Sonic Adventure DX - recenzja gry - Strona 2

Tails wyróżnia się swym ogonem, dzięki któremu może latać. Big to sympatyczny zwierzak (reprezentant gatunku kotowatych), który wyróżnia się wędką (można nią wyławiać różne cenne rzeczy) oraz maskotką w postaci żaby (wolny czas spędza na jej nieustannym szukaniu :-)). E-102 jest zdecydowanie najwolniejszą z dostępnych postaci. W ramach pocieszenia warto dodać, iż jego ociężałość przekłada się na niebywałą siłę ognia. Pomimo wprowadzenia tych kilku istotnych zmian szybkość zabawy w dalszym ciągu odgrywa kluczową rolę. Sonic przemieszcza się po kolejnych planszach w niebywałym tempie. Oprócz tego istnieje możliwość zdobywania upgrade’ów, które dodatkowo usprawnią jego ruchy. Zastosowanie odpowiedniej dopałki daje mu na przykład możliwość poruszania się z prędkością światła (niestety, tylko chwilowo i w określonych miejscach). Rozszerzenia nie ominęły również pozostałych postaci (wyższy lot, większa wytrzymałość, itp.) przy czym nie są one już tak odkrywcze jak w przypadku Sonica.

Słowo Adventure w tytule gry oznacza, iż mamy do czynienia z nieco większą swobodą niż w przypadku pozostałych gier z Sonic’em w roli głównej. Recenzowana gra wprowadza kilka głównych obszarów, z których wyrusza się dopiero na kolejne misje. Miejsca te są pozbawione potworów, co nie oznacza, iż nie można tu znaleźć żadnych sekretów czy ciekawych miejsc. W grze rolę tę spełnia przede wszystkim składające się z kilku dzielnic miasto. Oprócz przemieszczania się do kolejnych sektorów można tu też wykonywać wiele dodatkowych czynności, ale o nich później. Dotarcie do strefy z przeciwnikami rozpoczyna właściwy etap. Pojawiają się wtedy dodatkowe wskaźniki (m.in. ilości żyć czy zebranych monet), a gracz musi zacząć uważać na swą postać, czekają bowiem na niego trzy typy zagrożeń: pułapki, przepaście oraz wrogowie. Pułapki są wykonane dość standardowo. Ot, wysuwające się co kilka sekund kolce, czy zapadająca pod głównym bohaterem podłoga. O wiele ważniejsze jest to, aby nie wypaść poza planszę. O ile w mieście chronią nas niewidzialne bariery, o tyle tu brak rozwagi może doprowadzić do przedwczesnego zejścia naszego sympatycznego herosa. Przeciwnicy z kolei dzielą się na takich, których można pokonać oraz stanowiących element tła. Tych drugich trzeba niestety unikać, na szczęście w ogromnej większości przypadków nie sprawia to dużych problemów. Oprócz tego co jakiś czas można wpaść na bossa, przy czym zgodnie z obowiązującymi w platformówkach regułami walka nie odbywa się na zasadzie bezmyślnego wciskania kolejnych klawiszy, a próbie odnalezienie jego słabego punktu. Warto przy okazji zaznaczyć jedną ważną rzecz. Otóż każdą z pojawiających się w grze postaci cechuje jej własna kampania. Jak to wygląda w praktyce? Przede wszystkim, zmienia się kolejność wykonywania misji. Druga zmiana polega na wybraniu drogi prowadzącej do danego celu. Tam gdzie Sonic skorzysta z Light Dasha (poruszanie się z prędkością światła), Tails doleci, a inny bohater na przykład skorzysta z rozwiązania siłowego. Niestety, czynności te są wykonywane w liniowy sposób, tak że trzeba tylko odkryć co należy zrobić, aby móc przejść dalej. Najciekawiej prezentują się właściwe etapy (z przeciwnikami). Różnią się one nie tylko celami misji, ale i jej przebiegiem. Bardzo często zabawę zaczyna się w różnych miejscach planszy, przez co początkowo można jej nawet nie poznać.