Tymczasem w bloku wschodnim.... Od kalkulatora do „ruskich jajeczek”

Tymczasem w bloku wschodnim...

Za żelazną kurtyną też mieliśmy swoją konsolkę Game & Watch. Tak jak pisałem na wstępie – każdy, kto urodził się nie później niż na początku lat 90., pamięta „ruskie jajeczka”, prostą grę, w której wilkiem łapie się do koszyka spadające jajka. Była to bardzo (bardzo) wierna kopia jednej z pierwszych gier z serii Game & Watch – Egg, wydanej w 1981 roku.

Sama gra była plagiatem, ale radzieccy specjaliści podmienili postacie na te z popularnej kreskówki Wilk i zając, produkowanej przez Sojuzmultfilm.

Wynalazki Nintendo nie trafiały na rynek bloku wschodniego. Dlatego Związek Radziecki postanowił wypełnić tę technologiczno-popkulturową lukę. Spece z Kraju Rad rozkręcili zagraniczny wynalazek do ostatniej, najmniejszej śrubki i postanowili go skopiować.

Takie podróbki w dzisiejszych czasach byłyby dla wszystkich oburzającą kradzieżą. Wtedy nikogo to nie obchodziło. W najbardziej rozpowszechnionych „jajeczkach” z 1986 roku inżynierowie wykorzystali skradzioną technologię i wygląd konsoli Game & Watch, a wilka podmienili na tego z lokalnej kreskówki Wilk i zając. I voila – mieli hit komercyjny, który niedługo potem dotarł także na bazary w całej Polsce.

Elektronika określała swoje produkty mianem „gier mikroprocesorowych” i mówiąc to na głos, łatwo zrozumieć, dlaczego termin ten nie przetrwał próby czasu. Przeciętni konsumenci nazywali zresztą rzeczy po imieniu – jak zbierało się jajka, to były to „jajka”, a jak trzeba było zabrać ośmiornicy skarb, to była to „ośmiornica”. Pod tym względem filozofia Yokoiego pozostawała silna na naszych zacofanych podwórkach.

Produkty Elektroniki osiągnęły status kultowych. Na wielu polskich strychach z pewnością wciąż dałoby się je znaleźć i być może uruchomić – urządzenia charakteryzowały się bowiem solidnym wykonaniem. Ważnym powodem ich popularności była przystępna cena. Nie był to towar luksusowy – podobnie jak na Zachodzie. W Rosji kosztował 25 rubli (w tamtych czasach średnia pensja w ZSRR to około 200 rubli). Była to cena nieporównywalnie niższa niż ówczesnych, za drogich na „wschodnią” kieszeń komputerów w rodzaju ZX Spectrum.

ODCINEK KRESKÓWKI ZA TYSIĄC PUNKTÓW

Ludzie, którzy wychowywali się w Rosji w latach 80., dziś wspominają ciekawą miejską legendę. Według niej po zdobyciu 1000 punktów w grze Elektronika IM-02 (czyli w „jajeczkach”) na ekranie miał pojawić się odcinek kreskówki Wilk i zając. Oczywiście nic takiego nie było możliwe, chociażby ze względu na skromną ilość pamięci, jaką dysponowało to urządzenie.

W efekcie podróbki konsoli Game & Watch stały się wymarzonym substytutem maszyny do grania. Dla wielu był to początek przygody z tym medium, stąd ogromna wartość sentymentalna radzieckich urządzeń. A niekiedy i kolekcjonerska – teraz takie „jajeczka” Elektroniki na Allegro kosztują nawet kilkaset złotych. To często drożej od oryginalnego modelu urządzenia.

Radziecka konsola IM-26 była w stanie obsłużyć aż pięć różnych gier, z których każda stanowiła osobny kartridż z własnym ekranem.

Warto dodać, że na samych „jajkach” się nie skończyło. Radzieckie fabryki wypuściły na rynek dziesiątki konsol, z których większość była kopiami japońskich urządzeń. Miejscowym inżynierom czasami nie chciało się nawet przerabiać grafiki oryginalnych modeli. Właśnie dlatego kucharz, który w jednej z rosyjskich gier podrzuca jedzenie na patelni, jest czarnoskóry.

W swoim pociesznie bezwstydnym podrabianiu Elektronika potrafiła też jednak błysnąć kreatywnością. Przykładem jest chociażby model konsoli IM-26, w którym mogliśmy wymieniać ekrany z różnymi grami. Rosjanie wypuścili też jedną z nielicznych autorskich pozycji – „wyścigówkę” (czy też Autoslalom), w której jechaliśmy (oczywiście) wyścigówką, próbując (oczywiście) slalomem omijać przeszkody. To było jednak w 1991 roku, a wtedy na Zachodzie rozpoczynała się już zupełnie nowa era grania...