Divinity II: Ego Draconis - recenzja gry - Strona 4

Wrażenia estetyczne

Obszar dostępny w Divinity II jest bardzo duży. Królują tu ogromne, otwarte przestrzenie: lasy, doliny, góry. Wszędzie można znaleźć jaskinie ze skarbami, tajemnicze krypty, wieże. Świat jest pełen sekretów, czekających na lubiących poszukiwania i eksplorację graczy. Całość wygląda więcej niż przyzwoicie. Gra ma swój styl, jest trochę mroczna, a jej klimat odbiega od baśniowego fantasy. Na widnokręgu majaczą masywne szare budowle oraz brudne wieże o ostrych kształtach. Zaskoczeniem w sferze grafiki jest za to brak zmiennych pór dnia czy zjawisk pogodowych. Wszystko przypisane jest do danego miejsca. W określonej lokacji jest ciemniej, gdzie indziej znowu świeci słońce, a dziesięć kroków dalej wieje silny wiatr. Przy aktualnych możliwościach technicznych takie rozwiązanie wydaje się dosyć archaiczne. Nie przeszkadza to w graniu, ale myślę, że wprowadziłby trochę życia do krainy Rivellon i sprawiło, że wirtualny świat byłby jeszcze bardziej godny podziwu.

Klimat gry jest zdecydowanie mroczniejszy niż w innych tytułachz ograniczeniem wiekowym 12+.

Warto też zaznaczyć, że chociaż gra przeznaczona jest dla graczy od 12 lat wzwyż, to trzeba wiedzieć, że nie brak w niej sporej ilości krwi czy psychodelicznych postaci. Klimat i grafika są na pewno mroczniejsze niż choćby w Oblivionie, którego ograniczenie wiekowe to 16+.

Bardzo dobre wrażenia estetyczne pozostawia po sobie muzyka skomponowana na potrzeby gry. Wpasowuje się w aktualną sytuację, wpływa na odbiór konkretnych momentów. Po prostu dobrze się tego słucha i myślę, że żaden gracz nie będzie miał potrzeby wyłączenia głośników i puszczenia własnej muzyki.

Summa summarum

Divinity II to gra, obok której fani cRPG nie powinni przejść obojętnie. Oferuje przemyślane questy, wielki świat pełen sekretów i ciekawy system rozwoju postaci. Fani akcji i szybkiego klikania myszką na pewno będą zadowoleni także ze stylu walki głównego bohatera. Ego Draconis nie jest jednak grą świetną. Ma kilka wad i sporo niedociągnięć, wiele elementów wymaga dopracowania. Fabuła jest momentami dziurawa i sporo jej brakuje do tego, aby opowiadać o niej kiedyś wnukom, a sztuczna inteligencja przeciwników woła niekiedy o pomstę do nieba. Można by przytoczyć jeszcze kilka minusów, ale nie zmienia to najważniejszego faktu – został nam dany naprawdę solidny erpeg, którego zalety zdecydowanie przebijają wady. Pozostaje teraz czekać na ruch ze strony Larian Studios. Mam nadzieję, że za jakiś czas zapowiedzą kolejną część serii i tym razem wykorzystają w pełni drzemiący w tym tytule potencjał. Tymczasem jednak zachęcam do zapoznania się z ich aktualnym dziełem, w końcu rzadko kiedy dana jest nam możliwość wcielenia się w smoka i poczucia, jak to jest być ogromną, skrzydlatą bestią.

Karol „Karolus” Wilczek

PLUSY:

• różnorodne i ciekawe zadania;
• wcielanie się w smoka;
• czytanie w myślach;
• oryginalne zakończenie;
• wiele możliwości rozwoju głównego bohatera.

MINUSY:

• niewykorzystany potencjał;
• niedopracowana fabuła;
• AI wrogów.