych obrońców raczej dobrze się nie skończą, za to szczypta kreatywności w poczynaniach rozgrywającego jest jak najbardziej wskazana.

Podania - sposób rozgrywania piłki

Porada:

Większość zależy od zawodników, jakich posiadasz w składzie. Wyborni technicy z wysoką wartością atrybutów przyspieszenie, kreatywność, podania czy gra z pierwszej piłki powinni dostać możliwość wymieniania szybkich, Krótkich podań. Miło się patrzy, jak kilku graczy rozbija w puch obronę przeciwnika serią dynamicznych zagrań, pieczętując świetną akcję bramką. Kiedy natomiast brak w składzie takich magików, ale za to zespół jest świetnie przygotowany fizycznie, można spróbować podań Bezpośrednich . Wprawdzie brak w nich finezji, ale mogą okazać się zabójczo skuteczne, jeśli masz szybkich niczym błyskawica napastników. W kwestii podań staram się unikać opcji Normalne , chyba że moi gracze nie nadają się ani do pierwszego wariantu (krótkie), ani drugiego (bezpośrednie), albo są ultra-gwiazdami i w zasadzie można dać im wolną rękę, bo czego by nie grali, i tak dadzą radę przeciwnikowi. Przy ustawianiu stylu podać trzeba brać pod uwagę warunki pogodowe - silny wiatr będzie znosił piłkę, co utrudni konstruowanie akcji za pomocą długich podań. Grząska murawa podczas ulewy skutecznie zatrzyma futbolówkę (pamiętacie mecz Polski na Mistrzostwach Świata w 74'? :), dlatego też - wbrew wcześniejszym założeniom taktycznym drużyny - trzeba zrobić wyjątek i zrezygnować z krótkich podań po ziemi.

Tempo - tutaj określasz, jak bardzo powinni się śpieszyć z grą Twoi zawodnicy

Porada:

Tempa nie należy zbytnio forsować, gdyż zawodnicy za szybko się zmęczą. Osobiście zwykle ustawiam je na dwa-trzy kliknięcia w prawo od Norma . Ewentualnie można narzucić szybsze tempo, kiedy czasu jest mało a musimy strzelić bramkę, lub analogicznie je spowolnić, gdy upływające minuty są korzystne dla nas.

Szerokość gry

Porada:

To bardzo ważna opcja. Warto ustawić szerokość gry na wysoką, kiedy masz więcej niż czterech zawodników w linii pomocy. Trzeba natomiast koniecznie wykonać taki manewr, gdy twoja taktyka opiera się na szybkich, dynamicznych i świetnie wyszkolonych technicznie skrzydłowych. Granie środkiem jakoś nigdy mnie nie przekonywało, chociaż niektórzy preferują właśnie taki styl - wtedy należy pole gry zawęzić.

Gra przy przeciwniku - tutaj ustawiasz poziom pressingu

Porada:

Dość ważny element taktyki. Granie pressingiem potrafi przynieść świetne efekty - polscy piłkarze wiedzą to z autopsji, gdyż właśnie ostre naciskanie przez Szwedów podczas meczy w eliminacjach spędzało nam sen z powiek. Atakowani już na własnej połowie rywale będą częściej tracić piłkę, co może zaowocować większą ilością klarownych sytuacji na zdobycie bramki. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że pressing męczy graczy, więc nie powinien być stosowany w drużynie słabo przygotowanej kondycyjnie - no chyba, że momentami, w niektórych fazach spotkania. Rozgrywanie całego meczu z włączonym wysokim poziomem pressingu jest nieopłacalne, dużo lepiej przycisnąć właśnie w specyficznych chwilach, tj. w początkowym kwadransie, pod koniec połowy, na początku drugiej części gry oraz w momentach, gdy przeciwnik uzyskuje niebezpieczną przewagę.

Gra na czas - częstotliwość wydłużonego przetrzymywania piłki

Porada:

Tę opcję zwykle mam ustawioną na mniej więcej 1 paska. Uważam, że gra na czas to przejaw słabości, poza tym preferuję ofensywny styl gry. Przetrzymywania piłki używam jedynie w specyficznych momentach, np. kiedy prowadzę w bardzo ważnym meczu jedną bramką i szkoda byłoby ją stracić, a do końca nie pozostało wiele czasu. Opcja do włączenia w słabych zespołach, grających defensywnie, ewentualnie w mocnych drużynach, kiedy chcesz troszkę pocwaniakować przed końcowym gwizdkiem.

