Recenzja dodatku The Old Hunters do gry Bloodborne - pełnokrwiste DLC

From Software przy pomocy Bloodborne’a podbiło serca nowych graczy, serwując niezwykle intensywną dawkę dopieszczonego wizualnie horroru. Na naszych oczach przelały się hektolitry krwi, a jednak najwyraźniej nie mamy dosyć. Jest popyt, jest podaż – oto The Old Hunters, czyli pierwszy i być może jedyny dodatek do tej gry. Osobiście oczekiwałem tego rozszerzenia, bo bardzo podoba mi się uniwersum Bloodborne’a, ale miałem wątpliwości, czy nie okaże się ono zrobione na siłę. Odnoszę wrażenie, że From Software chciało potraktować grę jak jednorazowy projekt i w jej opracowanie włożyło całą swoją moc oraz wyobraźnię artystyczną. I rzeczywiście – nowa przygoda nie zachwyca już tak oprawą wizualną czy klimatem grozy, ale na szczęście posiada coś innego. Pewnego „przeklętego” bossa, który jak mało kto napsuł mi krwi. Sadyzm to czy geniusz? I czy The Old Hunters jest warte swojej ceny? Wracamy do Yharnam, by odpowiedzieć na te pytania.

Palicie się do gry w dodatek?

Kiepska ta służba zdrowia w Yharnam

The Old Hunters bez problemu odnajduje się w fabule i stylu Bloodborne’a – cały dodatek rozgrywa się w ramach tak zwanego „koszmaru tropiciela”, który śni się łowcom opętanym żądzą krwi. Bazując na tym, postanowiono zrobić dwie rzeczy. Po pierwsze, wykorzystać trochę materiału z podstawowej gry i oprzeć na nim nowe elementy. Po drugie, pokazać graczom nowy rozdział historii uniwersum, zabierając ich w nieco zaskakujące miejsca. Przerabianie eksploatowanych wcześniej motywów zawsze budzi pewne wątpliwości. Na szczęście From Software wykorzystuje okazję, by tradycyjnie trochę pośmiać się z gracza. Początkowa lokacja z DLC to znane wszystkim miasto obrócone w ruinę. Rozpoznajemy w nim pewne znajome elementy tylko po to, by trafić w zasadzkę. Parę razy dałem się wciągnąć w tę psychologiczną rozgrywkę i sromotnie polec. Trzeba uczciwie przyznać, że chociaż pierwsza część gry nie jest szczególnie ładna ani pomysłowa, to jednak prezentuje wysoki poziom – przejście przez miasto obfituje w zakamarki, dodatkowe wyzwania i ukryte artefakty. Słowem, standard From Software został zachowany.

Yharnam w wersji koszmarnej – jakby wcześniej miasto nie było koszmarem.

Najciekawiej robi się oczywiście, gdy The Old Hunters zabiera nas do miejsc nieco bardziej zakręconych i świeżych. W tym przypadku chodzi o – pozwólcie, że użyję określenia ogólnego – placówkę medyczną pewnej frakcji, a także... wioskę rybacką leżącą u podnóża miasta. Obie lokacje mają podobne cechy – nie są tak ładne i wizualnie dopieszczone jak te z podstawowej gry, niemniej porażają klimatem i złożonością. Przykładowo, żeby przedostać się przez pierwszą z nich, trzeba wspiąć się na pięć pięter, które obsługują dwie osobne windy. Po drodze możemy zajrzeć do wielu sal dla pacjentów i posłuchać ich „narzekań”. Powiem krótko: nie chcielibyście trafić do tego sanatorium. Wioska rybacka, zamieszkana przez zmutowane istoty przypominające kształtem Murloków, początkowo wydaje się nieciekawa, ale później jest coraz lepiej. Lubicie brodzić po kostki w larwach? Mam nadzieję, że tak, bo tutaj to normalka. Zagwozdkę z tą finalną lokacją mam jedną – czułem się w niej bardziej jak w Demon’s Souls niż Bloodbornie. Spójna wizja uniwersum z głównej kampanii trochę się rozmywa, tylko czy to rzeczywiście problem?