Killzone: Liberation - recenzja gry - Strona 4

Polacy nie gęsi i swój język mają

Mogłoby się wydawać, że skoro to pierwsza w pełni zlokalizowana gra na PSP, która trafiła na nasz rynek, to proces polonizacji może kuleć. Nic bardziej mylnego! Osoby odpowiedzialne za tłumaczenie poważnie potraktowały swoje zadanie. Owszem, znajdziemy kilka literówek i zabawnych sformułowań, lecz najważniejsze jest to, że nie psują one dobrego wrażenia. Co istotne, w trakcie gry usłyszymy głosy polskich lektorów. Nie urządzono żadnej selekcji na zasadzie przypadku ani nie zorganizowano ulicznej łapanki, tylko zatrudniono profesjonalnych aktorów. To cieszy i sprawia, że nie musimy wstydzić się własnego języka, odruchowo zmieniając go na „english”. Zapamiętajcie jedno – kto rano wstaje, ten Helghastom lutuje.

Na koniec słów kilka

Killzone: Liberation nie każdemu przypadnie do gustu. Wiele osób może mieć za złe producentowi, że ten zrezygnował z perspektywy pierwszoosobowej. Warto spróbować i samemu przekonać się, czy taka zmiana wyszła recenzowanej gierce na dobre. Bez dwóch zdań Liberation nie można nazwać przeciętnym, chociaż wiele elementów aż się prosi tyle o dopracowanie, co o rozwinięcie idei. Gra jest stosunkowo krótka, ale według zapewnień twórców, w najbliższych miesiącach możemy się spodziewać pakietu dodatkowych misji, które za darmo ściągniemy z Internetu.

Szymon „SirGoldi” Błaszczyk

PLUSY:

• nienaganna oprawa audiowizualna;
• dobra fizyka i animacje;
• niezła polonizacja;
• intuicyjny system wydawania rozkazów;
• bogaty arsenał;
• pierwszorzędnie rozwiązane chowanie się za przeszkodami;
• niezgorsza AI;
• wciąga!

MINUSY:

• niewykorzystany potencjał;
• problemy z celowaniem;
• fatalnie zrównoważony poziom trudności;
• niezbyt interesująca fabuła;
• kiepska interakcja z otoczeniem;
• za dużo strzelania, za mało taktyki.