RACE Pro - recenzja gry - Strona 2

Kolejnym trybem są mistrzostwa. Tutaj również możemy zdecydować się na dowolną klasę aut. Dostępnych jest jedenaście tras, zaś ściganie się polega na zdobywaniu punktów za uzyskaną pozycję. Standardowo – 10 za miejsce pierwsze, 8 za drugie itd. Ponadto RACE Pro pozwala na jednoczesną zabawę dwóch osób na jednym ekranie w trybie Hot Seat. Możemy wyzwać kolegę na pojedynek bądź też zjednoczyć się i ukończyć wyścig wspólnie, zamieniając się w trakcie niego za kierownicą. Nie brak również standardowego trybu Time Attack i trybu praktyki, w którym do woli, bez żadnych zobowiązań, możemy rozbijać się po dostępnych w grze torach.

A propos rozbijania się. Niestety zupełnie nie rozumiem, co SimBin chciał osiągnąć, ale przy włączonych realistycznych uszkodzeniach, walnięcie w bandę przy prędkości prawie 200 km/h co najwyżej kończy się małą niedogodnością przy pokonywaniu następnych zakrętów i lekkim zgnieceniem maski przy jednoczesnym, dosłownie, zabrudzeniu auta. To już arcade’owy GRID w tym miejscu okazuje się być bardziej symulacyjny. W RACE Pro po kilku dzwonach jedziemy jak gdyby nigdy nic.

Materiałowy daszek niekoniecznie dodaje urody Viperowi.

Na szczęście wyścigi to nie tylko owe dzwony i przepychanki na torze, ale również walka z ograniczeniami samochodu i przeciwnikami. Pomijając te nieszczęsne uszkodzenia, auta w grze zachowują się wyśmienicie, czyli tak jak w rzeczywistości. A przynajmniej takie sprawiają wrażenie, bowiem – bym mógł porównać ich zachowanie z zachowaniem prawdziwych wozów sportowych – musiałby ktoś wsadzić mnie do takiego potwora i dać wykonać choć parę kółek po Nordschleife. Niestety, wciąż szukam sponsora. Niemniej jednak nawet w porównaniu z Forzą 2 RACE Pro deklasuje w tym względzie konkurencję i z całą pewnością przejmuje pałeczkę najbardziej realistycznych wyścigów na konsolę Microsoftu. Każde auto zachowuje się zupełnie inaczej. Właściwie, żeby uzyskiwać znaczące wyniki nawet na średnim poziomie trudności, przy ustawieniu umiejętności i AI pozostałych zawodników na najwyższe, trzeba się nieźle napocić, aby zacząć wygrywać.

Niestety, z poziomem trudności wiąże się również trudny do wytrzymania poziom frustracji. Kiedy bowiem nasze auto pozbawione jest wszystkich systemów wspomagających, stanowi znakomity cel dla wrażych drogowych snajperów, którzy nie przebierają w środkach. RACE Pro to nie Gran Turismo, gdzie zawodnicy jeżdżą grzecznie w rządku i próbę wyprzedzenia podejmują raz na sezon. W grze SimBin kierowcy nie szanują innych kierowców, tylko zwyczajnie ich taranują, co natychmiast kończy się wypadnięciem z toru. Najlżejsze otarcie i już zamiatamy pobocze. Co najśmieszniejsze, rywale są niczym czołgi i choćby próbować ich spychać, to rezultat będzie mizerny. Chcącym zatem pozostać z tupecikiem na głowie, nie pozostaje nic innego, jak zabawa w półprofesjonalnego kierowcę, a przecież nie o to chyba powinno chodzić w tego typu grze.