Wkrótce. Prosto z indie #7 - Zeno Clash II, taktyczny RPG Underrail, recenzja Penny Arcade

W dość niestabilnej wersji alfa Planet Explorers można wypróbować kilka z powyższych pomysłów – pobić parę mniejszych istot, pozbierać surowce z dziwacznych roślin i zbudować swój pierwszy szałas. Gra wygląda ładniej od Minecrafta i pozwala na obserwowanie akcji z dwóch perspektyw (FPP, TPP). Możliwości w zakresie konstruowania fortów są całkiem spore, chociaż autorzy muszą jeszcze popracować nad interfejsem i ogólną płynnością swego dzieła. Po spędzeniu kilkudziesięciu minut z tą próbką umiejętności Pathea Games jestem raczej zadowolony. Wierzę, że Ci z Was, którzy fascynują się Minecraftem, także będą. Brak tu jeszcze tego wrażenia swobody i geniuszu, co cechuje grę Mojanga, ale to przecież dopiero alfa.

Wkrótce

Zeno Clash II

W 2009 roku studio ACE Team wypuściło Zeno Clash, pierwszoosobową „chodzoną bijatykę”, rozgrywającą się w jednym z najdziwniejszych światów, jakie przyszło nam oglądać w grach. Chociaż pozycja ta podobała mi się bardzo i dałem jej wysoką ocenę, czułem, że w wielu aspektach stanowi tylko „próbkę” tego, co chcieli zrealizować twórcy. Z paru rzeczy musieli bowiem zrezygnować ze względu na stosunkowo niewielki budżet. Chilijski deweloper będzie mógł naprawić to w Zeno Clash II, kontynuacji, którą pokazano po raz pierwszy na targach E3. Jakie cele i wyzwania postawiła sobie ta ekipa tym razem? Miałem okazję ją o to podpytać i usłyszeć parę ciekawostek na temat drugiej wyprawy do świata Zenozoik.

Zeno Clash II to projekt większy i ambitniejszy od pierwowzoru. Pracuje nad nim około 15 osób, jak powiedział mi Carlos Bordeu ze studia ACE Team. „Największym wyzwaniem jest bez wątpienia skala gry – jest ona znacznie większa od pierwszego Zeno Clash”. Chodzi o to, że twórcy stawiają na otwarty projekt poziomów i chcą dać graczowi pewną swobodę działania – na przykład możliwość powrotu do wcześniej odwiedzonych miejsc, aby poszukać sekretów. „Opowieść jest liniowa, ale gracz może podróżować przez poszczególne lokacje w dowolny sposób” – tłumaczy Bordeu. Producent dodaje też – „Żeby dać wam pojęcie o rozmiarach gry, mogę powiedzieć, że kilka obszarów z „dwójki” jest większych od wszystkich terenów z Zeno Clash razem wziętych”.

Na tych większych i bardziej dopieszczonych planszach trafimy na postacie niezależne, sekrety i różne wizualno-fabularne smaczki. ACE Team w dalszym ciągu inspiruje się malarstwem Hieronima Boscha oraz stylem punk fantasy charakterystycznym dla dzieł Johna Blanche’a. Nie zmieni się też sedno rozgrywki. „Walka wręcz jest wciąż głównym aspektem gry” – zapewnia producent. Naturalnie twórcy poświęcili sporo czasu, żeby dopieścić ten centralny element zabawy. Carlos wymienia dwie podstawowe kwestie, w których dokonano poprawek: „Gracz może teraz naprowadzać swoje ciosy, a przeciwnicy cechują się znacznie lepszym systemem detekcji kolizji”. Podobno podczas wymiany prawych i lewych sierpowych będziemy mogli dosłownie musnąć twarz oponenta o milimetry. „Mamy też nowe ataki i mechaniki, które pokażemy w przyszłości” – dodaje Bordeu. Zapytacie o strzelanie? Będzie na pewno, ale w dalszym ciągu jako dodatek do okładania się na pięści.

Po Zeno Clash studio ACE Team zajęło się swoim pobocznym projektem – Rock of Ages. To zabawne połączenie gatunku tower defense z grą zręcznościową, w którym autorzy inspirowali się różnymi okresami w historii sztuki.

Bardziej otwarty świat, ta sama stylistyka co poprzednio i poprawiony system walki to nie jedyne atrakcje Zeno Clash II. ACE Team postanowiło rozwinąć dodatek do konsolowej wersji swojej gry, czyli tryb kooperacji. Teraz będziemy mogli przejść w nim kampanię, dołączając do zabawy w dowolnym momencie. Producenci jeszcze projektują ten aspekt rozgrywki, ale już teraz wiedzą jedno: raczej unikną wprowadzenia partnera sterowanego przez sztuczną inteligencję, który pomagałby podczas grania w pojedynkę („Nie chcemy, żeby gra solowa zamieniła się w wielką misję eskortową”). Co poza tym? Wiadomo, że powrócą znane postacie (Golem, Father-Mother, Corwidzi), że zmieni się silnik (z Source na Unreal Engine 3), że całość będzie większa (dzięki piętnastoosobowej ekipie) oraz że grę wspiera Atlus, który wcześniej pomógł z Rock of Ages.

Ja czekam, bo już „jedynka” dała mi to, czego nie oferuje wiele mainstreamowych gier. Poczucie, że osoba po drugiej stronie, czyli autor gry, traktuje mnie serio i nie boi się szukać świeżych sposobów na budowanie tej relacji.