Starsky i Hutch - recenzja filmu (2)

Współpraca z Ferrelem i Lukiem Wilsonem zaowocowała znajomością z duetem Ben Stiller i Owen Wilson (wspólnie wystąpili już w 6 filmach, w tym między innymi w „Poznaj Mojego Tatę”, czy kultowym w niektórych kręgach „Zoolanderze”). To właśnie podczas jednego z ich wspólnych spotkań narodził się pomysł nakręcenia kolejnej komedii, w której duet Stiller & Wilson będzie grał główne role. Pomysł był prosty – po sukcesie „Zoolandera”, w którym aktorzy grali głupich modeli, z początku śmiertelnych wrogów dogryzających sobie przy każdej sposobności, a później najlepszych kumpli – mieli zagrać nienawidzących się gliniarzy, których połączy wspólne zadanie. Chwilę później wiedzieli, że najlepszym tematem będzie współczesna wersja Starsky’ego & Hutcha.

Phillips nie próżnował – sam stworzył pierwszą wersję scenariusza i zaproponował ją wytwórni filmowej. Pomysł chwycił, ale wymagał poprawek. Kiedy prace nad fabuła posuwały się do przodu Todd najmował kolejne gwiazdy do swojego projektu – zaczął od aktorów z którymi już pracował i z których był zadowolony: Vince Vaughn, Juliette Lewis i Will Ferrel zgodzili się od razu. Snoop Dogg, Fred Williamson (gwiazdor tandetnego kina akcji lat osiemdziesiątych) oraz Chris Penn, Carmen Electra i Amy Smart (pracował z nią przy „Ostrej Jeździe”) też szybko zgodzili się wystąpić u boku Stillera i Wilsona. Prace ruszyły, a film od kilku dni wyświetlany jest w kinach na całym świecie. Po tym długim wprowadzeniu opowiem Wam dlaczego „Starsky & Hutch” w wykonaniu Stillera i Wilsona nie zawiódł swoich fanów, oraz dlaczego niekoniecznie może się podobać zagorzałym fanom oryginalnego serialu z lat siedemdziesiątych, bądź zgorzkniałym impotentom intelektualnym, pożeraczom macdonaldowej łatwizny ;)