Recenzja gry Dragon Ball: Xenoverse - tylko dla bezkrytycznych fanów - Strona 2

Lista wojowników jest jedną z dziwniejszych w historii marki. Mimo obecności wielu znanych twarzy z animowanego tasiemca, brakuje chociażby Androida 16 czy Zarbona. Na ich miejsce wskoczyły takie „sławy”, jak żołnierze Frezera: Rasberry i Appule. Perfekcjoniści też nie będą zadowoleni – bez 2 postaci w DLC, nie osiągniemy pełnej liczby i skończymy na 49 wojownikach. Dla porównania: Dragon Ball Z: Budokai Tenkaichi 3 na PS2 miał ich 161.

Od czasu do czasu zmieniają się okoliczności, w których załatwiamy rzeczy po męsku ze szwarccharakterami znanymi z komiksu, ale takich sytuacji jest stanowczo za mało. Zważając na anomalie czasowe i alternatywne wersje wydarzeń, aż dziw bierze że twórcy nie pokusili się o coś odważniejszego. Tak jak w dość dobrym Dragon Ball Z: Shin Budokai – Another Road na PSP, podróż w czasie i eksperymenty z historią to tylko mydlenie naszych oczu – jak zwykle będziemy pomijać filmiki, żeby jak najszybciej ukończyć kilkunastogodzinną historię i odblokować postacie. Te zaś, jak przystało na gry na licencji anime, nie są dostępne od samego początku. Nie było by to problemem gdyby nie fakt że tryb fabularny jest jedną z największych wad gry. Niektóre walki niemiłosiernie się dłużą, zmuszając nas do bezmyślnego wciskania na zmianę dwóch przycisków, inne zaś doprowadzają do szewskiej pasji. Za frustrację odpowiadają tutaj głównie sztuczna inteligencja i nierówny pacing. Niektóre epickie pojedynki rozegramy w mgnieniu oka, inne zaś będziemy powtarzać kilkukrotnie, gdyż zbudowano je z kilku mniejszych starć, a te trzeba wygrać jedno po drugim. Nie pomaga w tym to, że nasi kompani są tak bystrzy, że mogliby iść na casting do Warsaw Shore, a wrogowie często spamują te same ataki i zachowują się tak, aby jak najbardziej przedłużyć walkę. Na nasze szczęście, wątek fabularny nie jest tutaj daniem głównym.

Zawsze lepiej jest się bić razem niż samemu.

Szatan serduszko nosi zerówki

Po prologu w skórze najbardziej popularnego saiyanina, otrzymujemy wreszcie pod kontrolę własną postać. Zanim stworzymy wymarzonego towarzysza obrońców Ziemi będziemy mogli wybrać jedną z pięciu ras: ludzkiej, demonicznych majin, saiyan, namek czy przedstawiciela klanu Frezera. Własna postać pojawiała się już w Ultimate Tenkaichi na poprzedniej generacji, jednak tym razem ten element odgrywa o wiele ważniejszą rolę. To właśnie w skórze stworzonego przez nas herosa spędzimy większość czasu w Dragon Ball: Xenoverse. Zbierając doświadczenie i mamonę za wygrane walki będziemy odpowiednio rozwijać naszego bohatera i ubierać go w jeszcze bardziej kolorowe czy coraz to wytrzymalsze fatałaszki. Oczywiście, twórcy nie skupili się wyłącznie na wyglądzie bohatera – jeśli chodzi o naukę ciosów i ataków specjalnych, mamy naprawdę duże możliwości.