Sam i Dan Houserowie. Siedmiu wspaniałych – bez nich branża była inna

Sam i Dan Houserowie

Silniki, platformy, konsole... a co z twórcami kultowych serii? Co z geniuszami, którzy tworzą dzieła tak dopracowane, że reszcie osób nie pozostaje nic innego jak kopiować ich pomysły? Bo trudno zrobić grę z otwartym światem i bronią palną, by nie zostać porównanym do którejś z odsłon Grand Theft Auto. Kto by pomyślał, że najbardziej amerykańską serię w historii stworzy dwóch Brytyjczyków?

Bracia Houserowie wychowywali się w Londynie, ale na co dzień chłonęli amerykańską popkulturę z telewizji, uwielbiając klasykę kryminałów i spaghetti westerny. Sam, starszy z tej dwójki, zaimponował pewnego razu znajomemu swego ojca pomysłowością, dzięki czemu został zatrudniony w wytwórni muzycznej BMG Music i pracował m.in. nad teledyskiem dla Spice Girls. Żeby się nie zanudzić na śmierć, wciągnął do firmy swojego brata, a niedługo później Houserowie dostali ofertę zajęcia się nowo powstałym działem interaktywnym i wydawaniem gier. To właśnie tam pierwszy raz zetknęli się ze studiem DMA Design (którego największym hitem było wówczas Lemmings) oraz z jego projektem o nazwie Race’n’Chase – „zabawną i wciągającą grą wieloosobową, gdzie gracze będą jeździli i rozbijali się samochodami”.

Bracia postanowili wydać tę grę, jednak trzeba było wprowadzić parę zmian. Finalnie rozgrywka została oparta na popełnianiu przestępstw i „pacmanowym” uciekaniu przed policją, a nazwę zmieniono na Grand Theft Auto. Po premierze GTA BMG Interactive, wydawca gry, zostało wykupione przez Take-Two, a Houserowie razem z Terrym Donovanem i Jamie Kingiem założyli podległą amerykańskiej firmie spółkę w Nowym Jorku – Rockstar Games. Od tamtej pory bracia czuwali nad serią, pełniąc funkcję producenta wykonawczego (Sam) i scenarzysty (Dan) w kolejnych odsłonach.

Houserom zawdzięczamy przede wszystkim kontrowersyjny wydźwięk całego cyklu (włącznie z promującymi grę zarzutami demoralizacji młodzieży) oraz nowatorskie podejście do otwartego świata. Szczególnie przełomowe pod obydwoma względami było Grand Theft Auto III – udana próba przeniesienia wolności poprzednich części do żyjącego własnym życiem świata 3D. Dopiero od tej odsłony seria zaczęła również stawiać na komentarz społeczny, wyśmiewając amerykańskie absurdy widziane okiem dwójki Brytyjczyków. Kulminacją tych doświadczeń było rewelacyjne GTAV, gdzie każdy element został dopracowany niemal do perfekcji, a sama produkcja trafiła do czołówki najlepiej sprzedających się gier na świecie, ustępując jedynie tytanom pokroju Tetrisa, Wii Sports czy Minecrafta. Cóż, bracia Houserowie wciąż nie powiedzieli ostatniego słowa...