Burza z ninjobiciem – recenzja Naruto Shippuden: Ultimate Ninja Storm Generations - Strona 2

Licytacja na drewienka

Przede wszystkim pojawił się wskaźnik odpowiadający za używanie uniku, pozwalającego wydostać się spod gradu ciosów przeciwnika. Podczas tego ruchu postacie korzystają z tak zwanego „drewienka”, teleportując się za plecy oponenta. Teraz możemy mieć na koncie maksymalnie cztery użycia tej techniki w danym momencie (oczywiście regenerują się one z czasem). Takie podejście do sprawy powoduje, że często „licytujemy” się z wrogiem na „drewno”. Wojownik, który ma go więcej podczas wymiany, wychodzi z niej zwycięsko. Ten całkiem niezły pomysł sprawia, że stosowanie uników jest łatwiejsze, ale wymagające.

Wyższa forma ataku pozwala przeobrazić się w różne bestie.

Inną sprawą jest to, że zrezygnowano z quick time eventów, które może nie były sednem zabawy, ale w pewnym sensie odróżniały poprzednie części Ultimate Ninja Storm od pozostałych bijatyk. W zamian za to dodano dwa elementy. Pierwszym z nich jest tryb przebudzenia, pozwalający skorzystać ze zwierzęcych wersji wojowników w sytuacjach „podbramkowych”. Drugą nowością jest technika Chakra Dash Cancel, która przerywa kombosy. Za jej pomocą można szybko zmienić taktykę. Anulując kombinacje, otrzymujemy też możliwość wymknięcia się z trudnej pozycji i podjęcia kontrataku.

Żmudne zakupy

W Generations nie brakuje paru dodatkowych trybów: treningu, zestawu turniejów o różnym poziomie trudności lub chociażby serii survivalowych, podczas których musimy pokonać kilku wrogów na jednym pasku życia (ułatwieniem jest to, że po walkach odzyskujemy trochę energii). To miłe i niezobowiązujące dodatki do trybu story, który sam w sobie jest dość krótki (większość walk trwa zaledwie kilkadziesiąt sekund) i można ukończyć go w parę godzin. Zaliczenie nadprogramowych atrakcji zabiera sporo czasu, a odblokowanie wszystkich sekretów jest już wyzwaniem dla prawdziwie zdeterminowanych fanów Naruto.

Biorąc udział w jakichkolwiek starciach – nieważne w którym z trybów – gromadzimy pieniądze. Zdobyte monety wykorzystujemy w sklepie wypełnionym po brzegi dodatkami do trybu gry swobodnej i online. Setki przedmiotów, kart, obrazków i innych atrakcji byłyby w zasadzie w porządku, gdyby nie jeden minus. Zbieranie ich jest żmudną pracą. Każdy z elementów trzeba najpierw odblokować w walkach, a później zakupić. Niekoniecznie mam ochotę na przedzieranie się przez setki obiektów, z których większość w ogóle mnie nie interesuje.