Loco-Commotion: Zabawkowe pociągi - recenzja gry

Zawsze lubiłem pociągi. Zarówno te prawdziwe jak i te mniejsze, służące do zabawy małym chłopcom. Problem w tym, że nigdy nie mogłem się wystarczająco nabawić zestawami Piko czy TT, gdyż takowych nie posiadałem, a koledzy nie zawsze mieli czas i ochotę na zabawę ze mną. Było to jednak wiele lat temu. Wprawdzie dziecięcy zapał minął, a pociągi występują w moim życiu najczęściej pod postacią linii InterCity Kraków-Warszawa, podświadomie wszystko, co z nimi związane przyciąga moje zainteresowanie.

Tak też było w momencie, gdy do naszej redakcji dotarła paczka z Play-It’u, a w niej gra Loco-Commotion. Zanim ktokolwiek zdążył coś powiedzieć, zmierzałem biegiem w jej kierunku (paczki) ze słowami „Ja chcę! Ja chcę!” na ustach. I udało się. Wieczorem siadłem do komputera z przekonaniem, iż przypomnę sobie jak to było te kilkanaście lat temu.

Po dość szybkiej i sprawnej instalacji oraz konfiguracji grafiki i dźwięku, na ekranie ujrzałem makietę żywcem przypominającą prawdziwą. Góry, drzewa, rzeki, budynki pojazdy no i oczywiście pociągi – wszystko ładniutkie i zachęcające do rozpoczęcia zabawy. Niezależnie od mojej woli, na mojej twarzy pojawił się uśmiech a przez głowę przebiegła myśl – to jest to.

Pomimo szczerych chęci „poklikania” tu i tam, pozmieniania zwrotnic i uruchomienia pociągów na ekranie pojawiły się jedynie napisy wyjaśniające, co należy zrobić. Kilka sekund później w najlepsze przechodziłem „tutorial”. O ile zazwyczaj wszelkiego rodzaju samouczki staram się omijać o tyle w Loco-Commotion zdecydowałem się go wykonać. I na dobre mi to wyszło, gdyż zadania w dalszej części gry są naprawdę skomplikowane.

Wróćmy jednak do sedna, czyli czym jest gra Loco-Commotion. W zasadzie mówiąc wprost i bez zbędnego owijania w bawełnę, jest to gra logiczna. Wiem, że niektórym z Was (mnie również) słowo „logiczny” niedobrze się kojarzy, ale tym właśnie jest Loco-Commotion; grą logiczną.

O ile gry logiczne kojarzą mi się ze wszelkiego rodzaju tetrisami i układankami, o tyle Loco-Commotion daleko do tego rodzaju tytułów. Jak już wspomniałem, zaraz po rozpoczęciu gry trafiamy na makietę, na której rozlokowane są stacje, tory, pociągi oraz cała masa mniej ważnych rzeczy w postaci budynków, drzew, jezior, strumyków, kamieni i słupów telegraficznych. Całość jest bardzo ładnie wykonana pod względem graficznym. Teren jest w pełni trójwymiarowy, gracz ma pełną swobodę ruchu w obrębie mapy. Kamera, dzięki której oglądamy świat może być dowolnie obracana, przybliżana i przesuwana w dowolne miejsce. Tyle tytułem zobrazowania środowiska gry.