Pierwszy etap pozyskiwania terenu poradnik Sid Meier's Civilization III

Ostatnia aktualizacja: 1 sierpnia 2016

4. Pierwszy etap pozyskiwania terenu.

Już w tym momencie daje się odczuć, jak wiele sposobów i strategii można przyjąć dla wykonania każdego zadania. Ta strategia, którą niniejszym zaproponuję nie daje najmniejszych szans na szybkie zyskanie przewagi, czy odniesienie spektakularnych sukcesów już na początku gry - jest absolutnie zachowawcza. Wybrałem ją jednak z tego właśnie powodu, iż gwarantuje stosunkowo bezstresowy start oraz umożliwia stworzenie silnych podstaw pod dalszy rozwój.

Jeżeli wszystko dotychczas dobrze poszło, to w Twoim mieście powinno już stacjonować dwóch Warriors, a jeszcze lepiej Spearmen, samo miasto zapewne ma rozmiar 2 lub 3, Ty zaś zapewne masz już pierwsze pomysły na umiejscowienie kolejnych swoich miast na mapie. Po wynalezieniu Bronze Working powinieneś zająć się Ceremonial Burial, albowiem w trzeciej części "Cywilizacji" takie budowle jak świątynia, katedra i kilka innych, poza wpływem na samopoczucie ludności, zyskały jeszcze jedną, niebagatelną funkcję - wspomagają rozwój kulturalny miast, a to dzięki kulturze właśnie poszerzać będziesz granice swoich wpływów i swojej kontroli. Następne wynalazki proponuję Ci wynajdywać w następującej kolejności: Warrior Code, Mysticism, Polytheism i wreszcie Monarchy - monarchię powinieneś posiąść w czasie, gdy będziesz dysponował już kilkoma miastami, gdy już odczujesz na własnej skórze nieprzyjemne działanie korupcji w ośrodkach miejskich oddalonych od stolicy i gdy najwyższy będzie czas po temu, by zamienić harap na berło. To dlatego, że pod monarchią korupcja mieć będzie mniejsze szanse, a i same miasta zaczną się rozwijać szybciej.

Cofnijmy się jednak trochę w czasie do momentu, gdy szykujesz się na podbój sąsiednich terenów. Każde kolejne miasto zakładać będziesz według tego samego schematu: najpierw produkujesz w stolicy jednego Spearmana, następnie jednego Settlera, a wtedy wyruszasz nimi oboma w upatrzone miejsce. Osadnik zakłada nowe miasto, Spearmanowi każesz się w nim ufortyfikować i rozpoczynasz produkcję jego drugiego kolegi. Gdy już posiadasz w nowym mieście dwóch Spearmen, rozpoczynasz produkcję świątyni, a następnie robotnika, któremu zlecisz ulepszanie okolic, a w tym czasie świątynia będzie już pracować nad poszerzeniem i ujednoliceniem granic Twoich wpływów (a nie zapominajmy również o jej dobrym wpływie na humory mieszkańców) . Jeśli z takich czy innych powodów zdecydowałeś się usytuować jakieś miasto w terenie stosunkowo ubogim w żywność, wówczas może się okazać konieczne wytrenowanie robotnika jeszcze przed budową świątyni, by jak najszybciej mógł się zabrać za ulepszanie okolicy.

 

Zauważyłeś zapewne, że przemilczałem budowę baraków i spichlerza - to dlatego, że dobrze się bez nich idzie obyć w początkowej fazie gry, a ich utrzymanie niepotrzebnie obciąży twój, i tak na razie niewielki, budżet. Małe miasta rosną szybko również bez pomocy spichlerzy, a jeśli pokusisz się o budowę piramid, wówczas sprawę gromadzenia zapasów żywności będziesz miał załatwioną centralnie. Baraki zaś nie będą Ci potrzebne, jeśli będziesz umiejętnie wykorzystywał w boju swoje jednostki, gdyż szybko nadrobią one doświadczeniem swój niewielki brak wykształcenia.

Sama lokalizacja miast wymaga również kilku uwag, chociaż stosują się w tym przypadku przede wszystkim te, które zawarłem w poprzednim rozdziale. Po pierwsze: miasta należy stawiać jak najbliżej stolicy, co wynika z co najmniej kilku ważnych przyczyn. 1) Dobrze robi państwu, gdy granice obejmują swoim zasięgiem zwarty teren miast tworzyć rozsiane wysepki - możesz spowolnić w ten sposób rozwój sąsiednich cywilizacji, gdyż przez Twoje ziemie nie pozwolisz im przechodzić, sam zaś nie będziesz tracił czasu na budowę dróg poza granicą, które jedynie ułatwić Ci będą miały komunikację z oddalonymi ośrodkami i nic ponad to. 2) Im bliżej Twojego pałacu, tym mniejsza korupcja. 3) Osamotnione miasto może w niedługim czasie zdradzić Cię i przyłączyć się do nacji, w zasięgu wpływów której się znajdzie. Po drugie: unikaj na tym etapie wojen z sąsiadami, bo chociaż Twoim dobrze bronionym miastom nie powinni wielkiej krzywdy wyrządzić, to jednak znakomicie uda się im utrudnić, a nawet uniemożliwić pracę Twoich robotników i tym samym spowolnić Twój rozwój. Na wojny jeszcze przyjdzie czas i niejedna okazja po temu. Póki co zgadzaj się na wszystkie propozycje wymiany zgłaszane przez inne narody - z resztą jeśli będziesz dysponował coraz większą armią Spearmen, wówczas te propozycje będą dla Ciebie wcale korzystne. W razie czego jednak nie wahaj się dopłacić kilku sztuk złota przy wymianie naukowej.

