Polecamy Recenzje Przed premierą Publicystyka Warto zagrać Artykuły PREMIUM
Publicystyka 10 listopada 2011, 12:46

autor: Kamil Ostrowski

Assassin’s Creed II. Poprzednio w serii Assassin's Creed

W przededniu premiery Assassin’s Creed: Revelations warto przypomnieć sobie opowieść zaprezentowaną w dotychczasowych odsłonach cyklu autorstwa studia Ubisoft Montreal.

Assassin’s Creed II

Kolejna część serii rozpoczyna się w kilka godzin później. Desmond wciąż jest więźniem współczesnych templariuszy, gdy pojawia się Lucy Stillman, podwójna agentka, będąca w rzeczywistości asasynem. Nowa sojuszniczka uwalnia go z niewoli i podłącza na moment do Animusa, jednocześnie kopiując zachowane w nim pliki. Bohaterom udaje się uciec Abstergo, a następnie dotrzeć do kryjówki, gdzie Desmond poznaje dwóch kolejnych sojuszników – Shauna Hastingsa i Rebeccę Crane, odpowiedzialnych za stworzenie własnej wersji Animusa.

Prędko okazuje się, że zabawa ze wspomnieniami przodków jeszcze się nie skończyła. Współcześnie liczba asasynów jest drastycznie mała, templariusze zyskali dużą przewagę w odwiecznym konflikcie, którą bezlitośnie wykorzystują. Desmond musi poznać historię Ezio Auditore da Firenze, swego kolejnego krewnego, żyjącego w renesansowych Włoszech, aby zdobyć dalsze wskazówki dotyczące lokalizacji Fragmentów Edenu, zanim znajdzie je Abstergo. Poza tym, jak zauważa Lucy, Efekt Krwawienia ma coraz większy wpływ na Desmonda – nabywa on umiejętności będących częścią szkolenia asasynów, co pozwala mu w szybki sposób zwiększyć swoją „wartość bojową” w rzeczywistym świecie.

Nie zwlekając, bohater „wspomina” Ezio, młodego włoskiego szlachcica, żyjącego w piętnastym wieku, zaabsorbowanego głównie romansami i zabawą. Pasmo przyjemności kończy się, gdy pod adresem jego rodziny ze strony siatki konspiratorów pada niesłuszne oskarżenie o zdradę. Ojciec Ezio i dwaj jego bracia zostają powieszeni, a ich nazwisko zhańbione. Dzięki ostatnim instrukcjom rodzica bohater odkrywa w swoim domostwie tajny pokój, a w nim ubrania i broń asasyna. Wraz siostrą i matką ucieka do Monteriggioni, gdzie czeka na nich wuj – Mario. Ezio bez zwłoki przystępuje do treningu, który uczyni z niego prawdziwego asasyna, a zarazem narzędzie zemsty pragnące sprawiedliwości dla swojej rodziny.

Młody mężczyzna po pewnym czasie odkrywa, że liderem spiskowców jest templariusz – Rodrigo Borgia, którego zamiarem jest obalenie rządów słynnej rodziny Medyceuszy i przejęcie kontroli nad znaczną częścią Włoch. Szybko dowiaduje się także, że Hiszpan ma w rękawie asa – Jabłko Edenu – to samo, które Altair wydarł z martwych rąk Al Mualima trzysta lat wcześniej. Borgia prowadzi poszukiwania ukrytego miejsca zwanego Kryptą, gdzie jakoby ma znajdować się więcej Fragmentów Edenu.

Bohater walczy z Borgią z pomocą swoich sojuszników, których udało mu się zdobyć podczas podróży po Włoszech. W obliczu klęski Hiszpan ucieka, zostawiając Jabłko Edenu. Okazuje się, że odsiecz młodzieńca składa się z członków bractwa asasynów, które oficjalnie przyjmuje go w swoje szeregi. Templariusze zostają chwilowo odparci. Jednak kilka lat później Rodrigo Borgia zdobywa silne wpływy w Kościele i urząd papieża, przyjmując imię Aleksandra VI, co jest tym istotniejsze, że papieska laska jest kolejną Cząstką Edenu. Ezio i jego sprzymierzeńcy w tym czasie odkrywają, że Krypta znajduje się dokładnie pod Watykanem.

Młody Auditore próbuje dokonać zamachu na Borgię, któremu jednak udaje się odeprzeć atak, a nawet odzyskać Jabłko Edenu. Papież zmierza do Krypty, którą nieudolnie stara się otworzyć – dochodzi do kolejnej walki, z której ostatecznie zwycięsko wychodzi Ezio. Tryumfując, asasyn postanawia oszczędzić swojego przeciwnika, mając już dosyć nieustannego rozlewu krwi.

Ezio otwiera Kryptę, gdzie jednak nie czekają na niego kolejne Fragmenty Edenu, a holograficzny przekaz pozostawiony przez tajemniczą istotę, która nazywa siebie Minerwą. Jak tłumaczy, jest przedstawicielką starożytnej rasy, która osiedliła się na Ziemi w zamierzchłych czasach. Większość jej gatunku zmarła podczas niesprecyzowanego bliżej kataklizmu. Ostatni z jej pobratymców podnieśli Ziemię z gruzów, a następnie stworzyli ludzi na swoje podobieństwo. Po pewnym czasie pokojowa koegzystencja dobiegła kresu i rozpoczęła się wojna pomiędzy dwiema rasami. Ludzie ostatecznie zwyciężyli, a resztki przedstawicieli starożytnych przybyszów zamknęły się w świątyniach rozrzuconych po całym globie, pragnąć zapobiec katastrofie, która kiedyś nieomal unicestwiła ich własny gatunek. Minerwa, kończąc swój wywód, zwraca się bezpośrednio do Desmonda, zdradzając, że zdaje sobie sprawę, iż w przyszłości usłyszy on jej ostrzeżenie za pośrednictwem Animusa. Wspomnienie znika, a bohater wraca do teraźniejszości, w której zmuszony jest odeprzeć atak agentów Abstergo. Gra kończy się w chwili, gdy asasyni uciekają do innej kryjówki.

Podczas opowiadanej w Assassin’s Creed 2 historii Ezio spotyka wiele znamienitych rzeczywistych postaci, między innymi młodego Leonarda da Vinci. Wielki umysł tamtego okresu występuje tu w znacznej mierze jako tłumacz i wynalazca. Zaopatruje on bohatera w nowe typy broni, konstruowane na bazie planów z Kodeksu Altaira, którego pojedyncze strony gracz znajduje w trakcie zabawy.

Ezio – poprzez rozwiązywanie zagadek aktywowanych w różnych częściach miasta – odkrywa fragmenty „Prawdy” – materiału wideo pozostawionego przez Obiekt 16 w Animusie. Pokazuje on mężczyznę i kobietę uciekających przed czymś w futurystycznym środowisku. W ostatniej scenie Ewa demonstruje Adamowi Jabłko Edenu, mówiąc: „Adam, mam je”. Następnie film się urywa, a na ekranie wyświetla się krótki kod binarny, który w używanym przez programistów standardzie ASCII oznacza „EDEN”.