Niech żyje wolność i swoboda!. Mijają lata, a nikt nie stworzył lepszej gry MMO

Niech żyje wolność i swoboda!

Siła Ultimy Online tkwiła w głównej mierze w swobodzie. Gracz podczas tworzenia swojej postaci określał podstawowe umiejętności oraz rozłożenie statystyk lub decydował się na jedną z kilku predefiniowanych klas. Wybór ten nigdy nie był ograniczający, bo zawsze można było zmienić specjalizację i ostatecznie obrać inną drogę.

Sam system okazał się dość ciekawy – mogliśmy posiadać wszystkie umiejętności w grze. Niemniej ich rozwój był zależny od punktów. Na gracza przypadało ich 700 i sami decydowaliśmy, w co oraz ile ich zainwestujemy. Przykładowo mogliśmy opanować 14 zdolności do poziomu 50 lub 7 do maksymalnego, czyli 100.

Do wyboru mieliśmy ponad 60 skilli, więc każdy mógł przebierać, w czym chciał. Oczywiście sporo kombinacji było bezużytecznych, ale nikt nie powie, że Ultima Online kogoś ograniczała – niektóre połączenia potrafiły zaskoczyć nawet twórców gry i wywołać nietypowe efekty. Część z nich była błędami, a jeden przeszedł nawet do historii!

I to nie tak, że w tym nadmiarze możliwości jedynie ich garstka była opłacalna. W związku z sandboksowym charakterem gry w Ultimie Online znalazło się miejsce dla postaci o różnych profesjach. Osoby preferujące walkę często miały problem z ekwipunkiem, więc przydawał się kowal z wysoko rozwiniętymi umiejętnościami – zwłaszcza że początkowo większość sprzętu gracze wytwarzali sami. Niezbędny okazywał się również bard, któremu udało się zapanować nad smokiem. Gospodarka gry utrzymywała się w zasadzie właśnie dzięki tej różnorodności i zapotrzebowaniu na przeróżne elementy. W efekcie na wszystkim można było zarobić.

W pełni żyjący świat, czyli jak gracze popsuli ekosystem

Innym fajnym aspektem Ultimy Online był żyjący świat. Twórcy zdecydowali się wprowadzić element ekosystemu, w którym zwierzęta roślinożerne konsumują trawę (tak, ta po jej zjedzeniu znikała; przypominam – to rok 1997!) i rozmnażają się. Mięsożercy z kolei umiejscowieni zostali w trudniej dostępnych regionach i aby przeżyć, musieli polować. Z tego powodu wirtualna zwierzyna migrowała po Britannii w poszukiwaniu posiłku, zmieniając swoją docelową lokalizację i przemieszczając się w świecie gry.

Kiedy mięsożercom zabrakło ofiar, wracali na poprzednie tereny łowieckie, co pozwalało roślinożernej zwierzynie odtworzyć swoją populację. I tak miał sobie żyć świat w Ultimie Online – jako jedna wielka symulacja. Do chwili gdy pojawił się żywy człowiek, czyli gracz.

Gracze byli nieświadomi panujących w cyfrowym uniwersum zasad i zabijali wszystko, co znalazło się w zasięgu ich wzroku. Nie z powodu psychopatycznych zapędów – po prostu system gry poniekąd to wymuszał. Nie było ważne, czy uśmierciliśmy królika, konia, czy wilka – potrzebne do awansu umiejętności punkty trzeba było jakoś zdobyć, a do tego skórę stworzenia zawsze dawało się komuś sprzedać. Nie pomogło wprowadzenie specjalnych questów i ostatecznie rozwiązanie pod tytułem „ekosystem” znikło z Ultimy Online.

Jako ciekawostkę dodam, że pewnego rodzaju hołdem dla tego patentu jest system obowiązujący w World of Warcraft, gdzie agresywne stworzenia często polują na neutralną zwierzynę. Przykładem są wilki w Elwynn Forest, które atakują króliki. Szkoda, że nie rozwinięto tej mechaniki, bo być może powstałoby z tego coś ciekawego.