Polecamy Recenzje Przed premierą Publicystyka Warto zagrać
Recenzja gry 26 czerwca 2012, 18:00

autor: Michał Długosz

Recenzja gry Spec Ops: The Line - strzelaniny z ambicjami - Strona 3

Gra Spec Ops: The Line zapowiadano jako przełom w gatunku strzelanin, ale po raz kolejny słowa twórców rozminęły się z rzeczywistością. Jak bardzo? Tego dowiecie się z recenzji.

Grafików należy pochwalić natomiast za jej dobrą oprawę artystyczną. Świetnie udało im się oddać klimat zniszczonego kataklizmem Dubaju, który nawet przysypany tonami piachu wygląda wręcz fenomenalnie. Nieraz zdarzyło mi się zwyczajnie przystanąć w miejscu tylko po to, żeby podziwiać widoki. Także projekty innych niż samo miasto lokacji potrafią urzec i zachwycić. Piwnica jednego z budynków, rozświetlona tysiącem palących się świec, jest tego idealnym przykładem.

Mimo wielu potknięć i zwyczajnie słabo zrealizowanych elementów rozgrywki deweloperom udało się osiągnąć zakładany cel – pokazać, jak okrutnym i traumatycznym przeżyciem jest wojna. Po części jest to zasługą samego scenariusza, który – choć nie porywa – został zrealizowany bardzo solidnie i konsekwentnie. Chyba najbardziej zapadającym w pamięć momentem jest ten, kiedy po ostrzelaniu wrogiego oddziału bombami z białym fosforem musimy przejść przez lokację chwilę przedtem przez nas atakowaną. Ta jest całkowicie zniszczona, wszędzie walają się trupy spalonych żołnierzy, a niedobitki jęczą i krzyczą, wołając o pomoc, lub ostatkiem sił próbują uciec, nie wiedząc, że to na nic się nie zda. Naprawdę trzeba przyznać, że takie sceny robią ogromne wrażenie i zapadają w pamięć.

Oprócz tego mocnym punktem gry jest jej główny bohater. Na początku wydaje się on typowym sympatycznym amerykańskim żołnierzem, jednak z czasem pod wpływem podejmowanych decyzji, które na ogół ograniczają się do wyboru pomiędzy mniejszym a większym złem, staje się postacią niejednoznaczną. Często, popełniając tragiczne w skutkach błędy, usprawiedliwia się działaniami w imię wyższego dobra. Dobitnie widać postępującą w kapitanie Walkerze całkowitą degradację systemu wartości, a on sam zaczyna dążyć po trupach do wyznaczonego sobie celu. Scenarzyści stanęli na wysokości zadania i stworzyli coś, co na pewno doceni wielu graczy, bo bez wątpienia cała historia i zaangażowane w nią postacie to najmocniejszy punkt Spec Ops: The Line.

Ocenienie gry Yager Developments to bardzo trudne zadanie. Z jednej strony mamy do czynienia z typowym średniakiem, pełnym niedociągnięć i błędów, nie najlepszą grafiką, ubogim systemem wydawania rozkazów, marnym AI oraz bardzo krótką kampanią dla pojedynczego gracza (około 5 godzin). Z drugiej – są tu bardzo wyraziści bohaterowie, klimatyczne lokacje, fenomenalnie wyglądający Dubaj i dobra, a co najważniejsze, dojrzała i zapadająca w pamięć historia, przepełniona brutalnością i okrucieństwem pokazanymi w niezwykle sugestywny sposób. Dlatego tym bardziej bolesny jest fakt, że Spec Ops: The Line idealnie opisują dwa słowa – niewykorzystany potencjał. Gdyby producenci przyłożyli się do każdego aspektu tak samo dobrze jak do fabuły, na pewno mielibyśmy mocnego kandydata do tytułu gry roku. Może następnym razem deweloperzy nauczeni doświadczeniem staną na wysokości zadania?

Michał Długosz | GRYOnline.pl