Polecamy Recenzje Przed premierą Publicystyka Warto zagrać

Publicystyka

Publicystyka 25 czerwca 2022, 10:07

Systemy moralne w grach, które najbardziej zapadły mi w pamięć

Moralność jest jak… broda – każdy ma własną. Systemy przedstawiające ją w grach wideo także są różne. Nie wszystkie da się jednak nazwać ciekawymi. O tych wartych zapamiętania za chwilę przeczytacie.

Wybory moralne pojawiają się w grach od tak dawna, że trudno wskazać produkcję, która wprowadziła je jako pierwsza. Nie wydaje się również, aby miały one szybko odejść w zapomnienie – nie w czasach, gdy gry wideo są największym medium rozrywkowym na świecie. Opowiadane przez nie historie muszą więc trafiać do możliwie najszerszego grona odbiorców, a nic tak nie pozwala wczuć się w fabułę jak możliwość decydowania o losach biorących w niej udział postaci. W końcu nie bez kozery Immanuel Kant napisał, że „dwie rzeczy napełniają umysł coraz to nowym i wzmagającym się podziwem i czcią, im częściej i trwalej się nad nimi zastanawiamy: niebo gwiaździste nade mną i prawo moralne we mnie”.

Szkoda tylko, iż deweloperzy często implementują wybory po to, aby po prostu były – by móc dodać jeden tag więcej na Steamie. Przez to podejmowane decyzje nie nastręczają trudności, a ich konsekwencje bywają nieistotne bądź mają przełożenie jedynie na to, jaki przerywnik filmowy zobaczymy przed napisami końcowymi. Na szczęście istnieją również nieco bardziej ambitni twórcy, starający się, aby wybory gracza rzutowały na całą opowieść, a czasami nawet na gameplay. W najlepszych przypadkach udaje im się sprawić, że zmieniamy spojrzenie na protagonistę i jego rolę w danej historii.

Właśnie o takich systemach moralności z gier wideo za chwilę przeczytacie. Jedne są lepsze, inne gorsze, ale wszystkie zwróciły moją uwagę i wyróżniają się na tyle, że warto o nich wspomnieć.

Fable

So it’s on and on and on, it’s Heaven and Hell; Oh well... - Systemy moralne w grach, które najbardziej zapadły mi w pamięć - dokument - 2022-06-25
So it’s on and on and on, it’s Heaven and Hell; Oh well...
  1. Gatunek: RPG
  2. Rok premiery: 2004

Pierwszą pozycją, która przyszła mi do głowy, gdy rozmyślałem o moralności w grach, było Fable: The Lost Chapters. Na nim też się skupię, choć podobny system został zaimplementowany również w „dwójce” i „trójce”. Nie był on zbyt złożony, ale jak na 2004 rok – kiedy to ukazała się podstawowa wersja pierwszego Fable – wybory moralne nie były w grach tak wszechobecne jak teraz.

Owa prostota wynikała głównie z faktu, że system ten okazywał się czarno-biały. Istniały tylko zachowania dobre i złe; nie było pomiędzy nimi decyzji, które dałoby się zaliczyć do obu tych kategorii czy uznać za moralnie dwuznaczne. Jako przykład niech posłuży wątek Lady Gray. Już w chwili, gdy ją poznajemy, kobieta wydaje się zła. Po wykonaniu dla niej kilku zadań, wiemy o tym na pewno. Możemy wówczas albo się z nią ożenić, zachowując jej tajemnicę dla siebie (zły wybór), albo zdemaskować niewiastę (dobry wybór).

Ogół podejmowanych decyzji odzwierciedla wygląd protagonisty. Jeśli postępujemy właściwie, nad jego głową pojawia się aureola, a bijące od niego blask i chwała przyciągają pełnych uznania mieszkańców. Jeśli zaś będziemy zachowywać się przewrotnie, bohaterowi wyrosną rogi, jego twarz nabierze trupio bladej barwy, a krążące wokół niego muchy skutecznie zniechęcą ludzi do wiwatów.

  1. Więcej o grze Fable przeczytasz tutaj

CZARNO NA BIAŁYM

Skoro jesteśmy przy Lionhead Studios i Peterze Molyneux, wypada również wspomnieć o cyklu Black & White. W tym przypadku już sam tytuł sugeruje pewną zero-jedynkowość działań, które przyjdzie nam podejmować. O ile jednak w Fable mogło to irytować – gra była przez to dość infantylna, a miała kategorię wiekową 16+ (serio) – tak tutaj pasowało jak ulał.

Hubert Śledziewski

Hubert Śledziewski

Zawodowo pisze od 2016 roku. Z GRYOnline.pl związał się pięć lat później – choć zna serwis, odkąd ma dostęp do Internetu – by połączyć zamiłowanie do słowa i gier. Zajmuje się głównie newsami i publicystyką. Z wykształcenia socjolog, z pasji gracz. Przygodę z gamingiem rozpoczął w wieku czterech lat – od Pegasusa. Obecnie preferuje PC i wymagające RPG-i, lecz nie stroni ani od konsol, ani od innych gatunków. Kiedy nie gra i nie pisze, najchętniej czyta, ogląda seriale (rzadziej filmy) i mecze Premier League, słucha ciężkiej muzyki, a także spaceruje z psem. Niemal bezkrytycznie kocha twórczość Stephena Kinga. Nie porzuca planów pójścia w jego ślady. Pierwsze „dokonania literackie” trzyma jednak zamknięte głęboko w szufladzie.

więcej

TWOIM ZDANIEM

Co wybierasz w grach wideo - dobro czy zło?

Dobro.
49,1%
Zło.
16,7%
Trochę tego, trochę tego.
34,2%
Zobacz inne ankiety
Red Dead Redemption 2

Red Dead Redemption 2

Disco Elysium: The Final Cut

Disco Elysium: The Final Cut

Mass Effect 2

Mass Effect 2

Dishonored

Dishonored

Fable

Fable

Demon's Souls (2009)

Demon's Souls (2009)

Po piąte: nie zabijaj. O moralnych dylematach w grach wideo
Po piąte: nie zabijaj. O moralnych dylematach w grach wideo

W branży, która od dobrych kilku lat ma fioła na punkcie „trudnych wyborów moralnych”, mało który deweloper potrafi sprawić, by były one integralną częścią rozgrywki. Ale jest studio, które mogłoby zorganizować specjalistyczne kursy o tej tematyce.

Czy twój głos ma znaczenie? Wybory moralne w grach pod lupą
Czy twój głos ma znaczenie? Wybory moralne w grach pod lupą

Zabijesz człowieka i zabierzesz jego jedzenie, czy pójdziesz w swoją stronę? Twórcy gier zakochali się w „wyborach moralnych”, a my przy okazji odkryliśmy, że duża część z nich ani nie ma nic wspólnego z moralnością, ani niczego nie zmienia.