Krwawe żniwa na Ziemi – recenzja gry Mass Effect 3 - Strona 3

Wysłano 2917 sondę. W „trójce” zrezygnowano z pomysłu żmudnego skanowania całych powierzchni planet, ale niestety nie zastąpiono go niczym ciekawym. Wykonywanie pojedynczych skanów w poszukiwaniu wraków czy artefaktów to za mało.

Trzecia odsłona cyklu pod względem długości kampanii dla pojedynczego gracza wypada podobnie do Mass Effecta 2, co oznacza, że główny wątek możemy ukończyć w około 15 godzin, a pozaliczanie pobocznych questów zajmie nam drugie tyle. Nie jest to rewelacyjny wynik jak na grę aspirującą do miana RPG, ale w przeciwieństwie do „dwójki”, która nie miała jak obronić się przed krytyką, tu z pomocą przychodzi tryb Galaktyczna Wojna, czyli debiutujący w całej serii multiplayer. Do pomysłu dodania zabawy dla wielu graczy byłem początkowo nastawiony sceptycznie, ale już po kilku zaliczonych sesjach zmieniłem zdanie. Walki w sieci są rajcujące i starczają na bardzo długo, regularnie obdarowując nas medalami, punktami doświadczenia oraz kredytami, za które możemy kupować paczki z losowo generowanymi nagrodami. Całość opiera się na czteroosobowej kooperacji, w której – w zależności od ustawień – walczymy z oddziałami Cerberusa, gethami lub potworami Żniwiarzy. Bardzo spodobało mi się to, że dużo zależy od dobrego zgrania drużyny, bo bez umiejętnego dobrania klas i wzajemnego leczenia się trudno przetrwać. Miłym akcentem jest udostępnienie opcji wcielenia się w reprezentantów wszystkich głównych ras uniwersum (turianie, salarianie, kroganie i inni). Na pochwałę zasługują też pomysłowo zaprojektowane areny walk, choć niektóre z nich (m.in. placówka na planecie Sanctum) powinny być trochę większe. Ogólnie jednak multiplayer oceniam pozytywnie, co ważne, nie jest on bezcelowy, bo wygrywanie bitew pomaga w przygotowaniach do finałowej batalii w tradycyjnej kampanii.

Kooperacyjny multiplayer jest miłym uzupełnieniem głównej kampanii dla pojedynczego gracza.

Grafika Mass Effecta 2 nadal może się podobać, tak więc chyba nikt nie obrazi się na wiadomość, że przy okazji premiery trzeciej części cyklu nie doszło do żadnego skoku technologicznego. Gra prezentuje się bardzo ładnie, a w wielu miejscach jakość oprawy wizualnej wręcz zapiera dech w piersiach. Na szczególne wyrazy uznania zasługują projektanci lokacji, którym udało się wynagrodzić dość liniową strukturę większości etapów przepięknymi widoczkami, jak chociażby panoramą futurystycznej metropolii czy też pełnym rozbłysków niebem, gdzie Żniwiarze staczają zażarte boje z przedstawicielami wysoko rozwiniętych cywilizacji. Nie można także nie wspomnieć o Cytadeli, na której co najmniej kilka miejsc na dłużej zapada w pamięć. W „trójce” nie zabrakło też oczywiście dwóch bardzo charakterystycznych elementów poprzednich części, czyli doskonałej mimiki postaci oraz świetnej reżyserii scen. Niewielką ryską na bardzo pozytywnym wizerunku całości jest jedynie niedopracowana animacja ruchów pani Shepard, szczególnie jeśli zdecydujemy się założyć ciuszki uwypuklające jej kobiece atrybuty. Muzyka to klasa sama dla siebie, stanowiąca połączenie doskonale znanych motywów z kilkoma nowymi utworami, które również idealnie komponują się z wydarzeniami na ekranie oraz całą space-operową koncepcją gry. O świetnie dobranych głosach, w większości należących do znanych aktorów (powracają m.in. Martin Sheen i Seth Green) nie muszę chyba nawet szerzej wspominać, bo to sprawa oczywista.

Mass Effect 3 zaskoczył mnie bardzo, ale to bardzo pozytywnie. BioWare dostarczyło produkt na najwyższym poziomie, dzięki któremu o podróżach załogi Normandii nie zapomnimy jeszcze przez długie lata. Zwieńczeniem trylogii nikt nie powinien poczuć się zawiedziony, zaś sam finał jest tak doskonały, że niejeden gracz pod koniec zabawy będzie musiał zbierać szczękę z podłogi. Elementy erpegowe oraz typowe dla gier akcji zostały świetnie wyważone, w rezultacie czego staczane bitwy sprawiają dużą przyjemność i jednocześnie nie stanowią jedynej atrakcji tego tytułu. Pomimo drobnych niedociągnięć, związanych między innymi z niezbyt interesującą eksploracją galaktyki, jest to dzieło, które mogę polecić każdemu bez wyjątku, także mniej doświadczonym użytkownikom, do których gra wyciąga pomocną dłoń. Mam nadzieję, że nie jest to nasza ostatnia wizyta w tym niezwykle interesującym uniwersum, ale póki co cieszmy się tą doskonałą produkcją i pierwszym poważnym kandydatem do tytułu gry roku.