Alpha Protocol: Szpiegowska gra RPG - recenzja gry - Strona 4

Nie mam najmniejszych wątpliwości co do tego, że kwestia oprawy wizualnej Alpha Protocol nie znajdowała się na liście priorytetów podczas tworzenia gry. Właściwie wszystko wypada tu źle i jest daleko w tyle za konkurencją – animacje i modele postaci są bardzo słabe, tekstury rażą niską jakością, otoczenie jest mało szczegółowe i niezbyt interaktywne, a na dodatek pojawiają się błędy w wyświetlaniu grafiki. Niejednokrotnie byłem świadkiem prześwitywania modeli postaci (w tym głównego bohatera) przez obiekty z otoczenia czy też „drgawek”, których ofiarą padały ciała wrogów lub zniszczone działka. Parę razy zdarzyło mi się też całkowicie zablokować Thortona i musiałem ratować się załadowaniem ostatniego stanu gry. Na szczęście producent uniknął poważniejszych błędów, dzięki czemu questy się nie blokują, a gra nie ma tendencji do notorycznego zawieszania się. Graczy wyposażonych w słabsze komputery ucieszy fakt, że Alpha Protocol ma niskie wymagania sprzętowe i spadki animacji nie występują nawet w trakcie rozgrywania większych walk.

Nowa metoda hakowania komputerów.

Wersja pecetowa zapewne nie była dla wydawcy najważniejsza, co odbiło się w pewnym stopniu na jakości konwersji. Nadal występują wspomniane już przy okazji beta-testu problemy z kiepsko zrealizowaną nawigacją po oknach menu i utrudnionym wykrywaniem czułości myszy przy rozwiązywaniu minigier czy korzystaniu z karabinu snajperskiego. Niezbyt dobrym pomysłem była też rezygnacja ze standardowych zapisów stanu gry na rzecz checkpointów, w których trudno się później odnaleźć. Warstwa dźwiękowa prezentuje się za to bez większych zastrzeżeń. Dialogi są interesujące i często pozytywnie zaskakują czarnym humorem. To, że przy produkcji gry nie brały udziału żadne hollywoodzkie sławy, można jej w pełni wybaczyć, gdyż osoby zatrudnione do anglojęzycznej wersji Alpha Protocol zostały dobrze dobrane do swoich ról i nie sposób przyczepić się do ich gry aktorskiej. Nieco gorzej jest z muzyką. Motyw przewodni szybko się nudzi, a inne melodie zbyt często powtarzają się w toku całej kampanii (np. ten sam utwór podczas eksploracji willi i muzeum).

Alpha Protocol nie jest w stanie powalczyć z innymi RPG-ami o najwyższe laury, ale to niewątpliwie jedna z lepszych gier z tego gatunku, w jakie miałem okazję zagrać w ostatnim czasie. Szkoda, że główna kampania nie jest dłuższa i bardziej wymagająca, aczkolwiek do powtórnego rozgrywania całości skutecznie zachęcają ciekawe dylematy. Jedyną poważną wadą gry jest jej kiepska grafika. Jeżeli jesteście w stanie przymknąć na to oko, to całość powinna Was wciągnąć nie mniej niż poprzednie gry studia Obsidian.

Jacek „Stranger” Hałas

PLUSY:

• bardzo duża nieliniowość;
• ciekawa fabuła ze sporą liczbą wyrazistych postaci niezależnych;
• innowacyjny sposób prowadzenia rozmów;
• dość złożony system rozwoju postaci;
• niskie wymagania sprzętowe.

MINUSY:

• kiepska grafika w połączeniu z niewielką interaktywnością otoczenia;
• mało inteligentni przeciwnicy;
• stosunkowo krótki czas zabawy jak na grę role-playing.