Dragon Age bez tajemnic (2)

Patrycja Rodzińska: Czym jest Dragon Age: Początek?

Greg Zeschuk: Z naszego punktu widzenia Dragon Age: Początek to duchowy następca Baldur‘s Gate. Chcieliśmy jednak tę grę pogłębić, stworzyć atmosferę grozy i strachu. Stworzyć grę pełną wspaniałych bohaterów, z rozbudowaną fabułą.

Greg tworzy swoją drużynę, która może składać się maksymalnie z czterech postaci. Narzędzie do tworzenia postaci w Dragon Age: Początek pozwala wybrać jedną z ras, zdolności, rodzajów wyposażenia, cech cielesnych. W trakcie gry będziemy mogli przejąć kontrolę nad każdym z członków drużyny i pokierować jego działaniami.

Greg: Plaga to największe nieszczęście, jakie dotknęło ziemię. Kiedy plaga się rozprzestrzenia i nabiera siły, wszystkie ludy zobowiązane są do łączenia się w walce. A oto grupa, którą stworzyłem. Przewodzi jej elfka o imieniu Winter, która jest członkinią Szarej Straży. Stosunki między elfami i ludźmi w przeszłości układały się różnie, przez co elfowie nie mają zaufania do ludzi. A to dziewczyna o imieniu Morgan, która ma umiejętność przemieniania się w różne postacie (w trakcie walki zmienia się w niedźwiedzia). To bardzo przydatna cecha To z kolei Alister. I jeszcze jeden bohater, który dysponuje umiejętnościami skradania się. Tutaj mamy skalę, która pokazuje stosunki między członkami drużyny. Jeśli stosunki miedzy postaciami ocieplają się, postać może uczyć naszego bohatera rożnych dodatkowych umiejętności. Oczywiście, stosunki miedzy postaciami mogą ocieplić się na tyle, by zaowocować romansami.

Plaga to największe nieszczęście, jakie dotknęło Ferelden.

Greg zbiera swoją czteroosobową drużynę i udaje się do wioski elfów. Po dość długiej rozmowie z przywódcą, team Grega postanawia pomóc w wytępieniu wrogich elfom wilkołaków, mieszkających w lesie sąsiadującym z ich wioską. Wilkołaki dopuściły się napaści na elfy, a tym z kolei pod wpływem ich ukoszeń grozi przemiana w potwory. Jedyny ratunek to odnalezienie szefa wilkołaków o imieniu Chory Kieł, wyrwanie mu serca i dostarczenie go przywódcy elfów – Zatrianowi. Mało subtelne to rozwiązanie, ale wierzcie mi, ta gra jest absolutnie dorosła i mroczna. Greg decyduje się pomóc elfom, odnajduje wilkołaki, a także opiekującą się nimi Panią Jeziora, którą z przywódcą wilkołaków zdaje się łączyć „coś więcej”. Z każdym dialogiem, a jest ich tu w sumie kilka tysięcy, fabuła komplikuje się coraz bardziej. Okazuje się bowiem, że przywódca elfów oszukał naszą drużynę i nie wyjawił prawdy, o tym, że setki lat temu w gniewie i żalu po zamordowanym synu i zgwałconej córce, to on sam rzucił klątwę, przez którą cierpią teraz jego ludzie.

Greg: Przyszliśmy zabić Chorego Kła, ale mając nowe informacje, możemy podjąć inną decyzję. W trakcie gry podejmujemy trudne decyzje. Albo nadal pozostajemy w przymierzu z Zatrianem, albo przyłączamy się do silniejszych sprzymierzeńców, czyli wilkołaków.

Greg, ku radości Pani Jeziora, postanawia przyłączyć się do wilkołaków i zabić Zatriana. Jeden z członków grupy Grega jest przeciwny mordowi nad współbratymcami Zatriana ze względu na swoje rodzinne koligacje. To kolejny czynnik, który wpłynie na przebieg rozgrywki. Dochodzi do bitwy. Po wygranej walce nasza drużyna zyskuje potężnego sprzymierzeńców – wilkołaki.

Patrycja: Walka, jak dla mnie, przypomina tę znaną z Baldur’s Gate.

Greg: To prawda. Połączyliśmy sposób prowadzenia walki znany z Baldur’s Gate i KOTOR-a w jedno. Walki opierają się na turach, ale nie jest to walka stricte turowa. Mamy opcję wstrzymania bitwy, zastanowienia się i wybrania odpowiedniej taktyki dla każdej postaci, wydania drużynie rozkazów.