Recenzja gry The Long Dark – klimatyczny survival dla jednego gracza - Strona 3

Trybowi fabularnemu nie pomaga również fakt, że gry survivalowe i zwarta narracja to połączenie, które w większości przypadków nie ma szans powodzenia. The Long Dark nie jest tu, niestety, wyjątkiem: otrzymujemy historię w postaci kilku minut dialogu lub przerywnika filmowego, po czym przez kolejną godzinę przemierzamy kanadyjskie pustkowia, zbierając chrust lub przeczesując opuszczone domostwa. Wpływa to fatalnie na tempo prowadzenia opowieści, chociaż z drugiej strony trzeba oddać kanadyjskiemu studiu, że dzięki tej decyzji każdy epizod trwa co najmniej kilka godzin – miła odmiana po maksymalnie dwugodzinnych odcinkach dzieł Telltale Games. Szkoda natomiast, że większość tego czasu zasuwamy w tę i we w tę, robiąc za chłopca na posyłki kolejno spotykanych postaci, zamiast aktywnie poszukiwać zagubionej towarzyszki.

W opuszczonym miasteczku Milton spędzamy większość pierwszego epizodu.

Wintermute ma jednak także zalety. Dla graczy, którzy dopiero zaczynają przygodę z The Long Dark, to świetny sposób na zapoznanie się z podstawami zabawy bez permanentnej śmierci, która za każdym razem zeruje postępy w sandboksie. Tryb fabularny pozwala na zapisywanie stanu rozgrywki, ale jednocześnie daje poczuć wysoki poziom trudności i napięcie, obecne podczas samotnego przemierzania dziczy. Nadal jednak mam wrażenie, że tryb ten dla osób bardziej obeznanych z produkcją studia Hinterland będzie wyłącznie ciekawostką, przerywnikiem przed powrotem do dania głównego, jakim pozostaje samotna walka o przetrwanie.

Wakacje ze śniegiem po kolana

Ale nawet jeśli Wintermute nie jest strzałem w dziesiątkę, deweloperom udało się po raz kolejny rozszerzyć dostępną w grze zawartość. I o ile na początku wczesnego dostępu The Long Dark mieliśmy do czynienia z jedną czy dwiema lokacjami, tak trzy lata spędzone w tej fazie sprawiły, że tytuł stał się po prostu ogromny. Występuje tu kilka zróżnicowanych regionów – od skutych lodem, zdradliwych bagien aż po wysokogórskie szczyty, a solidne poznanie każdego z nich to zadanie na parę godzin. Do tego dochodzi tryb wyzwań, w którym mierzymy się ze śmiertelnie groźnym niedźwiedziem lub zbliżającą się zamiecią. No i wreszcie tryb fabularny, który po wydaniu wszystkich pięciu odcinków zajmie zapewne około 40 godzin.

Znalezienie dobrej bazy wypadowej to klucz do spokojnego przetrwania pierwszych dni.

Oprawa nie powala szczegółowością, ale świetnie potęguje zimowy klimat.

Nie mam wątpliwości, że jest wielu graczy, którzy od The Long Dark natychmiast się odbiją. Nie jest to gra idealna: oczekiwany od dawna tryb fabularny nie porywa, wykonywanie podstawowych czynności może z czasem stać się nużące, a graficznie nie ma mowy o najwyższej półce. Ale dla miłośników spokojnej eksploracji, poznawania otoczenia i rozgrywki wymagającej ciągłej nauki dzieło studia Hinterland to propozycja nie do odrzucenia. Spójrzcie zresztą na oceny graczy: mało która produkcja po trzech latach fazy wczesnego dostępu może pochwalić się 92% pozytywnych recenzji użytkowników.

Gdy raz wsiąknie się w ten niesamowity klimat, gdy poczuje się ekscytację związaną z umknięciem watasze wilków, gdy cudem przetrwa się noc na mrozie, nie ma już ratunku. The Long Dark wciąga bez litości do momentu, w którym sami zaczynamy odczuwać na własnej skórze minusowe temperatury i ostry wiatr. A jeśli jakakolwiek gra potrafi sprawić, że w środku lata człowiek chce opatulić się ciepłym kocem i wypić gorące kakao, to mamy do czynienia z czymś prawdziwie wyjątkowym.