autor: Maciej Śliwiński
Recenzja gry Football Manager 2013 - powrót króla!
Tegoroczna edycja Football Managera znacząco różni się od poprzednich odsłon. Zmiany wprowadzone przez SI Games można porównać z rewolucją jaką było zastosowanie silnika 3D w wyświetlaniu meczów kilka lat temu.
Recenzja powstała na bazie wersji PC.
- poprawiony, świetnie wyglądający silnik meczowy;
- usprawnienia wpływające na realizm rozgrywki: rozbudowane kontakty z mediami, ostatni dzień okienka transferowego, rozmowy z drużyną, funkcja dyrektora sportowego;
- nowe tryby rozgrywki, w tym FM Classic, będący ukłonem w stronę starszych fanów serii;
- grywalność niezmiennie na najwyższym poziomie.
- drobne błędy w SI zawodników.
Dowodzone przez Milesa Jacobsena SI Games od lat serwuje produkt, któremu przede wszystkim przyświeca filozofia dążenia do jak największego realizmu symulacji życia piłkarskiego menadżera. Nie inaczej jest w Football Managerze 2013, jednak tym razem zmiany, drobne usprawnienia i ingerencja w tak dobrze odbieraną co roku mechanikę rozgrywki poszły naprawdę daleko.
Najważniejszą innowacją, rzucającą się w oczy tuż po starcie, jest zaimplementowanie nowych trybów, czyli coś, co do tej pory wydawało się sympatykom serii rzeczą w zasadzie nierealną. Na przestrzeni ostatnich lat gra rozrosła się do niebywałych rozmiarów, a prowadzenie zespołu wymagało coraz więcej czasu. Twórcy dostrzegli ten problem i w tym roku obok pełnoprawnej kariery otrzymaliśmy szansę pobawienia się w wariancie FM Classic. Rozbudowaniem, funkcjonalnością i przede wszystkim czasem potrzebnym na rozegranie jednego sezonu przypomina on edycje z lat 1999-2001, wydawane jeszcze pod szyldem Championship Managera.
W nowym trybie obowiązków mamy znacznie mniej – część obowiązków spadła na barki naszych asystentów, trenerów czy dyrektora sportowego klubu, za to bardzo odczuwalne jest usprawnienie szybkości gry. FM Classic wychodzi naprzeciw oczekiwaniom starszych fanów serii, którzy nie mogą już poświęcać tylu godzin na dopieszczanie prowadzonej przez siebie drużyny pod każdym względem.
Uzupełnieniem opcji zabawy jest również tryb wyzwań, który w dużym skrócie da się określić jako rozgrywanie zaproponowanych przez twórców scenariuszy. W dniu premiery Football Managera 2013 udostępniono cztery takie „misje”, różniące się stopniem trudności oraz czasem trwania. Możemy zmierzyć się z problemami trapiącymi na co dzień trenerów na całym świecie: plagą kontuzji w drużynie, koniecznością gry tylko młodymi zawodnikami, uratowaniem zespołu przed spadkiem w tabeli czy też ambitnym planem nieprzegrania meczu w sezonie. SI Games już zapowiedziało, że w następnych miesiącach pojawią się kolejne scenariusze – wszystko zależy od zapotrzebowania graczy na tego typu rozrywkę.
Co ważne, oba tryby, a FM Classic w szczególności, są niebywale dopracowane i zdecydowanie nie stanowią tylko niepotrzebnego dodatku. Widać, że starano się zaproponować zupełnie odmienny rodzaj zabawy w Football Managera, zachowując przy tym klimat serii. Wystarczy wspomnieć, że FM Classic ma całkowicie inaczej zbudowany interfejs użytkownika – bliższy starszym wersjom, ale przez to idealnie dostosowany do funkcjonalności, które oferuje.
Nowy personel w grze:
Dyrektor sportowy – do jego obowiązków należy między innymi wyszukiwanie juniorów, negocjacje transferowe i kontraktowe z piłkarzami, zatrudnianie sztabu szkoleniowego. Jego kompetencje możemy zdefiniować przy podpisywaniu umowy.
Szef Akademii Piłkarskiej – tegoroczna edycja kładzie bardzo silny nacisk na szkolenie młodzieży. Szef akademii może sprowadzać do klubu uzdolnionych juniorów i podobnie jak gracz dysponuje również współpracownikami. Ważne, aby jego preferencje odnośnie taktyki i stylu gry pokrywały się ze stylem prowadzonej przez nas drużyny.
Solą rozgrywki i największą atrakcją pozostał jednak pełny tryb kariery, w którym wcielamy się w menadżera jednego z klubów z całego świata. Względem poprzednich odsłon dodano tylko jedną nową ligę – z Arabii Saudyjskiej, dla Polaków niebędącą raczej dużą atrakcją. Interesująco za to prezentują się inne nowinki, świetnie wpisujące się w politykę małych kroków, co roku zbliżających serię do jeszcze większego realizmu.
