Trochę historii. Fenomen Counter-Strike’a

Trochę historii

Counter-Strike powstał jako amatorski dodatek do gry Half-Life mniej więcej w połowie 1999 roku – pierwsza jego wersja (beta 1) pojawiła się na sieci dokładnie 18 czerwca tego roku, jak każda amatorska produkcja bez reklamy i nagłaśniania – ot, coś dla maniaków Half-Life’a, którzy poszukują nowych wrażeń podczas grania w sieci. W tej wersji jeszcze zbierało się karabiny z ziemi, nie spodobało się to jednak za bardzo autorom, bowiem wkrótce wprowadzili oni sklep, o którym napisałem powyżej w ramach ‘akapitu o uzbrojeniu’, co okazało się strzałem w dziesiątkę i doskonałym narzędziem równoważącym rozgrywkę. Poczynając od bety 2.1 (mniej więcej sierpień 1999 roku) CS zaczął zdobywać coraz to nowe rzesze graczy, poszukujących pośród wielu gier sieciowych ‘tego czegoś’, co przytrzymałoby ich przed monitorami. Wraz z betą 3 dodano do CSa radio (komendy przekazywane za pomocą skrótów klawiaturowych), jednocześnie rozmiar samego moda przekroczył możliwości modemowców, sięgając 20 megabajtów. Beta 4 to wprowadzenie trybu defusion (podkładanie/rozbrajanie bomby) zaś beta 5 to pierwszy CS zrobiony we współpracy z firmą Barking Dog Studios (opłaconą przez Valve, autora Half-Life’a) – dzięki pomocy profesjonalnych programistów wyeliminowano wiele irytujących błędów i dodano kilka map, do dziś święcących triumfy (jak choćby rewelacyjna cs_backalley). Beta 6 była chyba najbardziej oczekiwaną grą sieciową na świecie, jednak kiedy wyszła, spora część ‘starych’ graczy zaczęła kręcić nosem – popularność CSa zaczęła przyciągać coraz to nowsze rzesze żółtodziobów nie radzących sobie z podstawowym założeniem CSa czyli grą w drużynie. Beta 7 to kolejne usprawnienia dodane do kodu gry, wreszcie przyszedł czas na CS 1.0 – grę wydaną jednocześnie w wersji komercyjnej przez Sierrę (jako Half-Life: Counter-Strike) jak i darmowej, internetowej. Pojawienie się obok siebie dwóch takich samych produktów (niemal – w wersji komercyjnej zmieniono nazwy broni z autentycznych na wymyślone ze względu na potencjalne zagrożenie procesami sądowymi o pogwałcenie praw autorskich producentów uzbrojenia) – jednego darmowego, drugiego komercyjnego to bardzo charakterystyczny znak nowych czasów w przemyśle gier komputerowych – czasów, gdy fani gry potrafią zrobić coś tak doskonałego, że sam wydawca tejże gry nie może wyjść z osłupienia.