Potop. Kultowe polskie filmy do pokazania na Zachodzie

Potop

Myśleliśmy nad Krzyżakami, bo kto w Polsce nie oglądał Krzyżaków? To świetne kino, ale chyba za bardzo opiera się zarówno na średniowiecznej historii Polski, jak i materiale źródłowym (książka Henryka Sienkiewicza). Natomiast Potop? Nie dość, że skala rozmachu jest znacznie większa, to jeszcze okres historyczny wydaje się znacznie bardziej przystępny osobie, która ostatni raz historii uczyła się w naszym odpowiedniku liceum.

Potop to wielki film. To pięciogodzinna epopeja, to uczta wizualna, to film, który powoduje, że możemy być dumni, że jest „nasz”. I też dumnie możemy pokazywać go na Zachodzie. Każdy element tej produkcji stoi na najwyższym, wręcz światowym poziomie. Kostiumy, sceny bitewne, aktorstwo (ach, ten Olbrychski!), odwzorowanie tamtych czasów… Do tego filmu można wzdychać. Co więcej, nie trzeba znać książek Sienkiewicza, by zrozumieć prostą fabułę Potopu. Oczywiście, można docenić poszczególne nawiązania do literatury czy interpretacje książkowych postaci, ale to już są wyłącznie detale…

Kompletnie nie czuć, że film ten trwa pięć godzin. Zawsze wydawało mi się, że były to dwie godziny, maksymalnie dwie i pół. A jednak wielka produkcja Jerzego Hoffmana jest jednym z najdłuższych filmów polskiej kinematografii. I fakt, że Potop tak szybko płynie, także jest powodem do naszej kinofilskiej dumy.