Gracz nie ma przyjaciół. Obalamy 8 głupich mitów o graczach

Gracz nie ma przyjaciół

Para na zdjęciu tak naprawdę nie jest parą. To przypadkowi modele zaproszeni na sesję zdjęciową, na której zarobią 50 złotych.

Izolacja społeczna to jeden z poważniejszych zarzutów, z którymi musi zmagać się środowisko graczy. Potrafi ona doprowadzić nawet do depresji, więc przy lekkim naciągnięciu tej tezy nagle możemy się dowiedzieć, że co drugi gracz cierpi na poważne zaburzenia psychiczne. Na szczęście podobnych uwag jest już coraz mniej (szczególnie dzięki popularności Skype’a i innych czatów głosowych), choć nadal da się je usłyszeć – szczególnie od członków własnej rodziny.

Na pewno z perspektywy niezaznajomionego z tematem obserwatora dość abstrakcyjnie musi wyglądać wydawanie poszczególnych komend czy nawet żartowanie w stronę komputera (i to bez żadnej odpowiedzi, jeśli przyjmiemy, że oglądany przez postronnego widza gracz ma założone słuchawki). Nawet jeżeli w pewnym momencie uwierzy się w to, że na linii gamer – ekran monitora zachodzi pewnego rodzaju kontakt, to o wiele trudniej jest zrozumieć, iż w wyniku tego kontaktu mogą pojawić się nowe znajomości, a nawet przyjaźnie.