Warhammer Online: Age of Reckoning - recenzja gry - Strona 2
Warhammer Online mial być spełnieniem marzeń fanów MMOcRPG na kolejny krok w rozwoju tego gatunku. Czy spełnił pokładane w nim nadzieje?
Na koniec nadajemy naszej postaci imię i pojawiamy się w obozie startowym. Rozglądamy się, bierzemy questy od pobliskich NPC-ów i wyruszamy na typowe levelowanie. Pierwsze zerknięcie na mapę świata przynosi zdziwienie. Zaraz, zaraz. Powinniśmy być w jakiejś zonie otoczonej dookoła kilkoma innymi zonami, składającymi się w sumie na jakiś kontynent. Co, u licha, jest grane? Właśnie odkryliśmy pierwszą nietypową cechę Wahammera Online – konstrukcję świata. Na pierwszy rzut oka wygląda to dość skomplikowanie (patrz screen poniżej).
Świat podzielono na trzy krainy będące rdzennymi obszarami działań antagonistycznych frakcji, czyli odpowiednio Krasnale kontra Greenskini, Imperium kontra Chaos i Elfy Wysokiego Rodu kontra Mroczne Elfy. Każdą z tych trzech krain pocięto z kolei na cztery plasterki, tzw. Tiery. Generalnie chodzi o to, że lokacje wchodzące w skład każdego z nich, przeznaczone są dla graczy o danym poziomie doświadczenia, Tier 1 dla poziomów od 1 do 10, Tier 2 dla od 11 do 20 itd. I tak dochodzimy do momentu, kiedy ta cała zawiła budowa staje się dla przeciętnego gracza banalnie prosta. Chodzi o to, że pierwszy obóz znajdujący się w Tierze 1 z ostatnim, dwudziestym drugim, znajdującym się w Tierze 4, niemal pod samą bramą stolicy frakcji przeciwnej połączone są jedną drogą. Wystarczy więc podążać tą ścieżką pomiędzy poszczególnymi obozami i po prostu wykonywać zlecane tam questy. Nic bardziej prostego i intuicyjnego. Ponadto możemy przenosić się pomiędzy trzema krainami i wykonywać zadania przeznaczone dla każdej z frakcji.
To jeszcze nie wszystko. Kluczową cechą Wahammera Online jest system walki Realm vs. Realm, podobnie zresztą jak to miało miejsce w Dark Age of Camlot, poprzedniej grze studia Mythic. W odróżnieniu jednak od niej tu nie musimy czekać, aż osiągniemy wysoki poziom doświadczenia, by uczestniczyć w globalnej wojnie. Tiery są tak skonstruowane, że część z nich zajmują lokacje PvE Destruction, część PvE Orderu, a część właśnie RvR, gdzie praktycznie od pierwszego poziomu możemy zmagać się z graczami strony przeciwnej. Ba, w skrajnym przypadku możemy w ten sposób nie tylko zdobywać punkty sławy, ale i po prostu levelować, niemal całkowicie pomijając questy i walkę z potworami. Jak łatwo się domyślić, im wyższy osiągamy poziom naszą postacią, a tym samym i Tierem, tym większą część map zajmują obszary RvR.
Choć już napomknąłem o walce RvR, to jednak temat budowy gry w kontekście zabawy PvE nie został należycie opisany. Znajdujemy tu bowiem kolejne interesujące, a zarazem niespotykane dotąd rozwiązania. Pierwsze z nich związane jest ze wszystkim, co zawiera w nazwie słowo „Public”, począwszy od questów, na grupach wojennych kończąc. Idea jest prosta i opiera się na założeniu, że żaden gracz nie powinien grać samodzielnie, jeżeli w jego lokacji znajduje się jakakolwiek mniej lub bardziej zorganizowana liczba ludzi.
