Historia koszykówki, ligi NBA i koszykarskich gier komputerowych (3)

W latach 60-tych ligę zdominował wyłącznie jeden zespół - Boston Celtic. Prowadzony przez Red’a Auerbacha w ciągu 13 lat wygrał ligę aż 11 razy. W dzisiejszych czasach przy dużej rotacji zawodników taka dominacja jednego zespołu jest praktycznie niemożliwa (nie wiadomo jak potoczyłyby się losy Bulls, gdyby nie dwuletnie „wakacje” Jordana).

W 1967 roku utworzyła się konkurencyjna do NBA liga ABA (American Basketball Association). W pierwszych latach swojej działalności pozyskała kilku wartościowych zawodników, późniejsze gwiazdy ligi. Rywalizacja między dwoma konkurencyjnymi ligami nie trwała długo. Wraz z rozwiązaniem ABA w 1976 do NBA przeniosły się kolejne 4 drużyny. W jednych z tych zespołów grał „Dr J”, czyli Julius Erving, który swoim niezwykle dynamicznym i widowiskowym stylem gry nadał koszykówce nowy wizerunek (jego specjalnością były przede wszystkim wsady np. Tomahawk Jam, czy tez wsad z linii rzutów wolnych, na którym w późniejszym czasie wzorował się także Michale Jordan).

Na kolejną modyfikację przepisów czekaliśmy do 1979 roku, kiedy to wprowadzono rzut za 3 punkty. Dzięki tej innowacji rzuty zza łuku (7.24 m) stały się potężną bronią, pozwalającą na nowe taktyczne rozgrywanie akcji. Szczególnie końcówki meczów były przez to bardziej pasjonujące, gdyż dzięki takim rzutom można było szybko odrobić stratę punktową. Pierwszym graczem, który celnie trafił za 3 punkty był Chris Ford późniejszy trener bostońskich Celtów.

W latach 80 liga zyskała znacznie na popularności a to za sprawą rywalizacji dwóch wielkich zespołów: LA Lakers (3 tytuły) i Boston Celtic (5 tytułów). Była to także rywalizacja indywidualna Lary’ego Birda (uważanego przez specjalistów za najlepszego białego w tej grze) oraz Ervina „Magic” Johnsona.

19 VI 1984 – dzień draftu. Komisarz ligi David Stern ogłasza wybór z numerem 3 Michaela Jordana przez zespół z Chicago. Od tej chwili nastała w koszykówce nowa era – era Jordana.

Michael zajął miejsce wśród tych sportowców, którzy na zawsze zmienili oblicze sportu, który uprawiali. Chicago Bulls prowadzeni przez Jordana zdobyli 6 mistrzowskich pierścieni w ciągu 8 lat.

W 1992 roku na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie po raz pierwszy w historii zawodowcy amerykańscy spotkali się z amatorskimi drużynami reprezentującymi inne kraje. Jedyny w swoim rodzaju „Dream Team” prowadzony przez Chucka Daly wygrywał średnio różnicą 44 punktów promując tym samym koszykówkę na całym świecie.

W kolejnych latach nastąpiło poszerzenie ligi o dwa zespoły z Kanady, dzięki czemu NBA stała się zbliżona do równie popularnej ligi hokejowej NHL. W sezonie 1998-99 doszło do pierwszego lockout’u w historii ligi. Przyczyną były nieporozumienia na linii właściciele klubów – zawodnicy w sprawie wynagrodzenia (wszystko wskazuje, że do takiego stanu przyczynił się Kevin Garnett podpisując gigantyczny kontrakt na 124 miliony $). Po podpisaniu porozumienia liga wystartowała w skróconym sezonie 3 miesiące później.

Myślę, że każdy kibic zna dalszą historię koszykówki. Pojawili się nowi zawodnicy, gwiazdy chcące zająć miejsce po Jordanie (Bryant, Carter, Iverson). Po jednorocznym panowaniu San Antonio Spurs, już drugi sezon ligę wygrali gracze z Los Angeles (trenowani przez najskuteczniejszego coacha Phila Jacksona). Czy po raz trzeci z rzędu zdobędą mistrzowskie pierścienie?. Przekonamy się o tym w nadchodzącym sezonie, który za sprawą nieoczekiwanego powrotu Michaela Jordana zapowiada się na niezwykle interesujący.