NV1 (1995 rok). Historia kart graficznych Nvidii

NV1 (1995 rok)

Model NV1 ujrzał światło dzienne w 1995 roku, jako jeden z pierwszych akceleratorów 3D na świecie, najczęściej montowany na układzie Diamond Edge 3D. Jednak NV1 nie dane było stać się przełomem, ponieważ okazało się, że chip karty nie był kompatybilny z wprowadzoną niewiele wcześniej przez Microsoft biblioteką DirectX - układ nie wykorzystywał wielokątów (a konkretnie trójkątów) do wyświetlania obiektów 3D. Pomimo dodatkowych możliwości audio, model NV1 był na tyle rozczarowujący, że zapowiadany dla konsoli Sega Saturn układ NV2 nigdy nie został wprowadzony na rynek.

Diamond Edge 3D z chipem NV1 pojawił się na rynku w roku 1995, miał zegar taktowany na 12 MHz. W zależności od modelu posiadał 2 lub 4 MB pamięci wideo.

Riva 128 (1997 rok)

Riva 128 była jedną z pierwszych kart graficznych, które umożliwiały wyświetlanie obrazu zarówno w 3D jak i 2D, uzyskując w tym drugim przypadku szczególnie dobre wyniki. Pod względem wyświetlania obrazu w 3D, wyposażony w 4MB pamięci wideo układ Riva zapewniał co prawda niezłe parametry, ale bogatsi gracze łączyli go z jeszcze szybszym Voodoo 1 od 3Dfx, aby uzyskać większą wydajność podczas zabawy. Podsumowując, dzięki modelowi Riva 128 Nvidia mogła powrócić na rozwijający się rynek kart graficznych.

Elsa Victory Erazor ma zegar taktowany na 100 MHz oraz 4 MB pamięci SGRAM. W przeciwieństwie do konkurencji, czyli kart Voodoo, model Riva 128 może wyświetlać obraz zarówno w 2D, jak i w 3D.

Riva TNT oraz TNT2 (lata 1998 – 1999)

Riva TNT (skrót od TwiNTexel) została wydana w październiku 1998 roku i była najbardziej zaawansowanym technicznie przedstawicielem wszystkich dostępnych wówczas układów graficznych. Począwszy od 32-bitowego renderingu i dwóch modułów tekstur, aż do obsługi mapowania wypukłości, filtrowania anizotropowego i antyaliasingu – ten model potrafił wszystko.

Chociaż Nvidia nie mogła zrealizować pierwotnego planu zakładającego taktowanie zegara chipu na 125 MHz, to połączenie szybkości oraz jakości obrazu sprawiło, że Riva TNT zdobywała niewielką przewagę nad układem Voodoo 2. Warto zauważyć, że gdyby twórcy gier postawili na popularne wówczas API Glide od 3Dfx zamiast na bibliotekę DirectX, to Nvidia nie miałaby żadnych szans z chipami konkurencji.

W 1999 roku Riva TNT2 mogła w końcu pochwalić się zegarem taktowanym szybkością 125 MHz i podwojoną pamięcią RAM, wynoszącą 32 MB. Następca zaliczył więc gruntowną przebudowę wobec swojego poprzednika, wraz z wyraźnie zwiększonymi częstotliwościami taktowania zegara.

Model Hercules Dynamite TNT wraz z chipem Riva TNT posiadał zegar taktowany szybkością 98 MHz, oraz pamięć wideo o pojemności 16 MB, która była połączona przez 128 bitowy interfejs pamięci.