Gwiezdne Wojny w grach, cz. I (3)

Skoro pojawiły się tytuły przedstawiające wydarzenia z Epizodów IV i V, nie mogło zabraknąć też tych, nawiązujących do Epizodu VI. I rzeczywiście pojawiły się takie. Pierwszy to Star Wars: Return of the Jedi - Death Star Battle (1983), gdzie pilotujesz frachtowiec Hana Solo (widok 2D z góry), a celem twoim jest zniszczenie drugiej Gwiazdy Śmierci. Wcześniej musisz rzecz jasna zamienić w kosmiczny pył masę stateczków Imperium. Gra jest w sumie marna, na uwagę zasługuje jedynie ciekawy sposób dobierania się do jądra stacji – musisz wystrzelać laserem w niej dziurę! He, he... Jest jeszcze jeden, znacznie lepszy tytuł z tego okresu, traktujący o Powrocie Jedi. Star Wars: Return of the Jedi z 1987 roku składa się z trzech części. Wpierw dosiadasz speeder bike’a i pędzisz przez lasy Endoru omijając zwalone drzewa, unikając pułapek Ewoków i ataków scoutów Imperium. Następnie, kierując zdobycznym AT-ST, ponownie przebywasz trudny teren Endoru rozwalając po drodze inne Walkery. Kiedy osiągniesz bunkier, przesiadasz się do Sokoła Millennium i dokonujesz ostatecznej rozprawy z flotą Imperium i samą Gwiazdą Śmierci. Muszę przyznać, że gra potrafi na dłużej wciągnąć. Dodatkowym atutem jej jest bardzo dobra, izometryczna grafika, przypominająca legendarnego Zaxxona.

Za kompletny niewypał uważam natomiast Star Wars: Jedi Arena (1983). Autorzy pomysł może mieli i dobry – pojedynek rycerzy Jedi, ale wykonanie jest już dramatycznie słabiutkie. Same zasady zabawy są trywialne – dwóch wojowników, stojących po obu stronach okrągłej areny i dzierżących w dłoniach miecze świetlne ma z sobą walczyć. Najśmieszniejsze jednak, że nie mogą dosięgnąć się mieczami. Jedyną drogą do trafienia rywala i zwycięstwa jest sparowanie w jego stronę promienia lasera, wystrzelonego przez krążącego po arenie seekera (to taki kulisty droid – identyczny do tego, który dał w kość Luke’owi podczas treningu Jedi w Nowej Nadziei). Kto pierwszy oberwie trzy razy – przegrywa. Gra ma beznadziejną grafikę i szybko się nudzi, dlatego pogrywali w nią chyba jedynie masochiści.

Jedyną zaletą beznadziei zwanej Star Wars: Jedi Arena była możliwość grania we dwójkę.

I to by było w zasadzie tyle, co ma do zaoferowania „starwarsowa” rozrywka komputerowa lat 80 XX wieku. Niewiele tych gier jest, raptem kilka tytułów, a i tak większość z nich to kiszka. Widać, autorzy nie potrafili jeszcze tworzyć programów dorównujących geniuszowi filmom. Jedynie Star Wars: The Arcade Game można zaliczyć do tytułów udanych, wybitnych, a nawet kultowych. Nie wiem, czy kiedykolwiek ukazałyby się X-Wing czy Rebel Assault , gdyby nie powstał ich świetny protoplasta. Uruchom więc nawet dzisiaj Star Wars: The Arcade Game i sprawdź, czy jego magia działa również na ciebie. A resztę gier z lat 80-tych możesz sobie odpuścić.