Heroes of Might and Magic III: The Restoration of Erathia. Bohaterowie mocy i magii, cz. 1
Oto pierwszy z dwóch artykułów, w którym przybliżamy historię kultowej nad Wisłą serii Heroes of Might and Magic.
Heroes of Might and Magic III: The Restoration of Erathia
Fabuła wydanej w marcu 1999 roku trzeciej odsłony startowała dokładnie w tym miejscu, w którym kończyła się historia przedstawiona w Might and Magic VI: Mandate of Heaven. Opowieść zaczynała się w momencie, gdy wieści o zabójstwie Króla Gryphonhearta dotarły do jego córki, czyli Królowej Catherine. Ta, obawiając się, że okoliczne mocarstwa mogą wykorzystać sytuację do poszerzenia własnych terytoriów, zgromadziła potężną flotę wojenną i wyruszyła do ogarniętej chaosem Erathi. Po dotarciu na miejsce okazało się, że spełniły się najgorsze przypuszczenia i królestwo całkowicie pochłonęła wojenna pożoga wzniecona przez żądnych władzy lokalnych baronów. Wojska królowej nie bez trudu przedarły się do stolicy, umożliwiając ostatecznie osadzenie Catherine na tronie i rozpoczęcie procesu przywracania granic do ich pierwotnego kształtu. W rzeczywistości było to jednak jedynie preludium do prawdziwych kłopotów, ponieważ wkrótce potem musieliśmy stawić czoła armiom nekromantów, którzy – jak się okazało – byli odpowiedzialni za śmierć Króla Gryphonhearta. Gracze wcielali się w jednego z podległych Królowej generałów i ich zadaniem było pomszczenie śmierci jej ojca oraz odzyskanie zagrabionych ziem Erathi. W przeciwieństwie do poprzednich odsłon cyklu opowiadana fabuła odgrywała w Heroes of Might and Magic III bardzo istotną rolę i nieraz potrafiła zadziwić zaskakującymi zwrotami akcji.
Trzecia część ponownie została oparta na fundamentach pierwszej odsłony, wprowadziła jednak całą masę nowości i usprawnień. Dużą metamorfozę przeszła oprawa audiowizualna. Grafika była dokładniejsza i porzuciła bajkowe kolory na rzecz nieco bardziej poważnego stylu. Do tego doszła wspaniała ścieżka dźwiękowa, wypełniona symfonicznymi utworami, które regularnie rozbrzmiewały w pokojach fanów długo po tym, jak ukończyli oni grę. Wśród zmian w rozgrywce najważniejsze było wprowadzenie dwupoziomowego świata. Poza tradycyjnymi terenami na powierzchni pojawiły się bowiem także podziemia, w postaci labiryntów tuneli i jaskiń, umieszczonych pod główną mapą. W te rejony prowadziły mające postać gigantycznej czaszki wrota. Ponownie rozszerzono katalog bohaterów i gra wzbogaciła się o zamki typu Inferno oraz Forteca. Co więcej, zwiększono z pięciu do siedmiu liczbę możliwych do zwerbowania w każdym grodzie oddziałów, co w połączeniu z podziałem wszystkich istot na wersje podstawowe oraz zaawansowane rozbudowało katalog jednostek do imponujących rozmiarów. Bohaterowie nie tylko otrzymali dostęp do większej liczby zdolności, ale każdy uzyskał też osobistą umiejętność rozwijaną następnie wraz z ogólnym wzrostem doświadczenia postaci. Niemałe zmiany zaszły też w magii, którą podzielono na cztery szkoły – ognia, wody, powietrza i ziemi.
Wszystko to stworzyło produkcję wyjątkową, zasługującą w pełni na miano arcydzieła. Pomimo ponad jedenastu lat na karku Heroes of Might and Magic III wciąż stanowi jedną z najwybitniejszych gier strategicznych w historii i regularnie zdobywa serca nowych miłośników. Był to szczytowy punkt w historii cyklu i do dzisiaj większość fanów uważa, że to właśnie „trójka” jest najlepszą odsłoną serii. Rozległe kampanie wraz z doskonałym generatorem losowych aren oraz rozbudowanym, a jednocześnie bardzo prostym w obsłudze edytorem map powodowały, że ludzie spędzali przy tej grze całe miesiące i nie żałowali ani minuty.
Gra doczekała się dwóch rozszerzeń w postaci Armageddon’s Blade oraz The Shadow of Death. Tym razem studio New World Computing, pomne porażki The Price of Loyalty, opracowało oba tytuły samodzielnie. Dodatki rozbudowywały zawartość gry m.in. o zamek Elementalisty oraz masę nowych istot, budynków i przedmiotów, a także wprowadzały innowacje, takie jak możliwość zostawiania oddziałów na straży zasobów czy wpływające na szybkość przemarszu wojsk na mapie nowe typy terenu. Elastyczność silnika i potężne narzędzia udostępnione publiczności zaowocowały masą przeróżnych modyfikacji, z których najbardziej godną uwagi było In the Wake or Gods. Stworzony przez rosyjskich fanów mod był tak rozbudowany, że sporo osób do dziś określa go mianem „Heroes of Might and Magic 3.5”. Wprowadzał on dodatkowy surowiec (metal zwany mithrilem) oraz masę nowych budowli i potworów. Olbrzymią innowacją było zaimplementowanie języka skryptów, znanego jako Event Related Model (w skrócie ERM), który pozwalał m.in. na prostą i niemal dowolną zmianę generowanej losowo planszy.
 | Heroes Chronicles było serią minigier opartych na silniku trzeciej części. Charakteryzowały się one uproszczonymi mechanizmami rozgrywki, olbrzymim naciskiem położonym na fabułę oraz brakiem jakichkolwiek trybów multiplayer. Eksperyment nie okazał się wielkim sukcesem, ale poszerzył wiedzę fanów o ich ukochanym uniwersum i stanowił interesujący prequel do czwartej odsłony. Ponadto Chronicles można spokojnie uznać, ze jednego z protoplastów gier epizodycznych. W skład serii wchodziło osiem opowieści:
Cztery pierwsze zostały wydane w wersjach pudełkowych, The World Tree oraz The Fiery Moon dostępne były za darmo do pobrania dla każdego, kto posiadał przynajmniej dwa płatne epizody. Natomiast dwie ostatnie opowieści ukazały się w jednym pudełku pod nazwą The Final Chapters. |
