W to się grało - Syndicate (2)
Jedna z najciekawszych gier firmy Bullfrog Productions po blisko dwudziestu latach zostanie wskrzeszona pod postacią efektownej strzelaniny. Z tej okazji przypominamy pamiętny pierwowzór, który epatował przemocą na niespotykaną niegdyś skalę.
Część taktyczna (erteesowa) oferowała już zupełnie inne doznania. W każdym z pięćdziesięciu scenariuszy mieliśmy do wykonania określone zadanie – niekiedy trzeba było zabić jakiegoś cywila, innym znów razem przekabacić go na swoją stronę za pomocą urządzenia o nazwie Persawdotron. Najczęściej jednak eliminowaliśmy po prostu wrogich agentów, kontrolujących dane terytorium. W tego typu misjach liczyło się nie tylko dostępne uzbrojenie, ale także przyjęta taktyka. Rywalizujące z nami syndykaty dysponowały identycznymi środkami, więc o sukcesie decydowało głównie ustawienie żołnierzy na polu bitwy. Gra dość szybko wyrabiała pewne nawyki, wynikające z ułomności komputerowego przeciwnika. W Syndicate najskuteczniejszą metodą walki było odpalenie trybu adrenaliny (pozwalającego agentom na samodzielne otwierania ognia do wszystkich wrogów) i ustawienie podopiecznych tuż obok ściany dowolnego budynku. W ten sposób zmuszaliśmy atakujących nas rywali do wejścia prosto pod lufę karabinu. Taka taktyka miała też inną zaletę – nie pozwalała oponentom ostrzelać nas z dystansu.
Niektóre misje zawierały również inne ciekawe wyzwania. Czasem trzeba było skorzystać z usług kolejki, kursującej pomiędzy odrębnymi fragmentami mapy, innym znów razem agenci musieli przechwycić samochód i z jego pomocą wydostać się poza niegościnny obszar. Największą atrakcją w Syndicate było jednak zabijanie. Strzelać można było do wszystkiego – nie tylko do wrogich agentów i bandziorów, ale również od stróżów prawa i mieszkańców futurystycznych metropolii. Pod tym względem dzieło firmy Bullfrog było symulatorem mordu wówczas niespotykanym – do czasu powstania pierwszej odsłony cyklu Grand Theft Auto, w żadnej innej grze nie mogliśmy eksterminować cywilów z zimną krwią na taką skalę, zamieniając wirtualne miasta w lokacje usłane trupami. „Chciałem ich palić, chciałem ich rozstrzelać, chciałem wysadzić ich w powietrze” – komentuje możliwość masakrowania ludności cywilnej Sean Cooper – „Myślę, że i tak nie zrobiliśmy tego tak dobrze, jak chcieliśmy. Pragnąłem widzieć latające ciała, ludzi przybijanych ogniem miniguna do ściany. Bardzo chcieliśmy zaimplementować te wszystkie rzeczy, ale żeby to się udało, musielibyśmy proces produkcji wydłużyć o kolejny rok”. Ze względu na brak czasu i ograniczenia techniczne, twórcy zrezygnowali również z możliwości destrukcji budynków. Pomysł ten udało się zrealizować dopiero w sequelu, który ujrzał światło dzienne w 1996 roku.
Syndicate to pierwsza gra w historii firmy Bullfrog, która została w całości opracowana z myślą o komputerach osobistych. Zmiana wiodącej platformy sprzętowej z Amigi na PC została podyktowana koniecznością – choć twórcy dwoili się i troili, to jednak nie byli w stanie uzyskać na tej pierwszej maszynie animacji wyświetlanej szybciej niż w 12 klatkach na sekundę. Drugim powodem przesiadki na pecety była obsługa sieci – pamiętajmy, że początkowo Syndicate miał oferować wyłącznie tryb multiplayer. Amigowcy nie zostali jednak na lodzie. Konwersja przygotowana przez zespół Mike’a Disketta, choć wyraźnie ustępowała pierwowzorowi pod względem wizualnym, okazała się mimo wszystko bardzo udana.
Zachwyt w Syndicate budziła też oprawa wizualna. Autorzy postanowili wyeksploatować do maksimum możliwości jakie oferowała karta graficzna VGA i zamiast użyć powszechnie stosowanej wówczas rozdzielczości ekranu 320x200 lub 320x240, sięgnęli po 640x400. Problem sprawiała jedynie mocno ograniczona liczba kolorów – przy tak wysokiej rozdzielczości, można było wykorzystać ich zaledwie szesnaście. Z pomocą twórcom przyszedł tzw. dithering, czyli sztuczka polegająca na mieszaniu barw. Dzięki zastosowaniu tej techniki odnosiło się wrażenie, że produkt jest znacznie bardziej kolorowy, niż faktycznie były w rzeczywistości. Co ciekawe, zubożona paleta dała bardzo ciekawy efekt – świat w Syndicate prezentował się wyjątkowo surowo i posępnie, co doskonale pasowało do cyberpunkowej stylistyki gry.
KONKURS! WYGRAJ PEŁNĄ WERSJĘ GRY SYNDICATE!
Dzięki serwisowi GOG mamy dla Was małą niespodziankę – prezenty w postaci pełnej wersji Syndicate, tej samej gry, o której mieliście okazję przeczytać w niniejszym artykule! Zgarnie je pierwsze piętnaście osób, które wyślą na mój e-mail prawidłową nazwę ostatniej misji z gry. Listy proszę kierować pod adres uvi (małpa) gry-online.pl, w temacie podając hasło Konkurs Syndicate.
Syndicate stosunkowo szybko doczekał się oficjalnego rozszerzenia (wspomnianego już na początku American Revolt), a kilka lat później pełnoprawnej kontynuacji (Syndicate Wars). Sequel oferował już pełny trójwymiar, na dodatek wprowadzono w nim wiele dodatków, o których marzyli twórcy pierwowzoru – gra jednak nie zdobyła już takiego rozgłosu, jak słynny poprzednik. Lada dzień na rynku ukaże się pierwsza od bardzo długiego czasu produkcja wykorzystująca nieco zapomnianą już dziś markę. Czy zmiana koncepcji wyjdzie jej na dobre? O tym przekonamy się już dosłownie za kilkanaście dni.
Krystian Smoszna
