Polecamy Recenzje Przed premierą Publicystyka Warto zagrać
Recenzja gry 1 lutego 2013, 12:00

autor: Konrad Kruk

Recenzja gry Omerta: City of Gangsters - przestępczość kiepsko zorganizowana - Strona 4

Wydawać by się mogło, że sprzężenie elementu ekonomicznego z taktyczną walką turową w gangsterskich klimatach okaże się strzałem w dziesiątkę. Jednak studio Haemimont Games za sprawą Omerty: Miasta gangsterów spudłowało i to bardzo.

Tyralierą naprzód marsz! - 2013-01-31
Tyralierą naprzód marsz!

Co ciekawe i jednocześnie irytujące – walki turowe w Omercie mechaniką przypominają bitewne zmagania w serii Heroes of Might & Magic. Innymi słowy brakuje tu wspólnej dla całej ekipy tury gracza i komputera (jak choćby w ostatnim UFO) – mamy za to do czynienia z kolejką każdej postaci z osobna, której uaktywnienie uzależnione jest od paska inicjatywy. Zatem niemożliwe okazuje się swobodne przełączanie pomiędzy członkami naszej ferajny – koniec tury oznacza koniec działania pojedynczego gangstera. Takie rozwiązanie utrudnia nieco zabawę, podobnie zresztą jak brak możliwości zapisu stanu gry w trakcie misji taktycznych.

Naga broń

Niestety powyższe zabiegi nie są w stanie zatuszować ogólnego, niezwykle kiepskiego wrażenia, jakie pozostawia po sobie każdorazowe wejście w tryb walki. Kompletnie zawodzi oprawa wizualna. Poziom uszczegółowienia otoczenia i samych postaci woła o pomstę do nieba. Tekstury bohaterów są brzydkie, płaskie, nieatrakcyjne. Analogicznie ma się sprawa z animacjami. Gangsterom sporo brakuje do płynności i naturalności, z jaką poruszają się żołnierze XCOM-u w ostatniej produkcji studia Firaxis, a nawet brytyjscy twardziele w ponad dziesięcioletnim już Commandos 2 plasują się o kilka klas wyżej. Nie da się ukryć, że taktyczne oblicze Omerty jest piętą achillesową całej produkcji – to wyprana z jakiejkolwiek miodności męczarnia dla oczu i uszu, która na szczęście nie ma miejsca zbyt często. Tutaj należy pochwalić twórców za szansę automatycznego rozwiązania starcia. Żałować można tylko, że opcja ta nie zawsze jest dostępna...

Prawie jak halloween. - 2013-01-31
Prawie jak halloween.
Recenzja gry Omerta: City of Gangsters - przestępczość kiepsko zorganizowana - ilustracja #3

Tego cacka nie trzeba specjalnie przedstawiać. To M1928 Thompson, kultowa gangsterska pukawka, znana też pod nazwą Tommy gun. Używana z powodzeniem przez policję i wojsko potrafiła wypluć w krótkim czasie sto pocisków. Jednak w historii zasłynęła przede wszystkim jako nieodzowny atrybut amerykańskiego przestępcy z czasów prohibicji.

Na pierwszy rzut oka sporo do życzenia pozostawia też poziom sztucznej inteligencji. Wrogowie niczym bezmózgie maszyny biegną pod lufy naszych pukawek, jednak w tym szaleństwie jest metoda. Otóż mechanika turowych starć praktycznie nie pozwala na wdrożenie jakichkolwiek działań taktycznych. System osłon to jakaś nędzna namiastka tego, co prezentuje wspomniany wcześniej XCOM, a nagle pojawiający się za naszymi plecami wrogowie (wezwani na pomoc chyba gołębiem pocztowym), sprawiają, że z pozoru bezmyślne działanie komputerowego przeciwnika jest najbardziej efektywne – niczym nieskrępowane zbliżenie się do celu, a następnie oddanie strzałów – i tak z kolejki na kolejkę.

Rozgrywka apogeum swego kuriozum osiąga w momencie, gdy naprzeciwko siebie, lufa w lufę, stoją ostrzeliwujący się od kilku tur przeciwnicy lub gdy w identycznych okolicznościach walczący wręcz serwują sobie połamanie żeber czy wstrząs mózgu. Tak niedopracowanego, odpychającego, nieatrakcyjnego oraz irracjonalnego turowego giercowania próżno szukać w całym wirtualnym wszechświecie.

Wstąp do mafii i Ty! - 2013-01-31
Wstąp do mafii i Ty!

Podsumowując, należy sprawiedliwe uznać, że Omerta: City of Gangsters mimo wszystko nie jest produkcją skazaną na totalne potępienie. Ewidentnie jednak widać, że ekipie z Haemimont Games bardzo dobrze wychodzą przede wszystkim strategie ekonomiczne. Być może uznała ona, że owa ekonomiczna płaszczyzna Omerty okaże się zbyt mało atrakcyjna, by uczynić z niej jedyną arenę gangsterskich porachunków. Fakt faktem, produkcja w swym gospodarczym segmencie jest nieco uproszczona, ale został on na tyle lekko i zgrabnie podany, że naprawdę nie wymagał implementacji na siłę czegoś dodatkowego. Efekt końcowy tego eksperymentu jest jednak średnio udany, stąd taka a nie inna jego ocena.

Konrad Kruk | GRYOnline.pl