Hack-and-slashowe starcie tytanów. RPG-owe podsumowanie 2017 roku

Hack-and-slashowe starcie tytanów

Rok 2017 prawdopodobnie zapisze się w annałach gatunku RPG (akcji) jako ten, w którym wreszcie nadszedł mityczny pogromca Diablo i zdetronizował Pana Terroru, nokautując go jednym ciosem. Sprawcą tego czynu jest Grinding Gear Games i jego Path of Exile uzbrojone w dodatek (aktualizację?) The Fall of Oriath. Nowozelandczycy już od dłuższego czasu spoglądali łakomym wzrokiem na hack-and-slashową koronę, aż wreszcie śmiało po nią sięgnęli. Ich prawa do tronu poświadczyły takie dary dla graczy jak sześć (!) nowych aktów, 24 bossów do pokonania, 16 zestawów boskich mocy do opanowania oraz niezliczone pomniejsze nowinki. A wszystko to całkowicie za darmo – identycznie jak sama podstawka. Mało tego, deweloper zdążył jeszcze okopać się w sali tronowej, dobijając pierzchających rywali grudniową dużą aktualizacją War for the Atlas. Jednym słowem – pozamiatane.

Wobec powyższego królem hack-and-slashy nazywają Diablo nadal chyba już tylko najbardziej oddani fani Blizzarda. Zwłaszcza gdy wziąć pod uwagę, jak nieporadne były ostatnie próby zachowania tej nieśmiertelnej, wydawać by się mogło, marki przy życiu. Zgadza się, chodzi o Diablo III: Przebudzenie Nekromantów. Na tle tego, co zdziałało Grinding Gear Games, dodanie jednej klasy postaci i zażądanie za nią ok. 60 zł brzmi jak nieśmieszny żart. Jest to tym smutniejsze, że po premierze owego DLC „Zamieć” w zasadzie uśmierciła swojego hack-and-slasha.

Jasne, były jeszcze ze dwie aktualizacje wprowadzające jakąś tam darmową zawartość, a do tego organizowane są kolejne sezony rozgrywek rankingowych, ale to wszystko i tak wygląda jak przedśmiertne drgawki. Szczątkowe atrakcje związane z Diablo na ostatnim BlizzConie tylko utwierdzają w tym przekonaniu. Ale kto wie, może Blizzard jeszcze szykuje w tajemnicy jakąś dużą niespodziankę, taką na miarę dodatku Reaper of Souls (bo na myślenie o Diablo IV jest chyba jednak za wcześnie)? Oby tak było, bo mimo wszystko „trójka” wciąż pozostaje świetnym, diablo (nomen omen) grywalnym hack-and-slashem.

Titan Quest: Ragnarok

W ogóle rok 2017 stał dodatkami do znanych i lubianych gier typu „siecz i rąb”. W październiku Crate Entertainment wypuściło Grim Dawn: Ashes of Malmouth – duże rozszerzenie do hitu z 2016 roku, powiększające go o dwa rozdziały kampanii, dwie klasy postaci, setki przedmiotów i inne smakowite nowinki. Z kolei miesiąc później THQ Nordic zgotowało nam nielichą niespodziankę, wydając pierwszy od równo dziesięciu lat dodatek do kultowej gry studia Iron Lore – Titan Quest: Ragnarok. Komuż nie marzyło się, żeby lista mitologii pokrywanych przez oryginał obejmowała też klimatyczne motywy rodem z mroźnej Skandynawii? Mam nadzieję, że ziszczenie tego snu to tylko początek drugiego życia Titan Questa.

A jakieś nowe rąbanki? W dobiegającym końca roku doczekaliśmy się właściwie tylko jednej takiej pozycji z wyższej półki – Vikings: Wolves of Midgard. I nie była to, niestety, pozycja wybitna. Studio Games Farm zrobiło grę zdecydowanie zbyt płytką i krótką, by mogła skutecznie odciągnąć uwagę graczy od tuzów gatunku – tym bardziej że nie jest to tytuł, który dawałby powody, by przejść go więcej niż raz. Niemniej wydanie „Wilków Midgardu” wypada zapisać na plus minionym dwunastu miesiącom – tytuł ma wyrazisty klimat, bardzo sympatyczny zręcznościowy system walki i kilka ciekawych innowacyjek, dzięki którym potrafi naprawdę nieźle bawić w ciągu tych circa 20 godzin trwania kampanii. Zwłaszcza w co-opie.