W konstrukcji zwartego państwa pomoże Ci przyjrzenie się temu, z jakiego obszaru otaczających je terenów każde miasto ciągnie korzyści - na odległość skoku konika szachowego we wszystkich kierunkach. Ponieważ niewskazane jest, by miasta nawzajem wchodziły sobie w paradę, więc polecam Ci przyswojenie sobie takiego oto schematu bliskości miast: gdy wyjdziesz z jednego i ruszysz do drugiego, to całkowita droga, którą przebędziesz (nie licząc pól zajmowanych przez nie same) powinna wynosić nie mniej niż cztery pola w linii niekoniecznie prostej.

Kolejnych osadników wystarczy jeśli będziesz produkował jedynie w stolicy, w innych miastach skupiając się na ich jak najszybszym jej dorównaniu. Jeśli stolica chwilowo nie będzie w stanie wyprodukować następnego Settlera przez wzgląd na zbytni spadek ludności, wówczas zleć jej budowę świątyni, a później murów obronnych (jeśli wszedłeś w posiadanie Masonry na drodze wymiany lub innej). Podobnie w innych miastach po budowie Robotnika polecam Ci postawienie murów, które przydadzą się w kolejnym etapie, w którym to Ty będziesz wszczynał wojny. Jeśli miasta nie będą miały nic do roboty, to będzie to znak po temu, żeby dopomogły sąsiadom w treningu Workers oraz Spearmen, albo by zajęły się budową cudów świata, które dodatkowo zwiększą rozwój kulturalny twojego ludu.

Oczywiście, zapewne nie zapomniałeś o nieustających spacerach po okolicy swoim skautem lub wojownikiem, o odwiedzaniu wiosek, które są doskonałym źródłem pozyskania wczesnych wynalazków, złota i nierzadko użytecznych jednostek. Jeśli znajdziesz obozy barbarzyńców, to wojownikiem możesz je bez obaw atakować, skautem jednak od nich uciekaj i posyłaj doń wolnych Spearmen. Podczas pierwszych walk toczonych w terenie z barbarzyńcami powinieneś oswoić się z kilkoma podstawowymi zasadami ich toczenia. 1) Jednostką silną w ataku należy atakować przeciwnika bez zwłoki. 2) Jednostkę silną w obronie należy ufortyfikować i poczekać, aż przeciwnik zaatakuje. 3) Zawsze należy swoje oddziały ustawiać w górach lub na wzgórzach (ewentualnie w lasach) i starać się, by przeciwnik znajdował się niżej od Ciebie - zyskasz w ten sposób znaczącą nad nim przewagę, szczególnie w przypadku jego ataku.

Pierwszy etap powinieneś zakończyć posiadając sześć do ośmiu miast, dalszy Twój rozwój zaś blokować będą zbliżające się granice sąsiednich narodów. Jeśli się okaże, że twoje miasta nie mają wiele do roboty, a masz to szczęście, że wciąż pozostaje w Twoim zasięgu teren nie zajęty przez nikogo, wówczas śmiało możesz zlecić produkcję osadników również innym miastom, nie tylko stolicy. W końcu jedynym powodem, dla którego poleciłem Ci zrzucić rozwój terytorialny na barki tylko Twojego pierwszego miasta, była dbałość o budowę silnego państwa, które nie rozciągnęłoby się ponad Twoje możliwości obrony go, gdyż nic nie wpływa tak deprymująco na wodza, jak utrata któregoś z miast. Fundament takiego silnego państwa powinieneś już mieć postawiony, powinno ono znajdować się na etapie monarchii, a każde miasto powinno być bronione przez dwóch, a jeśli masz na to dość złota, to może i trzech Spearmen. Ty zaś powinieneś znajdować się już w posiadaniu Horseback Riding i zdążać do wynalezienia Construction, gdyż bez akweduktów, te z Twoich miast, które nie leżą w sąsiedztwie słodkiej wody (rzeka, jezioro), przestaną się rozwijać po osiągnięciu wielkości 6.