Football Manager 2011 - recenzja gry - Strona 3

Jednak nawet najlepsza taktyka nie sprawdzi się, gdy nasi podopieczni będą borykać się z innymi problemami. Tradycyjnie już w serii gracze ciągle mają coś do powiedzenia, jednak tym razem istnieje możliwość rozmowy o nurtujących ich sprawach. Warto korzystać z tej opcji, gdyż SI Games postarało się, by ten element miał w końcu jakieś realne odwzorowanie w wydarzeniach w grze. Zarówno odprawy prowadzone przed, w trakcie i po meczu, jak i indywidualne pogawędki z zawodnikami zyskały na znaczeniu. Szczególnie istotną rolę pełnią te ostatnie – z kilkunastu tematów możemy wybrać kilka, które chcemy poruszyć, i od razu uzyskujemy odpowiedź futbolisty, co oczywiście daje możliwość natychmiastowej reakcji i prób dalszych negocjacji. Taki mechanizm sprawdza się, gdy chcemy przekonać piłkarza do zmiany sposobu gry, chwalimy go za dobre występy czy wysyłamy obcokrajowca do domu, bo ma problemy z aklimatyzacją w drużynie. Na podobnej zasadzie skonstruowano również rozmowy z zarządem. Prosząc o rozszerzenie budżetu na transfery, pewnie spotkamy się z odmową, jednak teraz, zamiast trzaskać drzwiami i stawiać ultimatum, które najczęściej kończyło się zwolnieniem z pracy, mamy szansę dalej negocjować, wyciągając przy tym coraz mocniejsze argumenty: wzmocniona drużyna zyska wyższą pozycję w lidze, jeśli nie kupimy tego gracza teraz, podwędzi go konkurencja itd. Opcji jest naprawdę dużo i dotyczą praktycznie każdego aspektu zarządzania klubem.

Rozmowa z zarządem to nareszcie dialog, a nie błaganie o kasę.

Na koniec ostatnia, a zarazem najważniejsza chyba nowość w Football Managerze 11, czyli dynamiczna zmiana reputacji w lidze. Chyba każdy fan serii miał dość sytuacji, kiedy prowadząc mało znany klub z mało popularnej ligi zaczynał święcić triumfy na międzynarodowej arenie, a największe gwiazdy futbolowego świata i tak miały w poważaniu zespół grający w teoretycznie słabej lidze. W tej chwili potęgę możemy zrobić choćby w Australii, oczywiście nie ujmując nic obecnemu jej poziomowi. Recepta jest dość prosta – wystarczy wygrywać na międzynarodowej arenie. Po rozegraniu całego sezonu program dokonuje podsumowania występów w takich rozgrywkach i jeśli okaże się, że drużyny z naszej ligi zawojowały przykładowo europejskie puchary, możemy być pewni, że coraz więcej utalentowanych piłkarzy zacznie patrzeć na nie przychylnym okiem. Co ważne – teoria sprawdza się w praktyce – moje zdolności taktyczne, trochę szczęścia i częste wczytywanie zapisanych stanów gry sprawiły, że jedna z krakowskich drużyn w wirtualnym świecie nie trafiła na niemożliwą do pokonania przeszkodę pokroju Karabachu Agdam i osiągnęła co nieco w Lidze Europy. Już na początku kolejnego sezonu było widać efekty – młody talent z FC Kopenhaga nie miał obiekcji przed podpisaniem umowy.

Wśród kosmetycznych poprawek i kilku poważniejszych innowacji znalazło się niestety parę denerwujących błędów, które rzucają się cieniem na całość produkcji. Zarzuty należy kierować przede wszystkim w stronę silnika meczowego. Mimo systematycznej poprawy w zachowaniu graczy i SI, dalej zdarzają się wspomniane wcześniej niezrozumiałe zachowania zawodników. Mam również wrażenie, że SI Games nieco przesadziło ze skryptem odpowiedzialnym za generowanie kontuzji graczy. W czterech prowadzonych drużynach, niezależnie od etapu sezonu regularnie na liście niedysponowanych zawodników znajdowało się 4-5 z teoretycznie wyjściowej jedenastki. Do tego należy dodać nieco kulawą polską wersję – niektóre tłumaczenia typowo piłkarskich angielskich zwrotów wywołują pobłażliwy uśmiech na twarzy menadżera.

Żadne z tych niedociągnięć nie rzutuje jednak na ogólną ocenę nowego Football Managera. Gra trzyma od lat równy, bardzo wysoki poziom, a wspominane wyżej błędy można wyeliminować za pomocą łatek, które z pewnością się pokażą. Zresztą pierwszy patch został udostępniony w sieci jeszcze przed premierą – uaktualniono przede wszystkim bazę danych. Pod nieobecność Championship Managera gra SI Games może być spokojna o pierwsze miejsce wśród sportowych gier strategicznych.

Maciek „guandi” Śliwiński

PLUSY:

• zupełnie nowe, bardziej realistyczne podejście do transferów;
• o wiele lepsza oprawa wizualna spotkań w trybie 3D;
• oczekiwana od wielu lat dynamiczna zmiana reputacji lig;
• trening przedmeczowy.

MINUSY:

• tradycyjne drobne błędy SI graczy;
• serie kontuzji w drużynach;
• chaos informacyjny na ekranie wiadomości.