Generałowie w serii Command & Conquer (2)

Poza tym, jak na serię Command & Conquer przystało, każda armia dysponowała unikalną bronią ostatecznej zagłady. Amerykanie zaatakowali wroga działem jonowym, Chiny zdewastowały przeciwnika bombą nuklearną, a GLA zasypała bazę oponenta rakietami Scud. Jednak największą innowacją okazały się możliwe do zdobycia punkty doświadczenia. W następstwie prowadzonych walk wzrastała ilość posiadanych przez generała, czyli gracza, gwiazdek, które można było wymieniać na bonusy natury militarnej czy ekonomicznej. Przykładowo Amerykanie mogli w ten sposób uzyskać dostęp do nalotu dywanowego, Chiny miały możliwość poczęstowania wroga skomasowanym ostrzałem artyleryjskim, a GLA wchodziła w posiadanie wąglika.

Trzeba przyznać, że arsenał w Generals jest najbogatszy z całego cyklu Command & Conquer. Jeszcze nigdy wcześniej (ani później) entuzjasta serii nie dostał do rąk tak wszechstronnych narzędzi służących zmiażdżeniu przeciwnika. Dodatkowo ta część jako pierwsza wprowadziła do rozgrywki całą gamę ulepszeń dla budynków i formacji wojskowych. W konsekwencji każda ze stron konfliktu wymagała od grającego zastosowania różnorakiej strategii, determinowanej charakterem posiadanych jednostek.

Rozgrywka bowiem najczęściej sprowadzała się do całkowitej eksterminacji sił i instalacji strony przeciwnej. Nie oznaczało to wcale, że zabawa straciła na atrakcyjności. Już samo menu główne – pomysłowo zrealizowane, z wplecioną animacją z gry – dawało odbiorcy bardzo wymowny obraz dynamiki Generals. Poza tym takie detale jak widoczne smugi odpalonych rakiet, całkiem realistyczny grzybek atomowy czy efektowne eksplozje trafionych czołgów w jeszcze większym stopniu podnosiły atrakcyjność zabawy, a gracz w miarę postępów otrzymywał dostęp do coraz ciekawszych narzędzi zagłady.

Jednak prawdziwy potencjał Generals ujawniał się w rozgrywce wieloosobowej. Gra oferowała rzadko już dzisiaj spotykany tryb LAN oraz opcję zabawy przez Internet. Biorąc pod uwagę ogromne możliwości militarne, a co za tym idzie – niezwykłą elastyczność prowadzenia każdej ze stron, multiplayer w Generals można śmiało uznać za najlepsze w całej serii. Będąca wizytówką cyklu oprawa audio i tym razem nie zawiodła. Każda ze stron konfliktu została wyposażona we własną ścieżkę dźwiękową i typowe dla niej komendy jednostek.

Pod koniec 2003 roku Electronic Arts przygotował pierwsze, i jak się później okazało jedyne, rozszerzenie do Command & Conquer: Generals – Zero Hour. Nie był to wcale byle jaki dodatek. Oferował bowiem trzy nowe kampanie, znacznie bardziej dopracowany silnik gry, dodatkowe ulepszenia, jednostki, budynki i tryby zabawy wieloosobowej. Produkt wprowadzał również podział generałów na klasy – specjalizujące się np. w broni toksycznej, lotnictwie czy piechocie.

Z dzisiejszej perspektywy stworzenie Generals przez Electronic Arts wydaje się bardzo dobrym posunięciem, które śmiało można nazwać sukcesem. Świadczy o tym fakt uzyskania przez ten tytuł wysokich not – średnia na serwisie Metacritic wynosi 84%. Dodatkowo gra do dzisiaj sławna jest dzięki rozgrywkom wieloosobowym i niemałej ilości różnorakich modów, powstającym zresztą do dziś. Biorąc po uwagę fakt, że typowych erteesowych produkcji, ilustrujących wojnę z użyciem względnie współczesnego i realnego arsenału, można policzyć na palcach jednej ręki, nie dziwi, że grono wiernych fanów gorączkowo oczekuje kontynuacji Generals. Czy w tej roli sprawdzi się Command & Conquer: Alliances? Pożyjemy, zobaczymy.