Poprzednio w Prince of Persia (5)

Kiedy Książę odzyskuje przytomność, widzi, jak dwóch żołnierzy zabiera nieprzytomną Kaileenę do miasta. Rzuca się więc w pościg za nimi.

Na ulicach panuje chaos. Obcy żołdacy napastują miejscową ludność, gdzieniegdzie wciąż jeszcze trwają mniejsze lub większe potyczki. Odwaga i poświęcenie to jednak za mało, aby przechytrzyć los. Za atakiem na Babilon stoi podstępny wezyr, którego Książę zabił kilka lat wcześniej. Jak to możliwe? W tym momencie do bohatera dociera, że jego poczynania na Wyspie Czasu sprawiły, iż to, co niegdyś wydarzyło się w Azad, w obecnej rzeczywistości nigdy nie miało miejsca. Wezyr nie zginął, ponieważ nigdy ze sobą nie walczyli. A dla Kaileeny jest już za późno na ratunek, ponieważ przeciwnik właśnie wbił jej w serce trzymany w dłoni Sztylet Czasu. Ze stojącej tuż obok Klepsydry Czasu wysypują się Piaski, ponownie przemieniając wszystkie znajdujące się w tym miejscu osoby. Zmienia się wezyr, zmienia się czworo jego przybocznych. Nawet Książę, pozbawiony jakiejkolwiek ochrony staje się podatny na zawarte w Piaskach zło, dotkliwie raniąc rękę łańcuchem należącym do Mahasti, osobistej strażniczki wezyra. Bohater ucieka, zabierając ze sobą jednocześnie sztylet, który ponownie daje mu umiejętność władania czasem.

Piaski zadały jednak bohaterowi znacznie poważniejsze rany. Wkrótce daje o sobie znać jego mroczne alter ego, które potrafi chwilowo przejąć kontrolę nad jego poczynaniami. Głównym pragnieniem Mrocznego Księcia jest zemsta. To ona go motywuje i powoduje, że stwór staje się bezwzględny w swoich działaniach. Piaski oddają także we władanie bohatera potężną broń, którą jest łańcuch umożliwiający nie tylko atakowanie wrogów, ale również pozwalający na wykonywanie nowych, niedostępnych wcześniej akrobacji.

Kanałami Książę dostaje się poza obręb miasta, do położonej w jego pobliżu fortecy. Ona również została opanowana przez wroga, a jedynym sposobem powrotu jest ucieczka rydwanem. W czasie szaleńczej jazdy Książę niemal tratuje klatkę, z której wychodzi pewna tajemnicza postać. Bohater jednak już tego nie widzi, poganiając konie, by jak najszybciej dotrzeć w obręb murów miejskich.

Ową postacią okazuje się Farah, która jednak w obecnej teraźniejszości nigdy nie spotkała Księcia. Co nie przeszkadza jej udzielać mu pomocy podczas przeprawy po dachach i ulicach stolicy. Porozumienie pomiędzy nimi trwa dopóty, dopóki dziewczyna nie poznaje drugiego alter ego towarzysza. Przerażona i oszukana ucieka, aby ostatecznie przekonać młodzieńca, że jego uczynki jako Mrocznego Księcia są na wskroś przesiąknięte złem i egoizmem. W międzyczasie bohater staje do pojedynków z przybocznymi wezyra. Najpierw trafia na arenę, gdzie toczy walkę z wielkim, przekształconym w potwora Klompą. W haremie krzyżuje oręż z poprzednią właścicielką łańcucha, Mahasti, zaś na pędzącym rydwanie pokonuje uzbrojonych w wielki miecz i topór Bliźniaków.

Wspólna wędrówka z Farah kończy się w chwili, kiedy znowu pojawia się wezyr. Porywa on księżniczkę, by uczynić ją swoją królową, zaś Księcia strąca do głębokiej, wyschniętej studni.

Poprzez niemożność zaczerpnięcia wody czy piasku, bohaterowi niemal w ostatniej chwili udaje się porzucić mroczne alter ego i odzyskać kontrolę nad swoim ciałem. Książę odnajduje w podziemiach także zwłoki ojca oraz leżący przy nim miecz. Ostatecznym jego celem jest teraz dotarcie na szczyt Wieży Babel i pokonanie wezyra.

To jednak nie wezyr stanowi największe niebezpieczeństwo, a odrzucone alter ego, z którym bohater toczy swój ostatni pojedynek. Stawką jest życie jego, Farah oraz przyszłość Babilonu. Ostatecznie los w końcu uśmiecha się do Księcia, pozwalając mu poślubić ukochaną i zasiąść na królewskim tronie.

Przemek „g40st” Zamęcki