15 lat Dooma! (10)

W tym samym roku do kin wszedł obraz Doom polskiego reżysera Andrzeja Bartkowiaka. Film dla większości fanów nie okazał się godną ekranizacją komputerowej sagi, choć w stosunku do nieudolnych prób niemieckiego reżysera Uwe Bolla i tak może pochwalić się lepszymi notami. Krytycy wypominali twórcom niepotrzebne zmiany w fabule względem historii opowiedzianej w trzecim Doomie, na którym zresztą wzorowano adaptację, nastawienie nielicznych potworów na walkę w zwarciu i deficyt atmosfery, jaką charakteryzował się wirtualny odpowiednik. Główne role w filmie zagrali Karl Urban, Dwayne „The Rock” Johnson (m.in. Król Skorpion) i Rosamunda Pike.

Wróćmy jednak w te pędy przed komputery. Faktem jest, że Doom numer 3 to już gra nieco leciwa. Mimo wszystko trzeba uczciwie przyznać, że pomimo tych czterech lat na karku, w dalszym ciągu potrafi wyglądać lepiej niż niektóre obecnie wydawane programy, nie mówiąc już o grywalności. Zamiast jednak po raz kolejny penetrować opustoszałe i pełne demonów marsjańskie instalacje, sugeruję dać szansę licznym modom. Szczególnie efektownie prezentuje się Classic Doom 3, który – jak sama nazwa wskazuje – wzoruje się na sędziwym pierwowzorze. Utalentowani autorzy na warsztat wzięli pierwszy, pamiętny epizod Knee-Deep in the Dead. Radzę również śledzić stałe postępy w pracach nad The Dark Mod. Ta totalna konwersja zamierza zamienić Dooma w grę thiefopodobną, czyli proponuje rozgrywkę w rodzaju ukrywania się w cieniu (to pewnie będziemy biegać po całej planszy) i walenia cichaczem strażników po głowach. Beta testy zaplanowano na grudzień tego roku.

Swoją drogą, jak już jesteśmy przy modyfikacjach, wypada troszkę napomknąć i o tych mniejszych, jak stałe źródło światła przy broni, flary zamiast granatów bądź niekulturalnie pokazać palcem przeróbkę zapobiegającą rozpływaniu się w powietrzu poległych sługusów Piekła. Do wszystko jest w Internecie i czeka na Wasze odkrycie, nawet specjalna łata umożliwiająca odpalenie Dooma 3... na kartach graficznych z rodziny Voodoo.

Zmodyfikowany silnik z efektami OpenGL i Direct 3D. Mówcie mu Doomsday.

Fanatycy klasycznego Dooma szukający nowych wyzwań i krzywiący się na widok kolejnego prymitywnego fanowskiego etapu, być może powinni zastanowić się nad produkcjami pochodnymi. Myślę tu o DoomRL, znanym także jako Doom the Roguelike, którego autorem jest Polak, Kornel Kisielewicz. Gra to oczywiście typowy rogalik o tekstowym interfejsie w standardzie ASCII wspierany prostymi regułami cRPG. A skoro już o odgrywaniu ról mowa, to na rynku nieźle trzyma się Doom RPG. To dzieło Fountainhead Entertainment dedykowane jest jedynie telefonom komórkowym i oferuje nabywcom zabawę w Dooma na zasadach znanych z takich legendarnych pozycji jak Eye of the Beholder czy Dungeon Master. Zwolennikom wieloosobowych potyczek chciałbym tymczasem zarekomendować mod Skulltag. Stał się on na tyle popularny, że doczekał nawet wsparcia popularnego narzędzia dla graczy o nazwie Xfire. Owa przeróbka zapewnia drobiazgową personalizację własnej postaci i nad wyraz pomysłowe tryby rywalizacji online. Do grania zawsze jest ktoś chętny.

Zastanawiam się, co przyniesie przyszłość. Na pewno będzie nią Doom 4, już przecież niemrawo zapowiedziany. Ponadto ciekawe amatorskie projekty napędzone czwartą generacją silnika zastosowanego w Doomie 3. Upublicznienie w przyszłości kodu źródłowego swojego dziecka, już w zeszłym roku ogłosił John Carmack, co właściwie jest normą w jego wykonaniu. Podobne praktyki stosował wcześniej... ale dajmy już temu spokój, niech coś w końcu zostanie na dwudziestolecie. Do miłego przeczytania (mam nadzieję!) za pięć lat.

Daniel „Thorwalian” Kazek