Arcanum: Przypowieść o Maszynach i Magyi - recenzja gry - Strona 3

Niewątpliwą zaletą samej gry jest jednak to, że wszystkie wspomniane niedociągnięcia są irytujące jedynie na początku, później akcja wciąga tak bardzo, że nie zwraca się żadnej uwagi na brak fajerwerków graficznych. Poza tym tak naprawdę to nie grafika i muzyka tworzą dobrą grę fabularną. Troika czynników odpowiedzialnych za jej jakość to: dobry system rozwoju postaci, solidny scenariusz i ciekawy świat, oraz interesujące postacie niezależne. Jeśli zaś wziąć pod uwagę te trzy cechy to Arcanum jest grą co najmniej bardzo dobrą - scenariusz jest świetnie pomyślany, i wpleciono w niego masę pobocznych wątków. Świat jest co najmniej intrygujący, a postacie niezależne mają swoje własne poglądy, nawyki, a także tajemnice, które może przyjdzie nam poznać.

Jeśli zaś chodzi o tworzenie i rozwój postaci, to rozpoczynając prace nad Arcanum, autorzy nie mieli już niestety praw do systemu SPECIAL, wykorzystanego w grach z cyklu Fallout. Musieli przez to od podstaw stworzyć nowy, który jednak pozwalałby na podobną swobodę przy kreacji i ewolucji bohatera. Udało im się to znakomicie. Zdecydowaną zaletą gry jest właśnie świetnie pomyślany i rozwiązany rozwój postaci. Chociaż muszę powiedzieć, że mnogość opcji do wyboru sprawiła, że już przy tworzeniu swojego alter ego w świecie Arcanum miałem nielichy problem. Oczywiście można rozpocząć grę korzystając z bohaterów przygotowanych przez autorów, ale największą przyjemność sprawia niewątpliwie gra postacią stworzoną od początku do końca przez siebie. Najpierw trzeba określić rasę postaci, jej płeć oraz pochodzenie. Już tutaj można długo zastanawiać się nad masą możliwości, gdyż ras do wyboru mamy aż osiem, a do tego jeszcze kilkadziesiąt wersji pochodzenia bohatera.

Każda z podjętych decyzji będzie miała znaczny wpływ na późniejszą rozgrywkę. Lecz to dopiero początek tworzenia bohatera, gdyż pozostaje jeszcze rozdysponowanie punktów na cechy oraz umiejętności. Głównych cech jest osiem – Siła, Wytrzymałość, Zręczność, Uroda, Inteligencja, Siła Woli, Percepcja, oraz Charyzma. Dostępnych jest też 16 umiejętności podzielonych na biegłości bojowe, złodziejskie, socjalne oraz techniczne. Poza tym w grze występuje 16 szkół magii oraz 10 specjalizacji technologicznych. Sprawia to, że początkowo gracz może czuć się przytłoczony ilością danych, zwłaszcza że na początku ma tylko pięć punktów do rozdzielenia.

Po stworzeniu postaci i rozpoczęciu właściwej gry trzeba poświęcić chwilę na opanowanie interfejsu. Nie jest on zbyt przyjazny dla użytkownika, ani szczególnie wysublimowany, ale spełnia swoje zadanie i można się do niego dość szybko przyzwyczaić, choć przydaje się opanowanie skrótów klawiszowych. Ciekawie rozwiązany jest ekran ekwipunku, gdzie jednym kliknięciem myszki można względnie uporządkować cały bałagan panujący wśród przedmiotów, których jest w grze naprawdę ogromna ilość.

Bardzo dobrze pomyślany został dziennik naszej postaci, w którym zapisywane są wszystkie zadania do wypełnienia, ważne wydarzenia, plotki i różnorakie inne informacje pomocne w grze. Dziennik jest bardzo czytelny i okazuje się niezwykle przydatny. Brakuje w nim jednak możliwości samodzielnego spisywania notatek, czy też ich edycji.

Najpiękniejsza jest jednak swoboda działania, jaką ma gracz. Żadne rozwiązanie jakiegoś problemu nie jest z góry narzucone, zawsze istnieje kilka alternatywnych dróg przejścia każdego zadania. Widać to już na samym początku rozgrywki. Prowadzony przez nas bohater musi jakoś wydostać się z górniczej osady o nazwie Shrouded Hills. Niestety jedyny most, którym można się z niej wydostać jest pilnowany przez kilku bandytów, żądających słonej opłaty za przejście. Problem można rozwiązać na co najmniej kilka sposobów – potulnie zapłacić, wszcząć walkę, czy też załatwić sobie przejście w zamian za pewną przysługę. I tak jest też w późniejszych etapach gry.