Przystanek Śmiechowice. Słynni twórcy gier - Peter Molyneux

Za koncepcją Syndicate stał Molyneux, jednak większą część pracy wykonał już sam zespół. Peter już nie zajmował się samodzielnie programowaniem, tylko zasiadł w fotelu producenta i nadzorował pracę reszty ekipy. W tym czasie też zajmował się osobiście dwoma kolejnymi projektami: Magic Carpet i Theme Park, które na rynku zadebiutowały rok później.

Idea przyświecająca stworzeniu Theme Park była niezwykle prosta: ekonomiczna gra z przymrużeniem oka, w której za fasadą głupkowatości i naiwności designu kryłyby się niezwykle skomplikowane algorytmy Sztucznej Inteligencji. Molyneux ponownie zajął się kodowaniem, co czynił zwykle nocami, gdyż w dzień zmuszony był zajmować się sprawami biznesowymi firmy i doglądaniem innych projektów. „Naprawdę kocham wesołe miasteczka. Są to miejsca, w których coś może pójść nie tak jak powinno, może nastąpić jakaś katastrofa. I są to także miejsca, które każdy z nas potrafi sobie wyobrazić.” – powiedział kiedyś przewrotnie.

Theme Park. W owym czasie intro do tej gry szokowało wysokim poziomem wykonania.

Theme Park odniósł ogromny sukces w Europie, jednak w Stanach Zjednoczonych była to najsłabiej sprzedająca się z dotychczas wydanych przez Bullfrog gier. Łącznie do rąk klientów trafiło trzy i pół miliona kopii programu. Dla odmiany, wydany w tym samym roku Magic Carpet, w którym gracz wcielał się w wezyra wykorzystującego jako środek transportu latający dywan, był najgorzej sprzedającą się grą firmy w ogóle. Program, chwalony za innowacyjność i uważany powszechnie za techniczny majstersztyk, kompletnie nie trafił w gusta klientów, którzy wtedy ekscytowali się Doomem, nie mniej nowatorską jak na owe czasy produkcją id Software. Marsjańskie piekło wydawało się atrakcyjniejszym miejscem niż klimat Baśni Tysiąca i Jednej Nocy. Magic Carpet był także kolejnym tytułem, który w trakcie prac nad nim nosił nazwę Creation. Jako ciekawostkę warto podać fakt, że początkowo akcja Magicznego Dywanu miała rozgrywać się w podwodnych miastach zbudowanych w uniwersum znanym z gry Syndicate.

Przystanek Śmiechowice

W 1995 roku światło dzienne ujrzały dwie kolejne gry studia Bullfrog: Magic Carpet 2 i wykorzystujące jego silnik wyścigi zatytułowane Hi-Octane. Był to także początek kryzysu w firmie, która - jak się okazało - postawiła sobie zbyt ambitny cel jednoczesnej produkcji kilku tytułów. Presja czasu i polityka coraz bardziej agresywnie zachowującego się Electronic Arts spowodowała, że Peter Molyneux zdecydował się sprzedać firmę temu koncernowi. Doszło nawet do tego, że Bullfrog jednocześnie pracował nad co najmniej siedmioma tytułami, a to, nawet jak na tak doświadczoną ekipę, która w międzyczasie rozrosła się do dziewięćdziesięciu osób, było zbyt wiele. Jednym z owych tytułów był autorski pomysł Petera - Dungeon Keeper. Zanim jednak ujrzał on światło dzienne w takim kształcie, w jakim znamy go dzisiaj, w Tamizie upłynęło jeszcze dużo wody.