Linia obronna - pozycja obrony na boisku

Porada:

To całkiem istotny element taktyki, który trzeba dostosować do całokształtu. Defensywna taktyka jest równoważna z cofniętą linią obronną, co skutecznie zapobiega kontratakom ze strony rywala i dziurom w obronie. Z drugiej strony wysunięcie defensorów naraża zespół na groźne kontry, ale w połączeniu z pressingiem potrafi całkiem ładnie zamknąć przeciwnika na jego własnej połowie. Polecam dostosowywać tę opcję także pod kątem posiadanych przez rywala graczy - jeśli są dużo szybsi od Twoich defensorów, bezpieczniej jest cofnąć obronę i wyczekiwać ich przed własnym polem karnym.

Odbiór - twardość w grze obronnej

Porada:

Tutaj są tylko trzy ustawienia, i zawsze brakowało mi dwóch półśrodków. Opcja Twardy powoduje, że nasi gracze są obojętni w tym, czy atakują piłkę, czy może nogi rywala. Bezpardonowe wejścia są całkiem skuteczne, zwłaszcza gdy mamy w zespole silnych piłkarzy i potrafią obniżyć odwagę przeciwnika, ale niestety skutkują spora ilością kartek, również tych czerwonych, oznaczających spore osłabienie składu. Opcja Norma wydaje się być optymalna i to z niej zwykle korzystam. Lekkiego odbioru raczej nie polecam. Rywale mają wtedy taryfę ulgową, nasi zawodnicy często odstawiają nogę, co może prowadzić do fatalnych konsekwencji.

Podawanie - określa, gdzie mają być kierowane podania

Porada:

Opcja według mnie dość dyskusyjna. Niby powinniśmy kierować piłkę tam, gdzie operuję nasi najlepsi zawodnicy, ale czyni to grę zespołu przewidywalną i łatwiejszą do rozgryzienia przez przeciwnika. W silnych klubach raczej nie ma tutaj problemów, bo każda pozycja jest obsadzona dobrym graczem. Natomiast w słabych zespołach, gdzie kopnąć piłkę prosto potrafią dwie osoby, z czego jedna jest kontuzjowana, warto pokombinować. Przeciwnik zwykle nie jest wymagający, więc nie rozgryzie naszych intencji w momencie.

Krycie - sposób opiekowania się rywalami

Porada:

Krycie strefowe , czy indywidualne ? Polecam raczej to pierwsze. Jest bezpieczniejsze i skuteczniejsze - jeśli rywal przejdzie naszego zawodnika i wkroczy do następnej strefy, jest automatycznie atakowany przez asekurującego piłkarza. Przy kryciu indywidualnym bywa różnie, dlatego też zalecam je stosować jedynie w specyficznych przypadkach. Czasem warto gwieździe rywala przykleić solidnego plastra w postaci naszego najskuteczniejszego defensora. Stosowanie krycia indywidualnego na kilku zawodników przeciwnika się sprawdza, ale w przypadku całej drużyny już niekoniecznie - tutaj lepiej zdecydować się na krycie strefowe.

Podania do odgrywającego - sposób dogrywania piłki do odgrywającego

Porada:

Rozwiązanie jest bardzo proste - albo wyznaczamy opcję Mieszane , albo dostosowujemy sposób podawania do umiejętności odgrywającego. Jeśli mam takiego w drużynie, zwykle jest to dobrze zbudowany i świetnie radzący sobie w powietrzu zawodnik - wtedy podania kieruję górą, aby mógł zdobywać bramki głową. Kiedy masz sprintera, oczywiście włącz podawanie na dobieg etc.

Ścisłe krycie - gra blisko rywala

Porada:

Jedna z tych opcji, których wpływ jest słabo zauważalny na boisku. Raczej z niej nie korzystam, gdyż ścisłe krycie rywali jest męczące dla zawodników, a wcale nie przynosi wymiernych efektów. Ewentualnie można je włączyć w opcjach indywidualnych graczowi, który kryje rozgrywającego.

