BioShock Infinite. 8 gier, które uwielbiam za sztuczki narracyjne

BioShock Infinite

Ciekawe podejście do fabuły zaserwowało również studio Irrational Games w BioShocku Infinite (w zasadzie we wszystkich odsłonach serii, ale przy tej moja szczęka opadła szczególnie nisko, więc skoncentrujmy się na niej). Pozornie mamy bowiem do czynienia z popkulturową kliszą, w ramach której jako błędny rycerz Booker DeWitt przychodzimy z pomocą Elizabeth, czyli naszej damie w opałach.

Złudzenie takiego scenariusza jest utrzymywane niemal przez całą grę. Momentami to i owo może zgrzyta w nakreślonej w ten sposób wizji, ale po trzykrotnym przejściu BioShocka Infinite jestem zdania, że przedwczesne rozgryzienie fabuły gry przy pierwszym do niej podejściu jest niezwykle trudne, o ile nie wręcz niemożliwe.

Dama w opałach, akurat.

Kiedy bowiem przychodzi wielki finał, okazuje się, iż cały czas byliśmy w błędzie, a protagonista jest – w pewnym sensie – jednocześnie głównym antagonistą i sprawcą całego zamieszania. Pojawia się również kwestia wielu linii czasowych, ale w ostatecznym rozrachunku to tylko kolejny element, który sprawia, że przy powtórnych zaliczeniach BioShocka Infinite na fabułę gry patrzy się zupełnie inaczej niż za pierwszym razem.