autor: Łukasz Malik
Catwoman - recenzja gry - Strona 4
Do tytułu podchodziłem z dużą dozą sceptycyzmu i niestety moje obawy co do jakości gry były częściowo uzasadnione. Może Catwoman nie jest tak słaba jak najnowszy pecetowy Spiderman 2, ale do ideału naprawdę sporo jej brakuje.
Kocia muzyka
Muzyka stoi na zadawalającym poziomie, najbardziej przypadł mi do gustu motyw przewodni, zawłaszcza w rozszerzonej wersji, którą usłyszymy podczas napisów końcowych. Muzyka towarzysząca nam podczas gry stanowi dobre tło, ale nie zapada w pamięć, utrzymuje po prostu średni poziom całej gry. Podobnie ma się sprawa z dźwiękami, które czasem są nazbyt monotonne jak np. nieprzerwane szczekanie psa. Odgłosy walki brzmią bardzo dobrze, ale na mój gust są za bardzo przerysowane. Głos głównej bohaterce podobno podkłada Halle Berry, podobno, bo w niesamowicie długich creditsach, ani na oficjalnej stronie gry nie znalazłem takiej informacji. Nawet jeżeli nie byłaby to Halle, nie ponieślibyśmy wielkiej straty, bo odzywki są nieciekawe, a samych dialogów jest jak na lekarstwo.
Gra zmarnowanej szansy
Cała gra jest bardzo nierówna i pełna sprzeczności. Momentami absurdalny poziom trudności zadań zręcznościowych nijak się ma do banalnej walki. Doskonale wymodelowana Halle Berry, na tle marnych poziomów wygląda jak postać przeniesiona z innej gry. Przyjemność z poznawania ogromnych możliwości ruchowych Catwoman psuje niewygodne sterowanie i tragiczna praca kamery. Wszystko daje obraz kolejnej przeciętnej gry, która mogłaby okazać się hitem, gdyby nad nią solidnie popracowano, z czystym sumieniem niestety nie mogę jej polecić. Jeżeli jednak nie zraziły Cię opisane przeze mnie wady, myślę, że warto się tą pozycją zainteresować.
Łukasz „Verminus” Malik
PLUSY:
- szeroki wachlarz ruchów;
- efektowna walka;
- bardzo dobrze wykonana główna bohaterka.
MINUSY:
- praca kamery!
- liniowość i budowa poziomów;
- brak save’ów w dowolnym momencie;
- głupi i łatwi do pokonania przeciwnicy;
- strzępy fabuły;
- sterowanie.