Sztuczna inteligencja. Cyberpunk to wizja przyszłości? Nie, on już jest

Sztuczna inteligencja

A Elon ostrzegał...

Nie wiem, czy jest sens wspominać wygraną w szachy komputera Deep Blue z Garrim Kasparowem, która miała miejsce jeszcze przed 2000 rokiem, jako przykład osiągnięć sztucznej inteligencji. Jest to fakt doskonale znany, a w dodatku szachy są grą, którą bardzo łatwo analizować matematycznie, więc stworzenie programu grającego na poziomie arcymistrzowskim było tylko kwestią czasu. Dużo bardziej interesujący wydaje się program AlphaGo, który po raz pierwszy zatryumfował nad zawodowym graczem w go dopiero w 2013 roku. Dlaczego maszynom trudniej grać w go niż w szachy? Wynika to z zasad gry, które wymagają dużo więcej kreatywności niż surowej analizy ze względu na to, że liczba możliwych ruchów jest niemal nieskończona, a dość skomplikowane zasady obliczania punktacji nie ułatwiają programowi dobierania odpowiednich posunięć.

Sztuczna inteligencja coraz lepiej radzi sobie także z ludzkim językiem. Pomimo pewnej niedoskonałości sam zauważyć mogę ogromny rozwój na przykład wirtualnych tłumaczy. Śledzę tę technologię niemal od początku jej komercyjnej dostępności i o ile kiedyś tego typu programy wypluwały ledwie zrozumiałą papkę, tak dzisiaj, kiedy czytam teksty przepuszczone przez translator Google’a, zdarza mi się zapomnieć, że są stworzone przez maszynę.

Stąd prosta droga do pytania o to, czy komputer będzie w stanie zaliczyć tak zwany test Turinga, czyli rozmawiając z człowiekiem, przekonać go, że też jest istotą ludzką. Tego rodzaju próby polegają zwykle na czatach z określoną ilością sędziów i porównaniu z grupą kontrolną, w której arbitrzy rozmawiali z ludźmi. Sędziowie oczywiście nie wiedzą, z kim konwersują, i mają to zgadnąć – test uważa się za zaliczony, jeśli liczba oszukanych osób będzie porównywalna lub większa niż tych, które poprawnie rozpoznały człowieka.