Recenzja gry Final Fantasy XIV: A Realm Reborn - prawdziwie odrodzone MMO - Strona 2

Bohater z klasą

Odświeżona „czternastka” zaimponowała mi mechaniką rozgrywki, która wygląda na przemyślaną. Zacznijmy od tego, że w grze tworzymy bohatera reprezentującego między innymi jedną z ośmiu klas, spełniających klasyczne role w MMO, czyli tanka, healera, supportu i DPS-a – pierwszy z nich ma za zadanie skupiać na sobie uwagę wroga, drugi leczyć, trzeci wspierać, a czwarty zadawać obrażenia. Ciekawostka polega na tym, że od pewnego momentu klasy można dowolnie zmieniać i podnosić ich poziom równocześnie, w ten sposób wchodząc w posiadanie dodatkowych umiejętności, a nawet odblokowując nowe kierunki rozwoju. Nie wszystkie zdolności innej klasy da się zaaplikować głównej, ale i tak jest w czym wybierać. W efekcie system początkowo jest łatwy, ale z czasem pozwala tworzyć przeróżne kombinacje i stwarza spore pole do popisu. Jedną z opcji stanowi odblokowanie specjalnej profesji łączącej cechy kilku innych – prowadzony przeze mnie archer może na przykład przeistoczyć się w barda. Dobry pomysł, bo w pewnym zakresie eliminuje konieczność tworzenia kilku bohaterów, żeby poznać wszystkie opcje.

W tej grze możesz być jednocześnie wojownikiem, kowalem, a nawet rybakiem.

Na podobnej zasadzie działają klasy – powiedzmy – zawodowe, a więc te, które pozwalają zbierać surowce lub produkować przedmioty. Każdą z nich rozwijamy osobno i o ile się nie mylę, nie ma tu żadnych ograniczeń. Ponadto nawet górnik czy alchemik dysponują swoimi umiejętnościami – część z nich pozwala namierzyć minerały do zebrania, inne ułatwiają samo wydobycie lub zwiększają szansę na powodzenie tego, co robimy.

Gra prowadzi nas za rączkę za pomocą systemu dzienników wskazujących kolejne rzeczy do wytworzenia czy zebrania oraz premiuje zaliczenie każdej z owych czynności. Pozytywne jest też to, że uniknięto konieczności wytwarzania setek przedmiotów, by podnieść poziom – zamiast tego częściej bawimy się jednym produktem, poprawiając jego jakość. Poza tym „czternastka” oferuje powtarzalne zadania poświęcone każdej z dyscyplin, które pozwalają opuścić na chwilę siedzibę danej gildii. Zwykle rzemiosło oraz zbieractwo w grach MMO okazuje się mozolne, czasochłonne i skomplikowane, więc unikam go jak ognia. W Final Fantasy XIV jest inaczej – trochę sobie pomachałem kilofem i potrafię już sam uzupełniać zapasy miksturek.

Podróże i przygody

Możliwość zmiany klas oznacza konieczność podróżowania, bo każda z nich ma swoją siedzibę główną w innej części świata. Zresztą przemieszczanie się to stały element Final Fantasy XIV – w ten sposób autorzy sprytnie manipulują uwagą gracza. Chodzi o to, że bardzo dobrze wykorzystano te same lokacje do nakładania na nie nowych warstw zadań. Mamy więc kampanię główną, jednorazowe misje poboczne oraz zlecenia powtarzalne, zwane levequests. Te ostatnie można dostosować w pewnym zakresie do poziomu, więc świetnie nadają się do rozwijania postaci. Jakość zadań jest różna, ale ogólnie zadowalająca, gdyż oferują wystarczającą różnorodność i czasem mają w sobie coś nietypowego. Square Enix nigdy nie wpada w pułapkę wczesnych azjatyckich MMO i nie każe nam wybić 50 potworów pod rząd. Generalnie i tak mordujemy wszystko, co się rusza, ale gra dozuje to rozsądnie i stosuje przerywniki w postaci nieco innych zleceń. Niekiedy tylko trzeba się nabiegać, ale to dużym problemem nie jest – system teleportacji pozwala szybko znaleźć się na drugim krańcu świata.