Mrok i zagrożenie, czyli seria Splinter Cell - cz. 2 (7)

Niestety, Kolekcjoner nie jest dziełem samego mistrza Clancy’ego, a Raymonda Bensona podpisującego się jako David Michaels. Książka opisuje operacje Sama Fishera polegające na wykryciu i zneutralizowaniu zabójców innych agentów z organizacji Third Echelon. Główny bohater szybko zdobywa informacje, na podstawie których może powiązać te morderstwa z ważną postacią wojny iracko-irańskiej z lat 80., Nasirem Tarighianem, a także z tureckim biznesmenem Namikiem Basaranem. Większość akcji Fishera bardzo przypomina te z gier – bohater stawia na skryte działanie, wykorzystuje również cały swój ekwipunek. To właśnie stanowi siłę książki i sprawia, że jej targetem są fani Sama. Trudno nazwać Kolekcjonera (a także jego sequel) bestsellerem, lecz wielbiciele Fishera powinni się nim zainteresować.

Po Kolekcjonerze pojawił się kolejny tom zatytułowany Operacja Barakuda, który jest rozwinięciem historii z poprzedniej książki. Główny bohater koncentruje się na infiltracji i likwidacji grupy zajmującej się handlem bronią, z którą związany był niegdyś Nasir Tarighian. Jak się wkrótce okazuje, handlarze nie są zwyczajnymi przestępcami, lecz najemnikami na usługach rządu jednego z największych państw świata.

Te dwie książki cechuje bardzo podobny styl. Przede wszystkim, zostały napisane w formie pierwszoosobowej, a ponadto nadają Fisherowi niektóre cechy Jamesa Bonda. Sam nie tylko skrada się nocami w swoim czarnym kombinezonie, ale czasem, wzorem agenta 007, zakłada garnitur i używa fałszywej tożsamości, by zdobyć informacje w rozmowach w cztery oczy ze swoimi przeciwnikami. Inny styl prezentuje natomiast trzecia i ostatnia książka o Fisherze pod tytułem Szach-mat (Checkmate). Nie jest powiązana fabularnie ani z Barakudą, ani z Kolekcjonerem. Nie jest również pisana w formie pierwszoosobowej. Wynika to głównie z faktu, iż Szach-mat został stworzony przez innego, nieznanego na razie autora, ukrywającego się pod tym samym pseudonimem co Raymond Benson. Ten sam człowiek stworzył też czwarty tom przygód Fishera opatrzony tytułem Fallout.

Chciałbym zadać pytanie wszystkim tym, którzy znają przynajmniej dwie pierwsze części serii: czy zorientowaliście się, że w grze Pandora Tomorrow głosu Lambertowi użyczył inny aktor niż w pozostałych odsłonach cyklu? Był to Dennis Haysbert, pełniący zastępstwo za Dona Jordana. A skoro już przy aktorach jesteśmy, wspomnę jeszcze, że Sam Fisher zawsze przemawiał do nas głosem Michaela Ironside’a, który w świecie gier zaistniał jako generał Jack Granger w Command & Conquer 3: Tiberium Wars bądź jako doktor Krone w TimeShift oraz jako Mason w Run Like Hell: Hunt or Be Hunted.

Dennis Haysbert.

Michael Ironside.

I na koniec sympatyczna informacja: na 2010 rok wyznaczona została data premiery filmu Splinter Cell: The Movie, w reżyserii… nie, nie słynnego Uwe, ale Petera Berga, mającego na koncie m. in. obraz zatytułowany Gorzej Być Nie Może. Miejmy nadzieję, że film będzie przynajmniej w połowie tak dobry jak Tom Clancy’s Splinter Cell: Chaos Theory . Ja tymczasem włączę którąś grę z serii, umilając sobie czekanie zarówno na film jak i na ConViction.

Maciej „Sandro” Jałowiec