Gra na odgrywającego

Porada:

Z tej opcji należy korzystać, gdy grasz z jednym napastnikiem, najlepiej - tak jak wcześniej pisałem - silnym i świetnie grającym głową. Wtedy przyzwoici skrzydłowi skrzydłowi + gra na odgrywającego podaniami górą mogą dać bardzo dobre efekty.

Gra na rozgrywającego

Porada:

To jedna z moich ulubionych opcji. Myślę, że każdy dobry zespół powinien mieć lidera, który pociągnie jego grę, narzuci tempo i podyktuje warunki. Najlepiej, aby był to ofensywny pomocnik, świetnie wyszkolony technicznie, kreatywny, nienagannie podający i z wysokim współczynnikiem gra zespołowa. Naturalnie staram się zawsze mieć kogoś takiego w kadrze (mój ulubieniec to Daniel Carvalho, spełnia się w tej roli znakomicie, chociaż nie do końca spełnia wymienione przez mnie wyżej warunki) i korzystać z opcji gry na rozgrywającego.

Pułapki ofsajdowe - częstotliwość stosowania ofsajdów

Porada:

Raczej unikam korzystania z tej opcji, chociaż ciężko zauważyć jej efekty na boisku. Należy z definicji do dość ryzykownych, gdyż nieudana pułapka ofsajdowa kończy się stuprocentową sytuacją dla przeciwnika.

Kontrataki

Porada:

Trudno ocenić dokładnie wpływ gry z kontry w FM. Efekty są raczej mało zauważalne, zresztą dobry zespół kiedy ma okazję to i tak kontruje, nawet z wyłączoną opcją kontrataków.

Jak widzisz, funkcji jest dość sporo i na początku łatwo się pogubić. Warto więc wiedzieć, które z nich są naprawdę istotne, a które pełnia raczej rolę ozdobników.

Porada:

W istocie nieco opcji ma trudny do zauważenia wpływ na boiskową sytuację. Przy ustawieniach drużynowych należy zacząć od rzeczy elementarnych, czyli najpierw odpowiednio poustawiać zawodników. Następnie zajmij się Nastawieniem zgodnie z powyższymi poradami - bez skrajności. Tak jak wspominałem, osobiście preferuję ofensywną grę, ale jest to uzależnione od posiadanych zawodników oraz oczywiście przeciwnika, z jakim przyjdzie się mierzyć. Dość istotne jest Krycie - pamiętaj o włączeniu indywidualnej opieki najgroźniejszym graczom z ekipy rywala. Ustawienie Linii obronnej powinno być dopasowane do obranego nastawienia - silnie wysuniętej używaj wyłącznie w połączeniu z pressingiem, i staraj się nie cofać jej zbyt mocno, aby piłkarze nie atakowali przeciwnika dopiero pod własną bramką. Jeśli grasz ofensywnie, podkręć tempo i analogicznie zmniejsz je, gdy zamierzasz się bronić. Dostosuj też odpowiednio szerokość gry.

Dalej elementy drugorzędne. Z Odbiorem raczej nie kombinuj, pozostawiając wszystkim poziom Norma, ewentualnie włączając Agresywny w niektórych momentach spotkania. Swoboda taktyczna to moim zdaniem opcja, którą należy dostosowywać indywidualnie do pozycji gracza, więc o niej poczytasz w kolejnym rozdziale. Podobnie sprawa ma się z Podaniami.

Kontrataki, Ścisłe Krycie, Gra na odgrywającego, Gra na rozgrywającego i reszta opcji są raczej dodatkami pozwalającymi doszlifować ogólny zarys taktyki. Dlatego też należy się nimi zajmować w mniejszym stopniu, a często nawet całkowicie o nich zapomnieć, pozostawiając ustawienia domyślne.

Korzystanie jedynie z poleceń zespołowych jest wygodne, gdyż za pomocą kilku suwaków szybko zmieniasz grę całej drużyny i nie ma konieczności ingerowania w ustawienia każdego zawodnika z osobna. Nie jest to jednak jedyna słuszna metoda - istnieje też wiele bardziej skomplikowanych.