Recenzja gry Among the Sleep - horror oglądany oczami dziecka

Do Among the Sleep podchodziłem z dość dużym dystansem. Choć gra już od pierwszego zwiastuna zapowiadała się interesująco, powstawała dzięki środkom zebranym na Kickstarterze, a z jakością takich tworów bywa bardzo różnie. Fakt, mamy świetne Broken Age, Faster Than Light czy choćby The Banner Saga, ale z gatunku horrorów niczego wybitnego jeszcze nie ufundowano. Studio Krillbite roztaczało wprawdzie intrygującą, niezwykle świeżą wizję, wypuściło nawet świetne demo powstającego tytułu, ale moich wątpliwości odnośnie do jakości Among the Sleep nie udało im się rozwiać. Po odpaleniu gry szybko jednak okazało się, że były to obawy kompletnie bezzasadne. Bezzasadne nie były za to strach ani jednoczesny zachwyt, które towarzyszyły mi praktycznie do samego końca rozgrywki.

I kto to mówi?

O tym, że nie mamy znowu do czynienia z kolejnym, typowym horrorem, przekonujemy się już na samym początku. Bohaterem, w którego przyjdzie nam się wcielić, jest dwuletni malec. Niezbyt gadatliwy i stosunkowo spokojny zdaje się prowadzić przeciętne życie dorastającego brzdąca. Zmagania z pluszakami, jeżdżenie kolejką i wysłuchiwanie szczebiocącej podczas karmienia mamy – ot, codzienne wyzwania, z którymi musi się mierzyć dziecko w takim wieku. W dniu urodzin wszystko zaczyna się jednak wymykać spod kontroli. Po obowiązkowym kawałku tortu i otrzymaniu prezentu lądujemy we własnym drewnianym łóżeczku, z którego ucieczka stanowi zresztą drobny samouczek. Podczas dziecięcych harców po pokoju odkrywamy w końcu i nasz tajemniczy podarunek – misia o niezwykle oryginalnym imieniu Teddy. Jak na porządną zabawkę dwulatka przystało, pluszak oczywiście mówi, ucząc nas kolejnych przydatnych sztuczek. To jednak niejedyna niezwykła rzecz, która spotyka naszego bohatera.

Żadne urodziny nie mogą się obejść bez ciasta i niespodzianki.

Wyczerpani intensywnym dniem zamykamy w końcu oczy ukołysani ciepłymi słowami mamy, nasz spokojny sen zakłócają jednak dziwne hałasy oraz podejrzane ruchy łóżeczka, z którego ostatecznie wypadamy. Rozbudzeni tymi wydarzeniami, dodatkowo potęgowanymi przez moc dziecięcej fantazji, ruszamy po ciemku na zwiedzanie reszty mieszkania. Podążając za radami pluszaka, postanawiamy poszukać schronienia przed tajemniczymi hałasami w matczynych ramionach, kiedy jednak docieramy do sypialni, okazuje się, że nikogo w niej nie ma. Chyba każdy pamięta jak wielkim dramatem jest „zgubienie mamy”, nietrudno więc dziwić się malcowi, iż nie zważając na wszystko, zaczyna jej panicznie szukać.

Choć gra koncentruje się na przygodach małego, bezbronnego dziecka, w Among the Sleep możemy umrzeć. Wprawdzie nie jest to śmierć dosłowna, bo większość akcji rozgrywa się w naszej wyobraźni, kiedy jednak złapie nas któryś z potworów lub spadniemy w otchłań, musimy zacząć rozgrywkę od ostatniego punktu kontrolnego.

W Among the Sleep, zamiast oklepanego przemierzania kolejnych mrocznych lokacji, wybieramy się w podróż po zakątkach dziecięcej wyobraźni, w której granica między snem a jawą zaciera się wyjątkowo często. Poszukiwania polegają na odzyskiwaniu wspomnień najpiękniejszych i najbardziej pamiętnych chwil, które spędziliśmy razem z mamą. Droga do ich odzyskania nie będzie jednak prosta. Dzielnemu malcowi przeszkodzą bowiem liczne zagadki, przerażające potwory oraz masa innych wyzwań, przy których niejeden dorosły krzyknąłby ze strachu. Na samym końcu podróży czeka nas zaś absolutnie rewelacyjne zakończenie, nie tylko sprawnie łączące wszystkie wątki, ale i pozostawiające w głębokim szoku. Jeszcze w kilka minut po napisach końcowych siedziałem przed ekranem, kiwając głową z niedowierzaniem – spodziewałem się wszystkiego, ale o takim finale nie pomyślałem nawet przez sekundę. A w grach tego typu zdarza mi się to naprawdę rzadko.