Klaustrofobiczne ujęcia w podziemiach. Sztuczki filmowe z horrorów, które zawsze straszą

Klaustrofobiczne ujęcia w podziemiach

Ciężko powiedzieć, czy to prymitywny lęk przed stworzeniami czającymi się w głębinach jaskiń, czy też bardziej kulturowy nabytek związany z obecnym w chrześcijaństwem umiejscowienia piekła pod ziemią, a nieba nad nią. Niezależnie od genezy tych lęków podziemia są sceneriami z upodobaniem wykorzystywanymi przez twórców horrorów. Braki w oświetleniu mogą też w tym przypadku ukryć niedopracowania scenograficzne, a niewielka przestrzeń sprawia, że nie trzeba wykorzystywać wielu planów zdjęciowych. Widz jest zaś przestraszony tak samo albo i bardziej, jak w przypadku horrorów innego typu.

Kilkanaście lat temu furorę zrobiło Zejście. Grupa koleżanek, która wyprawiła się do przepastnych jaskiń, musiała zmierzyć się z własnymi lękami… i całkiem rzeczywistym zagrożeniem. Film świetnie dawkował suspens, stopniowo osaczając bohaterki oraz widza i prowadząc wszystkich w głąb podziemi. Finał trochę mnie rozczarował, ale to nie tyle kwestia technicznych potknięć, a osobistych preferencji gatunkowych. No i nawet mimo to uważam Zejście za jeden z najlepszych horrorów o podziemiach.